REGIONALE PRESENTATIE VAN BOEK OVER ZORGBOERDERIJEN IN NEDERLAND
Woensdag 30 november was een dag met een feestelijk karakter op de boerderij van John en Paulien van Rijn te Zoeterwoude. Zij zijn veehouders en zorgboer en in die gecombineerde hoedanigheid boden zij onderdak aan de presentatie van het boek Een ploeg van goud. Het boek gaat over mensen die een ‘zorgtraject volgen op een boerderij’. Over mensen dus die op één of andere manier niet helemaal gezond zijn of anderszins problemen hebben en die dankzij begeleid werken op een boerderij zinvol bezig zijn.
De ontwikkeling van zorgboerderijen is een snelgroeiend verschijnsel. Dit komt omdat de vraag naar zorg op maat toeneemt terwijl veel boeren op zoek zijn naar nieuwe mogelijkheden. De zorgboerderij voorziet in de behoefte van mensen die zorg nodig hebben en biedt nieuwe kansen voor boer en platteland.
Het was een drukte van belang, die woensdagochtend op de zorgboerderij aan de Geerweg. John en Paulien konden zeven wethouders begroeten, een gemeenteraadslid, de burgemeester van Zoeterwoude, een stuk of wat journalisten en een handvol mannen met camera’s. En natuurlijk de andere zorgboeren en boerinnen hier uit de regio.
Zorgboeren zijn mensen met een heldere blik heb ik uit eigen waarneming vastgesteld. Zij kunnen niet alleen veraf goed kijken, maar ook dichtbij. Hoe valt het anders te verklaren dat zij tijd en energie willen steken in de begeleiding van mensen die het om wat voor reden dan ook minder gelukkig hebben getroffen, of die minder goed in hun vel steken dan zijzelf. Wat motiveert hen?

Antoon en Paula van Haastert verklaren het als volgt: ’Wij hebben een kleinschalige veehouderij en voelen ons in veel opzichten bevoorrecht. We hebben zoveel ruimte om te leven en te werken dat we die graag met iemand anders willen delen. Vandaar dat we op een keer naar een voorlichtingsavond zijn gegaan over het leerwerkproject bij Parnassia. En toen waren we opeens zorgboer! Nu ontvangen we één keer in de week een meneer die psychische problemen heeft. Hij helpt ons met allerlei karweitjes en wij op onze beurt bieden hem ritme en standvastigheid. We zetten hem nooit onder druk. Het is fijn om te kunnen helpen iemand terug op de rails te krijgen. Hij heeft het naar zijn zin bij ons en voelt zich op zijn gemak.’

Je hoeft als zorgboer dus niet persé iedere dag een hele groep mensen bezig te houden. Dat bevestigt Monique van Leeuwen, ook uit Stompwijk. Zij begeleidt vier personen over twee dagen. Het bevalt haar prima. Bij haar kunnen de mensen leren omgaan met paarden en pony’s, kippen, schapen en konijnen. Ze helpen met de verzorging en het voeren en dergelijke. En omdat ze ook een grote groentetuin heeft, kan degene die daar zin in heeft voor zijn welbevinden de spa in de grond steken. Monique: ‘En dan geef ik ze fijn een krop sla mee of wat ze dan ook maar zelf hebben gekweekt.’ Ze ontleent veel voldoening aan de omgang met haar mensen. ‘Ik krijg voldoende professionele ondersteuning van de zorginstelling. Dat is heel belangrijk wil het allemaal goed verlopen.’

Kees van Swieten en zijn vrouw Anneke, die wegens ziekte niet kon komen, begeleiden ook vier mensen in de week. Ze hebben een biologisch bedrijf maar toch was Kees ‘een klein beetje ontevreden’ met zijn leven. Totdat hij formeel zorgboer werd. Hij vertelt: ‘Eigenlijk kwamen er altijd al veel mensen bij ons die problemen hadden. Die lieten we dan meedraaien op het bedrijf. Omdat boeren ook financieel niet meer zo interessant is, zag ik er wel iets in de boel te structureren. Nu zijn wij alweer een poosje formeel een zorgboerderij. Met een contract en al. En het mooie is, nu voel ik me tevreden!’ Kees roept meer boerenondernemers op zich als zorgboer verder te ontplooien.

Na een rondleiding over het bedrijf van John en Paulien was het tijd voor het officiële gedeelte. Paulien hield een korte toespraak. Zij en John ontvangen wekelijks 15 mensen met een verstandelijke beperking, maar ze bieden ook stageplaatsen aan moeilijk lerende kinderen. Er is genoeg te doen met 40 koeien, 15 stuks jongvee,15 schapen en een stelletje geiten, konijnen, kippen, poezen en een hond.

Wethouder Van der Brugge van Leidschendam kreeg Een ploeg van goud als eerste uitgereikt, en wel uit handen van Monique. Het was een mooi moment: de fotografen bogen zich over hun camera’s en er werd geflitst dat het een lust was. Als betrof het hier het kroonprinselijk paar! De wethouder vindt het een goede zaak dat mensen die ‘in de knoei zitten’ op een zorgboerderij terecht kunnen. ‘Bovendien’ zegt hij ‘is het een welkome bron van inkomsten voor boerenondernemers.‘
Alle aanwezige bestuurders kregen tegelijk met het boek een in ‘n rode zakdoek verpakt bundeltje brochures over de zorgboerderijen uit de regio.
De burgemeester van Zoeterwoude, mevrouw Bloemen, had het laatste woord. Ze sprak over een goed en leuk initiatief. Ze opperde een idee over de opvang van probleemkinderen in de zomermaanden. En terwijl ze met haar blik het hele gezelschap omvatte, inclusief de aldaar aanwezige wethouders, sprak ze haar mooiste zin: ‘Als we jullie steun kunnen geven, zullen we dat zeker niet laten!’
In het licht van de aanstaande Wet maatschappelijke ondersteuning – die gemeenten verantwoordelijk maakt voor de financiering van dit soort zorg – klonk haar toezegging als muziek in de oren!
Thea Ambagtsheer
Voor informatie: www.landbouwzorg.nl, tel 0342 450346