Met nog twee andere vrijwilligsters van de S.K.R. te weten Emmy Noordam en Trijnie Hogerdijk vertrokken we donderdag 22 juni vanaf Schiphol voor ruim 4 weken naar Roemenië om in Carare, ’n hoog gelegen dorpje in de provincie Sibiu het vakantieproject van de S.K.R. dat op maandag 26 juni van start zou gaan, voor te bereiden. Voordat het zover was moest er nog heel veel werk worden verzet. In de 13 slaapkamers die over twee huizen verdeeld waren moesten 65 slaapplaatsen komen. De eetkamer en speelruimte moesten worden ingericht. Zo ook het buitengebeuren, speelveldjes, toilet en wasgelegenheid. Ja, gewoon buiten een paar hokjes met en plank en ’n gat daarin, net zoals vroeger bij ons thuis. Ook de stroomvoorziening (aggregaat) werd aangepast. De weergoden lieten ons wel in de steek, héél veel regen, maar toen we op maandagmorgen de vlaggen van Nederland en Roemenië uithingen, brak de zon door en stonden we klaar om de eerste groep van 50 kinderen met hun leidsters te ontvangen. Om ongeveer 12 uur hoorden we ze in de verte al aankomen, luid zingend in de 3 open vrachtwagentjes die kreunend en steunend de berg opkwamen. De registratie van de kinderen moest even op zich laten wachten, want nadat de kinderen hun karige bagage, meest plastic tasjes, in het gras hadden gegooid, stortten ze zich op de spelattributen, zoals tafelvoetbal, tafeltennis en de sjoelbakken etc.
We hebben ze maar ’n poosje uit laten dollen, om daarna toch de groepen te gaan indelen. Elke groep(7 kinderen) had een Roemeense leidster. De kamers werden ingedeeld en het feest kon beginnen. De algehele leiding had Emmy, zij zorgde voor het administratieve werk, hield contacten met de Roemeense verhuurders en leidde ’s avonds de teambesprekingen. Trijnie zorgde voor het huishoudelijke werk en mijn taak was het technische gedeelte en de zorg voor het spel gebeuren. Ieder had zijn eigen taak en waar nodig hielpen we elkaar, dat werkte perfect.
’s Morgens de wekker af laten lopen was niet nodig, daar zorgden de kinderen wel voor. De dagindeling was: om 8 uur wassen en tanden poetsen (voor velen een nieuw spel). 8.15 uur en kwartiertje gym, 8.30 uur ontbijt: tomaat, komkommers, brood en iets van kaas. ’s Middags 13.00 uur warm eten met altijd soep met daarin wat er van de vorige dag was over gebleven zoals aardappels, boontjes of kool. Wel wat waterig maar een goeie vuller. Daarna brood met een soort saus waar vlees in zat, lekker dopen dus. Vet aan het vlees? De kinderen maakten daar geen punt van, alles ging gewoon nar binnen. Ook het toetje ontbrak nooit, warme vla, broodpap en soms een pennywafel. Ach, het is maar net waar je aan gewend bent. ‘s Avonds weer warm eten, vaak pasta of witte koolgerechten (rauw, gekookt of in het zuur en altijd brood erbij. Goed te eten dus. Omdat de melkleveranciers vlakbij in een stal stonden, kregen ze ’s avonds een beker warme melk. Trof je een vel, meestal was hij zo groot dat je ‘m niet meer kon stoppen, daarna nog een banaan en dan snel wassen, tandenpoetsen en naar bed. Maar voordat het spul ging slapen, waren we weer een uurtje verder. Iedere avond werd er een teambespreking met de Roemeense leiding gehouden over hoe de dag verlopen was. Nieuwe ideeën en plannen voor de volgende dag. Iedere dag werd er voor een dagdeel wat georganiseerd. Wandel en speurtochten, sportdag en dit jaar voor het eerst een Nederlandse dag, Oranjedag noemden we het. Het gehele terrein werd versierd met oranje en rood wit blauwe vlaggetjes, die we met nog een 60 tal pruiken van een Nederlandse leverancier meegekregen hadden. Er werden 4 groepen gemaakt met plaatsnamen als Stompwijk, Zoetermeer, Moerkapelle en Scheveningen. Er werden Nederlandse spelletjes gedaan zoals zak en steltlopen, koekhappen, touwtrekken etc. Het was een geweldig gezicht al die koppies met oranje pruiken. Dat ze genoten was buiten kijf. Luidkeels moedigden ze hun teamgenoten aan door de plaatsnamen te scanderen zoals: ‘Stompwijk, Stompwijk’. Omdat Emmy in Scheveningen is geboren had ik ook een bord gemaakt van Scheveningen, geen goeie keus, want de sch van Scheveningen kregen ze niet onder de knie maar het was een grappig gehoor. ’s Middags vrij spelen letterlijk alles moest uit de kast, want al die gezelschapsspelen waren nieuw voor hen. Ook de Nederlandse puzzels waren in trek. ’s Avonds nog een flinke wandeling en dan naar bed.
Het verdere verloop laat ik u volgende week weten.
Theo van der Meer
