De laatste wedstrijd van het jaar werd zondag in het Naaldwijkse gespeeld tegen het hoger geplaatste Westlandia. De vaste fans op de tribunes, de vaste speelsters in het veld, de beide Jannen op de bank en Debbie in het doel. Het spande er nog even om of de Zoeterwoudse gelederen wel op tijd zouden zijn. Ze hadden het net gered, een afslag te vroeg genomen en dan verstrikt geraakt tussen de ME busjes bij het Adostadion waar bijna alles afgezet was.
Het werd een spannende wedstrijd waar de meiden elkaar telkens op de hielen zaten, afstand namen en weer ingehaald werden. Noëlle wist zich vrij te vechten en werd regelmatig bij haar keel gegrepen, maar wist toch te scoren. Een keiharde bal van Kim die de keepster net wist te raken maar vanwege de hardheid alsnog er in ging. Een prachtige bal vanaf de cirkel waar Annelijn die meest in de hoek haar plaats weet, zich een plaatsje wist vrij te maken. De snoeiers van Angelique en de geweldig geplaatste ballen van Marieke. Even zag het eruit dat Debbie geblesseerd raakte. Bij het nemen van een pingel had ze last van haar linkerpinkie. Ze vertelde later dat ze deze pink in de vakantie gebroken had en dat die ene bal bijzonder pijnlijk was.
Na een ruststand van 9*11 nam Deb haar plek in het doel weer in maar nu met een spalkje. Via diverse gelijkstanden zoals 15*15, 17*17,18*18,20*20 en afwisselend stond of Westland voor of wij. Wij juichten zelfs bij een anti doelpunt. Ik zal even uitleggen wat Leo hiermee bedoelt. Als de bal op de lat of naast werd geschoten door de tegenpartij werd er gejuicht, zodat wij weer of een kans hadden om gelijk te komen of uit te lopen. In de laatste minuut stonden we met 20*21 voor en kregen we een dubieuze pingel tegen. Debbie had zich onsterfelijk kunnen maken door deze te houden, nu heeft zij zich onsterfelijk gemaakt door dit níet te doen.
De eindstand werd dus 21*21 en weerspiegelde hiermee het verloop van de wedstrijd en de partijen.
Volgend jaar starten we op 8 januari met de uitwedstrijd tegen Roda.
Petra Oliehoek van Es