Verslag DS1 wedstrijd donderdagavond 24 november voor de landelijke beker.
Onverwachts en hierdoor niet tijdig aangekondigd stond er afgelopen donderdagavond een wedstrijd voor de landelijke N.H.V. beker op het program. De dames senioren van vorig jaar hebben dit door hun inzet bereikt en aan de meiden van nu, de eer om zo hoog mogelijk te eindigen. Door loting had Stompwijk een stilstaand nummer in de eerste ronde en zijn dus nu in de 2e ronde van start gegaan. Dat klinkt alvast goed. Wings was hun tegenstander en die spelen in de landelijke 1e divisieklasse. Dat is 3 klassen hoger, een harde dobber dus. En het verschil werd al snel duidelijk, de meiden van Wings spelen snel en gevarieerd en weten elkaar feilloos te vinden. De elasticiteit en de driedubbele schijnbewegingen maakten veel indruk en het duurde even voordat onze verdediging hier niet meer intrapte. Neemt niet weg dat onze meiden het kaas niet van hun brood lieten eten en zoveel mogelijk weerstand boden. Debbie Vurens stond tussen de palen, in de clubkleuren van Wings en ze moest even tussen de bedrijven door wat anders aanschieten. Kim Kortekaas zag, op haar verjaardag, kans om de bal te onderscheppen en met haar lange hindenpassen vrij voor het doel te komen en koelbloedig te scoren. Diverse doelpunten werden voor ons afgekeurd omdat er net in de cirkel werd gestaan. Weer veel ballen net niet, maar naast, op de lat of paal, en die precisie had Wings dus wel. De ruststand was 6 15. Gezien het klasse verschil best acceptabel. In de tweede helft kwamen onze meiden toch wat tekort, er werd slordiger gespeeld en veel balverlies. De meiden van Wings spelen op de break en Deb werd bijna lek geschoten. Ze kreeg ze van alle kanten om haar oren, maar ze hield ook de nodige ballen uit het net. Een pingel werd overtuigd gestopt en rechtstreeks op haar slof genomen. Applaus! ‘Deb, het contract ligt klaar!, hoorde ik een fanatieke vader roepen vanaf de tribune. ‘Ze heeft een aardje naar haar vaartje’, omdat Tom Vurens ook met zijn snelheid de bal op het laatst uit het net wist te houden. In de tweede helft liep de tellerstand steeds meer op en de meiden kregen een beetje dat hopeloze gevoel over zich. De wedstrijd eindigde met een stand van 12 36. Ook op dit niveau een sportieve wedstrijd zonder ellebogenwerk. Trainer Jan was tevreden over de 1e helft, minder over de 2e helft. Vanwege de vele leermomenten had hij er toch geen slecht gevoel over.