Tel je zegeningen. Een goed thema van de redactie van de Dorpsketting want er was inderdaad een overdaad aan slecht nieuws in het afgelopen jaar. Tel je zegeningen. Ik leer het met regelmaat aan de kinderen wanneer ze lopen te klagen over té vroeg naar bed, té veel groente op de borden, té weinig snoep of té veel moeten doen in het huishouden (schoenen en jassen opruimen, stoel aanschuiven na het eten, dop op de tube tandpasta doen, de gel van de muren afhalen…). Ik klaag ook, hoor. Maar gelukkig overwint steeds vaker het besef dat ervoor dat klagen geen reden is, dat ik klaag omdat ik misschien niet lekker in mijn vel zit of dat ik weer teveel hooi op mijn vork genomen heb. Tel je zegeningen! Zoals net, toen ik genoot van mijn zelfbereide spaghetti met drie soorten pasta. Drie soorten? Ja drie. Restjes pasta die nog in de kast lagen maar uit verschillende pasta fabrieken kwamen. Het verschil zat ‘m in de kooktijden: 6 minuten, 10 minuten en 12 minuten! Het kost even wat tijd maar dan heb je ook wat: héérlijk! Hoe simpel kan een zegening zijn! Ik heb eerder dit jaar nóg een keer zo genoten van goed kookwerk. Dat was toen mijn vrouw en ik helemaal alleen thuis waren (het kroost zat ver weg op Terschelling) en ik een overheerlijke maaltijd had klaar gemaakt: rosé gebakken varkenshaas met een champignonroomsaus, gebakken aardappeltjes en in Chinese ruit gesneden snijbonen! Man, wat hebben wij ervan genoten! Daaraan kun je weer een zegening toevoegen, de zegening dat mijn ouders nog in zulke goede gezondheid leven dat ze de zorg van de kinderen een paar dagen op zich kunnen nemen. En de zegening dat de kinderen het dan ook écht naar hun zin hebben bij Opa en Oma! Want bij Opa en Oma krijg je tenminste elke avond een bakkie chips! Hè, wat schrijft dat lekker, zeg, al die zegeningen…Maar er is méér. De zegening dat mijn vrouw het zo naar haar zin heeft op haar werk. En naast haar werk ook nog gewoon de was doet, de was strijkt en het vervolgens weer in de betreffende kasten legt. En tussendoor doet ze ook nog spelletjes met de kinderen op momenten dat ik van de slaap mijn ogen niet meer open kan houden. Dan de drie zegeningen die wij kinderen noemen. En die kinderen hebben weer vriendjes en dan hoor je nog wel eens wat. Zoals laatst, toen ik met een paar jongens naar een voetbalveld in Zoetermeer reed en het jochie achterin riep dat bij de parkeerplaats die wij op dat moment passeerden, zijn ouders wel eens in de auto hebben zitten zoenen! Geweldig! Dat zijn momenten die je moet koesteren in een huwelijk. Daar wordt je oud mee. De onschuld van een kind kan ontwapenend zijn. Of die keer dat bij Youri in de klas een jongentje zijn Opa overleden was. Your hield dat jongentje de rest van de dag in de gaten en troostte hem wanneer dat nodig was. En hij ging direct uit school naar de ouders van dat jongentje om ze te condoleren. Dat is een zegening met een kroontje en voel je je als ouder supertrots. Over trots gesproken, ik was laatst ontzettend trots op mezelf omdat er iemand in Canada ‘Muizenissen’ zo leuk vond. Oud Stompwijker Henk van Kampen om precies te zijn. De beker met zegeningen loopt inmiddels al over! Maar er is méér. De zegening dat jongste zoon Sil steeds beter begint te praten. Terwijl twee jaar geleden een inspecteur van de school nog zei dat hij eigenlijk speciaal onderwijs zou moeten volgen. Maar zijn Juf was het daar niet mee eens, met als resultaat een kind wat het gewoon goed doet. En daarbij kan hij zo lekker met zijn broer Sven spelen dus Sven is weer gezegend met het feit dat hij nog met zijn kleine broertje wil spelen. Ook een hoogtepunt in het afgelopen jaar was het feit dat het Stompwijkse project ‘Hoe krijgen we deze scooter weer aan de praat’ afgerond is. Dat we na drie jaar klooien inclusief gezellig samenzijn dat klereding weer gestart kregen. Gelukkig hebben we een nieuw project kunnen verzinnen zodat we weer regelmatig bij elkaar kunnen zijn. Tel je zegeningen. Wij wilden van de week de vogels in onze tuin tellen maar er waren geen vogels…Dat heeft te maken met het feit dat we in een nieuwbouwwijk wonen. Toch blijf ik het volle vertrouwen hebben in de natuur en weet ik zeker dat we op een ochtend gewekt zullen worden door de zang van een lijster of koolmees: de vetbollen en pinda’s hangen al klaar! Kikkers, spinnen, eenden en zwanen hebben we al in overvloed, en zo nu en dan zien we een karper als mijn buurman weer aan het vissen is. Ook een zegening: de harmonie tussen verschillende culturen in onze buurt. Het kan dus wél! Maar dan moet je je er wel voor openstellen. Veroordeel het vooroordeel.
Tot slot kunnen wij dus terugkijken op veel zegeningen maar we weten donders goed dat dat niet voor iedereen weggelegd is. Vooral de gezondheid is een hot item. Een zegening is hier wel te noemen want wanneer je met iemand spreekt komt dit onderwerp altijd wel ter sprake en weet je dus dat iedereen met iedereen bezig is, dan sta je even stil, dan zit je even naast diegene die het zo nodig hebben. Troost geven. Troost krijgen. Een zegening!
Prettige Feestdagen en een Gezegend 2007! Arjen Veldhuizen