Maandag precies om zeven uur gingen de trailers open en kon het uit delen beginnen. Een lange rij mensen stond al te wachten, de meesten van hen met paard en wagen, een enkelling met een van ’n auto, maar vraag niet hoe die er uit zien. Ook waren er twee wagens aan elkaar vast gebonden, getrokken door twee ossen, ’n prachtig gezicht. In elke wagen lag achterin ’n pluk hooi, om zo het daar achter lopend paard goed te laten aan sluiten. Iedereen had een lijst bij zich waarop stond wat men zou krijgen, hoe dat werkt? Ik vertel het u.
De S.k.r. heeft n.l. in Roemenie een contactpersoon, die parttime in dienst is bij de S.k.r. Hij bezoekt alle gezinnen die in aanmerking komen voor onze hulp. Dit jaar 900 gezinnen, verspreid over vijf dorpen. Hij kijkt naar de gezinssituatie, hoe groot is de familie, hoeveel kinderen zijn er of wonen de grootouders ook in bij het gezin, (wat daar nog heel gewoon is ). Ook kijkt hij of men werk heeft. En wat men bezit, n.l. iemand die twee koeien en ’n geit heeft, krijgt minder dan iemand met enkelt een geit. Hij kijkt en noteert wat het gezin dringend nodig heeft een bed of dekens, een kinderwagen of een kinderledikantje, kleding voedsel etc. Hij maakt voor elk gezin ’n lijst. Deze lijsten (men noemt het wens lijsten) komen dan weer terug bij de S.k.r. in Moerkapelle. Alle goederen die we in Moerkapelle binnen krijgen worden na het verpakken gewogen en geteld. Deze gegevens slaat men dan in de computer op, dus kan men precies zien wat er te verdelen valt. De S.k.r. bekijkt de ‘wenslijsten’ maakt nieuwe lijsten met daarop vermeld wat de mensen krijgen. Deze worden dan weer teruggestuurd naar Roemenië,en aan de mensen uit gedeeld. Met deze lijsten loopt men langs alle trailers en men krijgt wat er op de lijst vermeld staat en op het laatst moet men tekenen of ’n kruisje zetten, dat men alles heeft ontvangen wat hen beloofd is.
En natuurlijk krijgt elk van die 900 gezinnen ’n KERSTPAKKET die door u allen bij elkaar gebracht zijn. De hele dag ging de uitdeling door, geen koffie of lunche pauzes dus, de keukenploeg ging daarom diverse keren langs de trailers met koffie en belegde broodjes voor de Nederlandse en Roemeense medewerkers. Een later weg te geven kinderwagen werd als transportmiddel gebruikt. Regel bij de S.kr. is dat wij, medewerkers, niets aan de mensen persoonlijk mogen geven, misschien wel terecht, anders wordt er toch weer onderscheid gemaakt en dat is natuurlijk ook niet goed.
Maar als je dan die mensen ziet kijken naar al die lekkere belegde broodjes,dat is ook zo wat. De volgende ronde die we maakten heb ik er maar wat over heen gelegd. Maar toen ik twee kleine hummeltjes dichtjes tegen elkaar (het was best koud) op de bok van ’n paard en wagen zag zitten, was ik eventjes die regels van de s.k.r. vergeten.
En heb ik ze allebei ’n lekker broodje kaas gegeven en een manderijntje in hun zak gestopt. U had die bekkies moeten zien, prachtig!
Toen we weer terug waren bij de keukenwagen, werd ik weer op pad gestuurd. De reden ?
Gisteren hadden we macaroni gegeten en daar waren nog twee emmertjes van over. Het was nog hartstikke goed, dus dat gooi je niet weg. Men had het in vieren verdeeld en in plastic tasjes gedaan. En ze zeiden: Theo echt een klusje voor jou, bezorg deze tasjes maar ergens en het liefst ongezien.’
Na 10 minuten was ik weer terug, een aantal mensen had die avond ’n lekker maaltje macaroni.
Om zeven uur ‘s avonds, werd er met uitdelen gestopt. In het warme dorpshuis werd er nog even gezellig met elkaar na gepraat over hoe een ieder deze eerste dag had beleefd. daarna weer ’n lekkerre maaltijd gegeten, ’n kaartje leggen, of wat kletsen, en dan op naar het warme bedje, maar niet heus. De andere dag, dinsdag, weer vroeg uit de veren, toen ik dinsdagmorgen de slaapwagen uitstapte, kwam er natte sneeuw uit de lucht vallen, maar…we hadden nog even tegaan voordat we met het uitdelen zou beginnen, ik hoopte maar dat het droog zou worden. Over de tweede uitdeeldag en de terugreis, vertel ik u volgende week, in het kerstnummer wel weer Theo.v.d.Meer