“Pap, doe voor mijn verjaardag maar een postzegelalbum in plaats van een Bidemon…” zei Sven tegen me terwijl we naar school fietsten. Normaal gesproken ben ik dan niet aanspreekbaar want ik ben veel te veel bezig met het opletten in het verkeer, maar dit keer was ik ineens een en al oor want Sven zei iets verstandigs aangaande zijn tiende verjaardag. “Een postzegelalbum?” herhaalde ik, want ik wilde wel zeker zijn. En hij was zeker. En ik was blij want die Bidemon…vind ik maar niks omdat het valt onder de categorie twee keer spelen en tachtig keer in de weg liggen in een hoek van zijn slaapkamer. Maar, eerlijk gezegd wist ik ook niet wat hij nou ineens met een postzegelalbum zou moeten dus ik vroeg hem hoe die interesse daarvoor ontstaan was. Nou, dat kwam door Bram, een vriendje van hem verderop in de wijk, die verzamelde ook postzegels en dat leek hem wel leuk. Leuk? Postzegels verzamelen? Ik verzamelde vroeger sigarenbandjes, inmiddels totaal onmogelijk geworden door de hedendaagse hetze tegen rokers…en speldjes, speldjes van allerlei producten. En nog niet zo lang geleden hadden de jongens natuurlijk de flippo’s en de WK voetbalplaatjes. Postzegels verzamelen heeft dus eigenlijk al deze hypes doorstaan want anders zou dat vriendje er niet nog mee bezig zijn geweest. Dus ik op zoek naar postzegelalbums. Op zoek ja, want ze waren niet zo eenvoudig te vinden. Uiteindelijk kwam ik bij de betere boekhandel terecht en helemaal achter in de zaak kwam ik een leuk album tegen tussen de munten en telefoonkaartenverzamelboeken. Maar het bleef natuurlijk niet alleen bij een boek, nee, ik heb meteen maar wat mapjes met postzegels uit Frankrijk, Duitsland, Noorwegen en Finland gekocht zodat hij direct kon beginnen met insteken en niet ‘verse’ postzegels uit mijn collectie zou lenen. En, zei de verkoopster, met Eurotekens in haar ogen, een loep was ook wel handig, vooral deze want die heeft een ingebouwd lampje! Dus toch weer iets wat op batterijen loopt, dacht ik mopperend. Oké, dat was dus geregeld, maar ik was toch niet helemaal tevreden over zijn verjaardagscadeau. Als ouder moet je je kind ook een beetje beschermen en ik zag al dat zijn vriendjes dat niet zo cool of vet zouden vinden. Gelukkig bood een posterzaak uitkomst want daar kocht ik een prachtige, vet coole poster van The Pirat of the Carribean, met Johnny Depp in vol ornaat als superpiraat, voor op zijn kamer. Afgelopen zaterdag was het dan zover. Om zeven uur ‘s morgens stonden we hem al naar beneden te zingen want om kwart over acht moesten we alweer op het voetbalveld staan. Youri was de filmploeg en ik mocht foto’s maken, mijn vrouw mocht hem als eerste feliciteren en Sil ontfermde zich over de cadeautjes. Vijf minuten later was alles uitgepakt en zagen wij een zeer tevreden jarige, tot onze grote opluchting. Nu moeten we nog zijn feestje geven en alles lijkt erop dat we gaan ‘disco zwemmen’…Toen ik probeerde hem zover te krijgen dat we het gewoon ook thuis zouden kunnen vieren met spelletjes, betrok zijn gezicht even in ‘verveel’stand maar kwam hij uiteindelijk met een compromis: Vóór het zwemmen wilde hij eerst met zijn gasten gaan schilderen want dat kon dan gewoon thuis. En het eten zou moeten bestaan uit pannenkoeken of nee, poffertjes, of nee, patat met van die lange dingen…. Ach, óók dit jaar komen we er wel weer uit!
Arjen Veldhuizen