Waarom accepteren wij toch dat wij tegen elkaar worden opgezet?
Hoe was ooit (en dat is echt nog niet zo heel erg lang geleden) de sfeer in Stompwijk? Stompwijk was een gezellig dorp vol ijverige en ondernemende mensen. Boter en kaasboeren, poeliers, veehouders, tuinders, aannemers en nog tal van andere ondernemers waren samen met het werknemende deel van de bevolking druk in de weer. De inwoners van Stompwijk verdienden er hun boterham en als het werk gedaan was zocht men gezelligheid en ontspanning bij één van de vele verenigingen. Er was natuurlijk wel eens wat, maar eigenlijk was Stompwijk één grote vriendenclub, één grote familie. Er heerste een enorm “wij” gevoel. Men kwam voor elkaar op en bijna iedereen zette zich in voor het Stompwijkse verenigingsleven. De één als vrijwilliger en de ander als sponsor. In de loop der jaren vestigden zich ondernemers van buiten Stompwijk in het dorp. Daar was op zich niets mis mee. Stompwijkers zijn van nature gastvrij.

Deze nieuwkomers waren zonder enige reserve van harte welkom, want ergens moeilijk of ingewikkeld over doen is bepaald geen Stompwijkse eigenschap. Deze ondernemers voelden zich dan ook al spoedig thuis, integreerden volkomen en deden al snel enthousiast mee met het Stompwijkse dorps en verenigingsleven. Het kon natuurlijk niet uitblijven, dat dit gezellige dorp op een bepaald moment ook de aandacht trok van mensen die de stad wilden ontvluchten en enkel en alleen daarom hun heil in Stompwijk zochten.
Deze import Stompwijkers verdienden helaas hun boterham niet in Stompwijk. Zij hadden geen oog voor de ondernemingsgeest en de werklust van de doorsnee Stompwijker en ook totaal geen boodschap aan de behoefte van menig jonge Stompwijker om een huis in het hun zo geliefde Stompwijk te bemachtigen. Zij kwamen uitsluitend voor de rust en het groen van het platte land. Zij hadden afkeer van een deel van de Stompwijkse ondernemingen en geen behoefte aan de bouw van extra woningen. Zij zaten goed, zij waren binnen en de rest kon wat hun betreft buiten blijven. Zij waren eigenlijk gewoon voor zichzelf bezig.

Toen begon hun offensief.
Stompwijk moest groener en rustiger worden. Vooruitstrevende ondernemers en jonge Stompwijkers die in hun eigen geboorteplaats in aanmerking wilden komen voor een nieuwbouwwoning, konden in de ogen van deze slecht geïntegreerde Stompwijkers beter vandaag dan morgen het veld ruimen. De koppen werden bij elkaar gestoken, de groene politiek werd erbij gehaald, er werd angst gezaaid met de kreet: “Ze bouwen hier alles vol” en ziedaar de vrienden van Stompwijk, tegenwoordig ook al de Robin Hoods van Stompwijk genoemd, waren een feit. Even uw geheugen opfrissen: Robin Hood stal geld van de rijken om aan de armen te geven.
Ooit waren de bewoners van Stompwijk elkaar goed gezind, maar nu is dat veranderd. Sinds ons dorp te maken heeft met de vrienden van Stompwijk, worden wij tegen elkaar opgezet en uitgespeeld.
Deze vrienden proberen ons wijs te maken dat er zich vijanden binnen de dorpsgrenzen bevinden waartegen gestreden moet worden. Zij creëren zondebokken, die met de grootst mogelijke spoed verwijderd dienen te worden. Je vraagt je af wat dat voor vrienden zijn en wat je van Stompwijk bent als je hun mening niet deelt.
Door middel van het zaaien van tweedracht wordt de sfeer in Stompwijk steeds grimmiger.

Iedere Stompwijker is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen toekomst en voor de toekomst van Stompwijk zelf. Het is daarom van het grootste belang dat u zich afvraagt hoe die toekomst eruit moet zien. Kiest u voor een bruisend dorp vol ondernemingsgeest en een bloeiend verenigingsleven of gaat uw voorkeur uit naar een rustig en geleidelijk aan vergrijzend dorp waar je vriend van vandaag je vijand van morgen kan zijn. Of om het in de Robin Hood stijl te houden:
Wilt u terug naar het vriendelijke en bedrijvige Dorp van Ooit, waar iedereen tot dezelfde vriendenclub, tot dezelfde grote familie behoorde, of gaat uw voorkeur uit naar het Grote Groene Sprookjesbos waar de vrienden van Stompwijk de scepter zwaaien en waar voor mensen met ondernemingsgeest en voor jonge Stompwijkers geen meer plaats is. U mag het zeggen, de keus is aan u!!!

Jan Bregman.
Geboren en getogen Stompwijker