Muizenissen
Toen ik zaterdagmorgen opstond had ik nog steeds de zon van vrijdag in mijn hoofd en trok gewoon weer mijn korte broek aan, ondanks het miezerweer buiten. Om half tien stonden we met het hele gezin op het voetbalveld en konden de jongens zich melden bij hun coaches. Sil moest om tien uur, Youri om kwart over tien en Sven om elf uur. Tot minimaal twaalf uur onder de pannen, een meevallertje! Mijn vrouw en ik stelden ons op aan de zijlijn bij Sil en zagen hem binnen vijf minuten drie keer scoren en dat vond hij kennelijk hoog tijd worden want hij stond na elk doelpunt in zijn handen te wrijven en slaakte daarbij een diepe zucht…Ja, het leven van een Huntelaartje is niet makkelijk. Ik hoorde het fluitsignaal van het veld ernaast en ging toen bij Youri kijken. Hij had zoals gebruikelijk de mouwen van zijn shirt weer opgerold en hij controleerde nog even zijn veters van zijn nieuwe schoenen. Zijn tweede paar deze maand…Want toen hij vorige week de veters van het eerste paar strak aantrok brak spontaan een ‘veter oogje’ (veter oogje??). Dus wij weer met de schoenen terug naar de winkel en we kregen zonder ook maar enig moppermoment ons geld terug! (Hierbij een warme douche voor de Bristol Leidsenhage!) Vervolgens de winkel weer in voor andere schoenen en na veel weifels en sikkepitsmoelen vond Youri dan eindelijk een schoen die naar zijn zin was…maat 41 én eigenlijk bovenmaats voor mijn portemonnee. Ik kocht direct een zweetbandje voor mezelf want dat was handig voor mijn jaarlijkse hardloopwedstrijd in Apeldoorn. Daarvoor veegde ik mijn hoofd altijd af met mijn shirt maar dat werd een zooitje en ik geloof ook niet dat mijn echtgenote erg blij was met een gepropt shirt náást de wasmand… Want dat is waar mijn jongens en ondergetekende wel heel erg goed in zijn, onze kleren verdelen over de twee wasmanden in ons huis. Niet dus. Er is namelijk één mand voor de bonte en één voor de witte was maar wij vergeten altijd welke mand voor wat is. Ik wil nog wel eens eerst een blik werpen en als ik dan bijvoorbeeld zwart goed zie dan weet ik dat alles wat daar op lijkt er bij kan, maar zodra de kleuren wat lichter worden raak ik het spoor bijster en werp op hoop van zegen. Meestal krijg ik het dan later wel weer over me heen maar dat accepteer je gewoon als man, dat hoort er gewoon bij. Dan komen nog de sokken. Sokken zijn voor ons mannen een probleem. Sokken willen nooit wat jij als man wilt. Theoretisch behoren ze uit elkaar getrokken te worden en dan in de wasmand gelegd te worden maar in de praktijk valt dat erg tegen want je moet daar namelijk voor bukken en dat is gezien mijn te korte beenspieren en stramme rug vrijwel onmogelijk. Ik sta dan op één been, trek de sok uit en omdat ik dan bijna omkieper gooi ik de sok in de wasmand, inderdaad, zonder de sok uit elkaar te trekken. En daarmee is de sok (kous) af!
Youri zijn team verloor met 1 3 en het was inmiddels begonnen met regenen. Ik liep nu snel naar het veld waar Sven speelde en het hield op met zachtjes te regenen, met bakken viel het naar beneden. Door de nattigheid kreeg ik het koud want ik had immers een korte broek aan. Als enige toeschouwer! Iedereen liep in een lange broek! Het duurde dan ook niet lang voordat ik van de aanwezige vaders en moeders commentaar kreeg over mijn ‘beach look’ dus ik voelde mij genoodzaakt een list te verzinnen:
“Ik kan er niets aan doen.. Mijn vrouw legt altijd mijn kleren klaar voor de volgende dag..!”
Geen slimme zet want nu kreeg ik helemaal de volle laag (van de aanwezige moeders) over me heen gelijk een ijskoude douche en kreeg ik het nóg kouder….Het is níet eerlijk!