Dat was lachen

Woensdagavond is de aerobicclub van Jokelien verrast met een speciaal uitje. De kwibus reed naar hartje Amsterdam om daar een groep vrouwen los te laten in deze altijd bruisende stad. Kerstverlichting met kroonluchters verlichtte de steegjes en uitbundige gevelverlichting overtreffen naar onze mening de lichtjes in roze buurt. Een drankje en een super buffet zorgden al voor de juiste stemming. De vrouwenclub rechts in het bruine café en een gigantische groep manlijke toeristen zaten links het café met andere bedoelingen voor deze avond.

Door een hoogblonde adhd lachgoeroe werden we opgehaald en meegenomen naar de overkant naar het volgende bruine café, dat special voor ons was vrijgehouden. Joky geeft op haar beste Amsterdams levenslessen in lachen, omdat het zo goed voor je gezondheid is. We mogen gerust voor het raam gaan zitten om ze de workshop weer terug te verdienen. Ze heeft het over pasgeboren baby’s die zo blanco zijn, maar door soms zware levenslessen verstoft de parel die zich in ons pretgebied bevindt. Alles rond de buik, goed lachen zorgt voor aanmaak van endorfine en voor een grote schoonmaak. We moeten los in de benen staan met onze mossel in het midden. Vooral de beeldspraak met het accent zorgt al voor de nodige hilariteit. We mogen ongedwongen lachen maar ook neplachen, ook dat zorgt voor de aanmaak van de juiste blij-maak-hormonen. We krijgen ademhalingsoefeningen tot diep onder in de buik om de parel te laten glanzen en het kacheltje warm te houden. We doen onze ogen dicht en visualiseren een zandstrand met 4 prachtige mannen in gele zwembroek, nee niet Dries Rolvink maar mannen naar eigen keuze.

We geven elkaar een rugmassage. De buschauffeur doet vrolijk mee en wordt door alle vrouwen in de sandwich genomen. Door zijn komst is het programma gewijzigd in lachen in plaats van paaldansen op accordeonmuziek. Dat ziet er niet uit als vrouwen van onze leeftijd op hun kop gaan hangen, aldus Joki. De schouders worden onder gemasseerd, met kloppende vingers zakken we naar de taille en armen sluiten zich om de persoon voor je. We gaan dan door de knieën om boven een spiegel te gaan hangen. 10 Minuten goed lachen is beter dan jaren op de sofa bij de therapeut, dus wij zijn voorlopig van alle eventuele behandelingen af.

Aansluitend kregen we workshop smartlappen zingen onder de bezielende begeleiding van accordeonist Bert. Al tijdens het eerste lied ging een van ons languit om met verwondingen aan het hoofd met toeters en bellen van de ambulance afgevoerd te worden.

Even was de groep ontregeld, maar het gezang werd voortgezet. Een ieder kreeg een tekstboekje en van een aantal liedjes werd direct een CD opname gemaakt die speciaal is opgedragen aan onze pechvogel in het ziekenhuis. Er werd uit volle borst gezongen. Zingen is ook een sport, je krijgt er aldus Herman van Veen een strak kontje van door het aanspannen van de spieren. Vooral veel Amsterdamse volksliederen stonden op het programma. Er is een keuze gemaakt van de te zingen nummers en we waren ons eigen publiek tijdens de opname, binnen een half uurtje was de CD een feit. Het programma was behoorlijk uitgelopen en tijdens het wachten op de bus werd er weer volop gezongen. Op de terugweg zijn we langs het Onze lieve vrouwe gasthuis gereden om patiënte en begeleidster op te pikken. Het was tegen 2 uur toen de bus weer op het parkeerterrein van Stompwijk ‘92 opdraaide. Een onvergetelijk leuke avond , met veel dank aan Jokelien die dit vrolijke programma samenstelde.

Petra