Hoe ik, Anneke v.d. Bosch- Vlasveld, dit heb er ervaren is een apart verhaal.

Eerst vond ik het heel jammer dat klaverjassen bij de Ouderen Soos Stompwijk niet doorging. Dan begint het een beetje door te dringen dat het een gemene corona virus is waar wij heel voorzichtig mee om moesten gaan. Afstand houden, anderhalve meter uit elkaar. 19 Maart midden in de nacht gevallen in de badkamer en ik merkte al dat het met mijn been niet goed zat. Moest met een ambulance naar Alrijne Leiderdorp ziekenhuis, daar werd ik de zelfde dag geopereerd. De gevolgen waren dat ik zes weken niet op mijn been mocht staan.

In het ziekenhuis waren gelijk strenge regels van één persoon op bezoek. De maandag daarna ben ik vervoerd naar Zorgcentum Rijn en Vliet in Leiden, daar mocht ik helemaal geen bezoek ontvangen. Maar door een stukje in de Dorpsketting, kreeg ik heel veel lieve kaarten (100+) uit Stompwijk. Dit heeft mij zo ontzettend  goed geholpen.

Tot het virus ook in mijn afdeling, de vijfde verdieping, kwam. Bij personen waar ik mee op de gang zat. De schrik sloeg mij om het hart, wilde toen echt weer naar Stompwijk. En wat voelde ik mij weer gelijk thuis, kreeg een heerlijk paasontbijt, aangeboden door Vlietwensen. En door vrijwillige inzet van anderen. Ik voelde mij gelijk een hele blije Stompwijker. Er kwam alleen maar een blijde lach op mijn gezicht, kreeg  ook prachtige bloemen van hele lieve mensen.

En als ik bij de deur zat, bleef ik zwaaien en op afstand een praatje.

Zo ben ik heel goed door de coronacrisis heen gekomen.

Allemaal hartelijk bedankt,

Anneke

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)