C1

Aan mij de eer, om deze week een verslag te schrijven van onze tocht naar ‘t Zeeltje.

Aan de start was én bleef het betrekkelijk rustig: er zijn ongeveer 55 man gestart, waaronder 5 man/vrouw van de C2 en 5 vrouwen van de C1.

Nadat de A– en B waren gestart, waren wij aan de beurt. We hadden natuurlijk bij Fried aan kunnen sluiten, maar uiteindelijk besloten wij op eigen houtje te gaan. Via de Meer en Geer reden wij richting Nieuwe Driemanspolder, het wordt daar steeds mooier naarmate de begroeiing meer verwildert. Over de Jan Waaijerbrug naar het tunneltje onder de rijksweg door. Dan richting het Balijbos en daarna door naar de Watertoren. In die buurt was in de loop der tijd het één en ander veranderd, maar alle lof voor Annie, zij weet het doel toch altijd weer te vinden. Zo ook nu. Trouwens, ik vind het toch ontzettend knap van haar, dat zij altijd élke bestemming weet te vinden. Hoeveel jaar rijd ik nu al mee? Nou, zet mij niet voorop, want we komen wel ergens, maar niet op de plaats van bestemming hoor. Dus….. Dikke pluim voor haar.

Wat ons trouwens ook opviel was, dat het zoo heerlijk rustig was onderweg. Dat was op de heenweg zo en dat bleef ook zo op de terug weg. Kwam dat door de Vaderdagontbijtjes? Of kwam dat door de Ronde van Zoeterwoude, was iedereen daar gaan kijken? Geen idee, hoe dat kwam, maar het was op deze manier heerlijk ontspannen fietsen. Om 5 over 10 kwamen we bij ‘t Zeeltje aan, precies op tijd voor een lekker bakkie. Vorig jaar waren we 5 minuten te vroeg en moesten we wachten. Na een half uur koffiepauze bestegen wij onze stalen rossen weer en togen wij huiswaarts. Zoals gezegd, nog steeds heerlijk rustig op de fietspaden! Om kwart voor 12 stalde ik mijn fiets in de achtertuin en had ik 53.30 km op mijn tellertje.

Trees