Op 22 mei 1938 werd Gretha geboren als eerste dochter van het bakkersgezin van Jan Havik.

Haar jonge jaren stonden in het teken van zorgen voor zusjes en broertjes.

Op de lagere school was zij zachtaardig, bescheiden. Gretha kon op het schoolbord slecht zien en moest een bril dragen. Zij werd daarmee door sommige  klasgenoten gepest.

Na de lagere school volgde de naaischool. Opleiding coupeuse. Dat lag haar wel en daar deed ze het goed. Zij leerde snel en was heel handig met naald en draad en naaimachine.

In de jaren die volgden werd zij een steunpilaar in het groeiende bakkersgezin.

Met de aandacht van/voor leuke jongens liep het niet zo goed. Zij kon minder goed lopen vanwege een of meerdere operaties en haar bril en  bescheidenheid hielpen ook niet mee.

Tante Jo, een zus van vader Jan, woonde ook in huize Havik op Meerlaan 2.

Op een feest voor tante Jo zongen wij een lied over de goede zorgen van tante Jo voor ons:

“U zag ons liggen in de wieg, hielp ons bij de eerste pas, we snapten toen niet dat u steeds onze tweede moeder was”

Voor Gretha gold min of meer hetzelfde: we konden altijd bij haar aankloppen voor hulp. Onze derde moeder zo ongeveer.

Voor de zomerkampen voor de kabouters bedacht zij verhalen waarbij ze voor de nodige attributen zorgde. Het werd altijd een groot feest.

Zij hielp ook bij de vakantiekampen voor mensen met een beperking. Koken, spellen bedenken, meewandelen.

Als er in huize Ursula mensen tekort waren, zij hielp.

Op haar 40ste verjaardag kreeg ze haar eerste rijles, en 1985  haalde zij haar rijbewijs. Haar wereld werd een stuk groter. Zij kon nu met Pa en Moe op vakantie! Ook andere mensen konden een beroep op haar doen.  

Bij Horst en Vliet (voorloper van Florence) kreeg zij een flat en een baan! Hulp in de huishouding, tot haar pensioen.

Het was niet allemaal rozengeur en maneschijn:

Winterse kou zorgde toen ze wat ouder was voor lichamelijke klachten: zij ging scheef lopen en kreeg rugpijn. Advies van de dokter: op een plank slapen. Geen pretje! Maar het hielp wel. (een beetje)

Gretha was creatief en ook heel muzikaal: zij heeft 40 jaar gezongen in het kerkkoor. Zij schafte een Eminent-orgel aan en leerde daarop spelen. En als er rond 5 december een zwartepietenpak nodig was, was dat snel in elkaar gezet. En degelijk: Een van haar neven draagt nog steeds de voormalige pietenbroek. 

Zij kan vanuit de hemel tevreden terugkijken.

De verhuizing naar Leidschendam en de, voor jouw, grote stap om op eigen benen te staan heeft jou veel goeds gebracht. Je kon je eigen leven gaan leiden.

De vrijheid die jouw rijbewijs je gaf heeft het mogelijk gemaakt om nog meer voor mensen te betekenen. Onbezoldigd taxi chauffeur, bezoekjes aan Pa en Ma, oppassen bij familie, de lijst is lang.

Het waren misschien wel de mooiste jaren van jouw leven.

Het overlijden van Pa en Moe liet een grote leegte in jouw achter. Je miste ze enorm en vooral de mooie momenten die jullie samen hadden. Je had het daar echt wel moeilijk mee.

Op een zeker moment in jouw leven heb je een passie gekregen voor origami vouwen, in het bijzonder met theezakjes. In deze hobby bloeide jouw creativiteit helemaal op. Je maakte de mooiste wenskaarten. We werden op verjaardagen altijd verrast met een pakje van jouw hand. Dit was echt je lust en je leven.

Al die jaren had je de regie over je eigen leven, tot de digitale wereld zijn intrede deed. In het begin heb je nog wel geprobeerd om mee te komen maar al snel ging het boven je pet.

Vanaf dat moment begon je de grip op het eigen leven kwijt te raken en gaande weg moest je met meer dingen geholpen worden.

Je klaagde ook al een tijdje dat je hoofd een zeef is. Na een, op je eigen verzoek, geriatrisch onderzoek bleek dat je beginnende dementie had. De dokter verwoordde het zo; Mevrouw Havik het slechte nieuws is dat u beginnende dementie heeft, het goede is dat er deuren naar zorg open gaan.

Dat was een schrale troost nu besefte je dat je niet meer alles zelf zou kunnen. Je kon maar moeilijk accepteren dat nu anderen voor jou zouden gaan zorgen, ik deed het toch altijd zelf.

Je kreeg hulp om je huis schoon te houden en later bij het douchen en aankleden.

En toen kwam corona en de wereld stond op zijn kop het leven werd beperkt, de clubjes en het zangkoor stopten. Bezorgd hebben we vaak gevraagd hoe het met je ging, oh goed hoor was dan altijd het antwoord.

Toch hielden we de vinger aan de pols.

Toen het lopen minder werd is er een rollator gekocht, en kon je weer zelf de boodschappen doen.  

Eten koken dat was een grote liefhebberij van jou.

Door de langzaam erger wordende dementie werd de dagelijkse routine ingewikkeld en de zorg rondom jou moest worden uitgebreid.

1 mei 2024 brak je door een ongelukkige val je bovenarm waarna opname in een verzorgingshuis onvermijdelijk was. Moedig probeerde je er het beste van te maken, maar een tweede val eind januari waarbij je je heup brak en complicaties die er na de operatie bijkwamen werden jou te veel.

Woensdag 5 maart ben je rustig ingeslapen.

Terugkijkend op jouw rijke leven en wetend dat het leven wat je geleefd hebt een plekje heeft vrijgemaakt in het huis van God, nemen we vandaag afscheid van jou.

Gretha, rust in vrede. Rust zacht.

Namens familie Havik, Jan Havik