Een kleine beschrijving vanuit Den Haag over onze ervaringen met de genomen maatregelen.

Op 26 februari hoorden wij dat er ook in Nederland iemand besmet was met het coronavirus. Wat voor een consequenties dit zou hebben voor ons allen dat kwam later. Toen minister Rutte op de tv kwam en een ‘lock down’ aankondigde om een te snelle verspreiding van het virus in te dammen dachten wij wel hoe zal dit gaan. Het begon ’s-morgens al als wij de deur van de slaapkamer open zetten. De vogels waren lustig aan het zingen en wij hoorden geen gezoef meer van de hoeveelheid voortrazende auto’s van de autobanen die vanaf 600 m. en verder van ons huis liggen.

Koffie drinken met de mensen uit de straat kennen we hier niet. Geen nood we hebben vorige week een aantal pakken koffie gehaald, dus wij kunnen vooruit.

Hoewel de kinderen nog thuis van school zijn, zie je de kinderen ook weinig op straat spelen.

Helaas is het klaverjassen van ons senioren ook stopgezet. We missen de lieve mensen en de fanatieke kaarters wel. Wij zullen het wel wat verleerd hebben als wij weer terug mogen komen op de Soos. Gelukkig zijn er altijd kaarters die je wel willen helpen, al is het van de wal in de sloot. Haha

Nu alle activiteiten stil liggen is er voor ons meer tijd om in en rondom het huis een grote schoonmaak te houden. Muren een extra verfje geven en overige spullen opruimen. Uiteraard is het geen 8-urige werkdag maar senioren-tijd van 10.00 uur tot ca. 15.00 uur. Daarna genieten van het zonnetje en de tuin. Gelukkig hebben we met de kinderen video contact en of ze komen langs met in achtneming van 1,5 meter.

Pasen was anders. Omdat er voorlopig geen eucharistievieringen meer in de kerk zijn, moeten we het maar met de tv doen. Gelukkig is onze kerk nog 4 dagen op een bepaalde tijd open voor gebed. In een bijna lege kerk kunnen we rustig alles overdenken en bij Jezus en Maria verblijven. Enige keren per week wordt de rozenkrans gebeden en krijgen we weer kracht om vrolijk verder te gaan. Wat de tijd ons nog gaat brengen weten wij niet maar wel dat met Pasen Christus is opgestaan uit de dood, en wij ons daarop met vertrouwen mogen richten!

Wij willen alle bestuursleden en de leden van de soos hartelijk groeten.

Blijf gezond en geniet van het leven.

Willie en Ivo

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

Soms zit het mee, soms zit het tegen. Soms schijnt de zon, soms ‘schijnt’ de regen. Ook deze week was er ééntje die we qua weer niet het predicaat zomer mee konden geven. Oh er waren wel lekkere momentjes maar het overgrote deel van de week was het grauw, grijs, koud en nat. Een week om snel te vergeten en na het weekend weer te beginnen aan een nieuwe week. Voor ons een drukke week, van de 5 ‘werkdagen’ staan er op 4 bezoeken gepland bij ziekenhuizen, fysiotherapeuten, huisarts, keuringsarts voor ogen en psycholoog. Er blijft bijna geen tijd over om leuke dingen te doen, voor zover mogelijk. Maar goed, ieder moment dat het wel kan is meegenomen en dan genieten we ook met volle teugen.

Zo’n momentje hadden we dan ook afgelopen week, onze auto moest even naar de garage voor een nieuw lampje. Klusje van nog geen half uur. Aangezien de garage aan dezelfde weg zit waar wij wonen gaat de één op de scootmobiel en de ander neemt de auto mee. Zetten we de auto neer en gaan we samen terug op de scootmobiel. Zo ook afgelopen week, maar als je plezier hebt en een goed moment dan wordt zo’n ritje nog een hele onderneming. We hadden zoveel plezier dat een groepje fietsers spontaan omkeken en bijna van hun fiets vielen van het lachen. Ons plezier werkte dus aanstekelijk en dat geeft een goed gevoel. Het is maar goed dat het niet zo druk is bij ons want we waren eigenlijk een gevaar op de weg. Gelukkig heeft onze scootmobiel 4 wielen en kan ik nog wel aardig sturen. Mijn broer had afgelopen week helaas minder geluk, een schootmobiel met 3 wielen, onderuit en gebroken heup/bovenbeen. Ziekenhuis, operatie en nu wachten op plek in het revalidatiecentrum. 

Nog z’n geniet momentje was deze week bij één van onze lieve leden, een maaltje biest. Nu lijkt het mij sterk, maar voor degene die niet weten wat biest is, dat is het eerste maal melk van een koe als die gekalfd heeft. Eigenlijk is het voor het kalfje bedoeld, er zitten namelijk veel voedingsstoffen in, maar meestal is het zoveel dat er genoeg over blijft om zelf te eten. Het was al jaren geleden dat ik dat voor het laatst gegeten had en samen hebben we genoten van een bordje heerlijke biest. Beschuitje er door en wat suiker eroverheen en smullen maar. Zo romig en vol van smaak, één bordje is ook echt genoeg want het vult ontzettend, maar wat was het lekker. Tel daarbij op het sociale aspect van samen eten en je kan weer een geluksmomentje bijschrijven. Dus carpe diem, pluk de dag of het moment en maak van iets kleins een groots moment.

Verder zijn we begonnen met aftellen, aftellen naar onze vakantie en aftellen naar 20 september waarop DE persconferentie plaats zal vinden en waarin we te horen krijgen of de anderhalve meter afstand houden voor de hele samenleving komt te vervallen. Ik vind het gewoon een beetje spannend, heb er kriebeltjes van in mijn buik. Want o, wat zou dat fijn zijn, dat opent weer deuren die tot nu toe gesloten waren. Dus laten we allemaal hopen dat het positief uitpakt en dat we weer een beetje terug naar normaal kunnen. We duimen onze duimen blauw en we kunnen de kaarsjes niet aanslepen. Want wat zou het toch geweldig zijn als we na anderhalf jaar weer kunnen beginnen met de dinsdagmiddag soos!!! Wij zijn er klaar voor, nu Den Haag nog.

En omdat ik deze week niet zozeer een speciaal gedichtje had zomaar ééntje:

speciaal voor jou

omdat ik je waardeer

omdat ik je bewonder

je verbaast me elke keer

zomaar een gedichtje

omdat ik aan je denk

en ik je heel graag

een grote glimlach schenk

Lieve leden, wij wensen jullie een hele fijne week en hopelijk tot snel.

Namens het bestuur Ouderen Soos Stompwijk, Agnes, secretaris

Hoera!! De eerste kruidnootjes zijn binnen!! (Althans de tip waar ze al verkrijgbaar zijn.) Maar enfin, ik mijn wederhelft vol goede moed naar de desbetreffende winkel gestuurd met de boodschap niet terug te komen zonder kruidnootjes. Ondertussen alvast een pot thee gezet en een goed boek opgezocht, ik was er klaar voor. Maar hij blijf wel erg lang weg dus ik had al een donkerbruin vermoeden dat het niet lukken ging… en ja hoor hier nog niet verkrijgbaar. Tja dat heb je dan als je in een dorp woont met 1400 inwoners en 1 winkel!!! Dus lieve tipgeefster…..de rest mag je zelf invullen ….maar je weet waar mijn moeder woont haha.

Haaks op de kruidnootjes staat dat ik al kerstkaarten heb besteld om te painten. Had ik vorig jaar nog de dure uitvoering, maar ja dan praat je het goed voor je zelf, ach ik mag toch wel iets, we hebben al zo weinig….kwam ik vannacht op een andere site exact dezelfde kaarten tegen alleen drie keer zo goedkoop en nog twee meer. Dus de keuze was snel gemaakt. Het was een tijdelijke aanbieding, op het moment dat je de kaarten in het winkelwagentje doet gaat de klok lopen en heb je nog een bepaalde tijd om te beslissen of je ze echt gaat kopen voor dat bedrag. Ook nu toch weer die twijfel, we hadden al wat pech gehad afgelopen week waardoor we onverwachte uitgaven hadden waar we niet op gerekend hadden, maar op de laatste minuut besloten dat ik het toch zou doen. Had ik wel verdiend na dit vervelende jaar vond ik. Het zijn er maar 10, dus als u 1 van de 10 bent die van mij een gepainte kerstkaart krijgt dan heeft u geluk. Meer dan 10 kaarten versturen we niet, dus dat wordt lootjes trekken. Maar dat is van later zorg, eerst verheugen op de aankoop.

Waar ik mij ook op verheug is de persconferentie op 20 september. Of eigenlijk ook weer niet, want stel dat het slecht nieuws is dan heb ik mij daar voor niets op verheugd. Maar dan heb ik in elk geval een aantal leuke weken gehad, zo moet je het dan ook maar weer bekijken. Tussendoor gaan we nog een midweekje op vakantie, dus voorlopig heb ik wel wat leuks in het vooruitzicht. Ik merk aan alle kanten dat het ook tijd wordt dat we weer wat nodig hebben om naar uit te kijken. Het duurt nu toch echt te lang en hoewel ik betwijfel of het leven ooit weer wordt zoals het was is het nu wel op een dieptepunt. Iedereen heeft een kort lontje, om het minste of geringste heb je een mes tussen je ribben of wordt je doodgetrapt en in Afghanistan is het helemaal een zooitje. Het is schrijnend als je ziet hoe de mensen proberen zich vast te klemmen aan een opstijgend vliegtuig, aan de vleugels, in de wielkasten proberen te komen, of hun kinderen aan wildvreemden doorgeven in de hoop dat hun kind ergens goed terecht komt. Ik heb het al eens eerder gezegd, we mopperen wel eens maar wat ben ik toch blij dat ik in Nederland geboren ben.

Ook deze week liet de zomer het weer flink afweten. Wat is dat toch jammer. Ook nu weer één dagje lekker weer en verder niets dan regen en wind, ik loop nog gewoon in mijn winterkleren. Het jammere van die vele regen is ook dat de bloemen van alle mooie planten binnen no time helemaal plat geregend zijn en je ze er het beste maar uit kunt halen zodat er hopelijk nog nieuwe knoppen in komen. Dacht manlief geruime tijd dat hij een hele ton vol met Spaanse Margrieten had, bleken het Afrikaantjes te zijn. Ook niets mis mee, want dat is een stevige plant en mooie oranje bloemen die het goed doen. Maar ja, als je denkt dat je Spaanse Margrieten hebt moet je wel even schakelen. Maar de natuur hielp ons een klein handje, want we hadden een complete miereninvasie op het pad en dus daar de Afrikanen neergezet en voilà, binnen no time geen mier meer te zien. Dat is toch beter dan al die chemische rommel. En nu is het dus dubbelop genieten van de Afrikanen, vol met bloemen en met zonder mieren!.

Juffrouw Mier,

kom eens hier,

waarom komt u met al uw mieren

ons plezier om buiten te zijn verstieren

mieren, mieren, mieren,

overal waar ik loop

bouwen jullie met elkaar een grote mierenhoop

tjonge jonge wat een werk is dat,

zouden jullie niet eens willen dat je pauze had?

wij wel heel graag

en het liefst nog vandaag

ga maar iemand anders plagen

die het beter kan verdragen!

Wij wensen jullie een hele fijne week, met hopelijk wat zon en zonder ongedierte toe.

Een lieve groet namens het hele bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Hoe beleef je coronavirus, ‘angstige tijden’! Geen Soos meer en ook geen gym, wat voor ons zo belangrijk is en daar zit je dan.

Kinderen en kleinkinderen mag je ook niet meer zien en/of 1,5 meter afstand houden, moeilijke tijden!! Wat ga je dan doen? Geen boodschappen doen, dat doen de kinderen.  Je huis schoonmaken, je begint bij de keuken lades, als dat gedaan is voel je je best lekker dus toen maar mijn hele huis. Toen dat klaar was dacht ik wat gaan sporten, maar je kan nergens terecht. Dan moet je zelf maar wat verzinnen; dus iedere morgen uit m’n bed eerst een kwartier op de hometrainer, dan ontbijten en dan mee doen met Nederland in beweging en geheugen training. Daarna even een kopje koffie drinken, een beetje huishoudelijke taken eten koken enz. Maar dan heb je nog de hele middag voor je, dan maar kaarten maken, diamond painting, even een stukje met de auto weg. En iedere avond een vriendin bellen om de dag door te spreken, daar kijk je toch naar uit en hoort hoe zij het beleeft.

Ik heb  een hele lijst gemaakt met telefoonnummers dan kan je regelmatig mensen bellen of een kaartje sturen. Zo kan je ’s avonds wel tevreden terug kijken en is er weer een dag om.  Zo gaan we maar vooruit kijken wanneer begint de Soos weer, het gewone leven. Maar zo kom ik de dagen wel door!

Tiny de Groot 

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

De Akkermunt……een begrip in Stompwijk, misschien wel het bekendste (en beruchtste) straatje in Stompwijk.

Het is er heerlijk wonen, de buurtjes gaan allemaal goed met elkaar om en hoewel er de laatste tijd wel een aantal mensen is weggevallen, gelukkig niet aan het coronavirus, staat iedereen voor elkaar klaar.

Ik sprak vandaag een trouwe bezoekster van de dinsdagmiddagsoos, waar ze altijd gezellig een potje rummikub speelt. Maar ze is van alle markten thuis want klaverjassen doet ze ook en als het nodig is dan valt ze daar in. (Agnes)

“Ik ben maar alleen en vind het best moeilijk allemaal. De leuke dingen van het leven, zoals de Soos, zijn allemaal gestopt en we weten nog niet wanneer dat weer begint. Ik mis dat echt, ik hoop dat het snel voorbij is. Ik weet wel, je moet geduld hebben maar dat heb ik niet altijd. Ik wil het liefst dat het morgen weer voorbij is.

Soms ben ik wel eens bang, maar dan denk ik dat hebben alle mensen, en dan kan ik de knop weer omzetten en ben ik weer vrolijk. Je kan ook te bang zijn en dat wil ik niet. Ik vind het ook wel fijn dat ik binnenkort weer naar de pedicure kan en dat ook de kapper weer open gaat. Het voelt als een crisis, voordat het virus uitbrak kon er alles en nu kan er niets. Je moet overal bij nadenken. De moeilijkste maatregel vind ik het anderhalve meter afstand houden, als je bijvoorbeeld bij de supermarkt bent dan is dat bijna niet te doen. Je moet echt een tijd zien te vinden dat het niet druk is. Wat ik wel vind is dat er over het algemeen negatief over de ouderen wordt gesproken. Oh het is niet erg als die corona krijgen want die zijn toch al oud. We kunnen dan wel oud zijn, maar zijn echt niet afgeschreven. Als iedereen zich goed aan de regels houdt en voorzichtig is, zowel jong als oud dan is de kans dat we het virus krijgen toch wat kleiner. Ik hoop dat ik het niet krijg maar je weet het nooit.

Ik hou ook niet van ruzie of elkaar afkraken, op onze leeftijd is dat toch niet meer nodig. Laten we het gewoon gezellig houden en het coronavirus daar niet tussen laten komen. Ik ben wel zo dat als ik even een mindere dag heb, de telefoon pak en mijn zus bel, of de buurvrouw van een paar huizen verderop voor een bakkie koffie. We houden goed rekening met de afstand en dat vind ik toch zo gezellig, even afleiding, een gezellig praatje.

Binnenkort willen we proberen een keer een spelletje te doen, kijken of dat gaat. Ik heb gelukkig ook een fijne tuin, meestal zit ik, en ook de andere buurtjes in de voortuin. De achtertuin is ook lekker ruim, maar daar zie je niemand dus dat is niet zo gezellig. Het is nu heerlijk weer, als het virus in de winter was uitgebroken zou het er ook weer heel anders uitzien, vroeg donker en koud. Nu kunnen we nog even lekker naar buiten.

Als de Soos weer zou mogen beginnen dan kom ik gewoon weer meteen, kan er nu al naar uitkijken. Als ik er tenminste komen kan, lopend of met iemand mee rijden (Nou bij deze, als dat niet lukt kom ik je persoonlijk halen! AH) 

De aandacht die jullie als bestuur ons geven tijdens deze crisis doet mij ook goed, het is gezellig om een praatje met elkaar te maken, om weer eens iemand anders te spreken en de stukjes in de Dorpsketting zijn ook leuk om te lezen.

Ik hoop tot snel!

Rita van der Meer

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

Lieve Leden,

Hoop doet leven, geduld is een schone zaak, het komt goed, geduld is nederigheid in actie en zo kan ik nog wel even doorgaan! Want wat hoor ik demissionair Premier Rutte afgelopen vrijdag tijdens de persconferentie zeggen? Waarschijnlijk kunnen we per 20 september de anderhalve meter afstand regel voor de hele samenleving afschaffen. Let wel even op het woordje waarschijnlijk, helemaal zeker is het natuurlijk nog niet maar dit geeft wel hoop. Hoewel ik afgelopen zaterdag in de krant las dat er weer 2500 nieuwe besmettingen waren, maar dat zijn in elk geval geen ziekenhuis of IC opnames. Dus dit geeft de burger moed! Ruim anderhalf jaar summier leven, zelfs een totale lockdown, winkels gesloten etc., enfin ik hoef het niet verder te vertellen want u was er bij en u heeft hetzelfde doorgemaakt. Dus laten we dan nu duimen dat het 20 september ook daadwerkelijk gaat gebeuren en per 1 november zouden alle maatregelen komen te vervallen. Dat vind ik nogal vooruitstrevend, want je weet nooit of er een 4e golf komt, maar goed daar gaan we niet van uit, we blijven positief zoals we dat de laatste anderhalf jaar met ups en downs ook gebleven zijn.

Wat betekent dat nu voor de Ouderen Soos Stompwijk? Je zou zeggen, 20 september de maatregel eraf en 21 september beginnen maar zo eenvoudig is het nog niet. Natuurlijk zullen we er alles aan doen om na die datum zo snel mogelijk te kunnen beginnen, dus hou de Dorpsketting de komende weken goed in de gaten. Daar wordt u op de hoogte gehouden van al het nieuws omtrent het opstarten van de Soos. Wat ik wel even wil benadrukken is dat ons ter ore is gekomen dat er door het dorp gefluisterd wordt dat we naar de Sporthal gaan. Daar is geen sprake van, we beginnen gewoon in ons oude vertrouwde Dorpspunt!

Wij kijken uit naar iets wat er nog niet is,

maar we zijn er zeker van dat het komt

daarom wachten we er vol vertrouwen

en geduldig op

dan is de dinsdagmiddag weer gevuld

met vrolijke gezelligheid

de spelletjes worden weer uit de kast gehaald

en de middag wordt met een welkom en de Christelijke groet begeleid

Achter in de kerk vindt u vanaf zondag 22 augustus een folder over de Ooievaarspas. De Ooievaarspas biedt korting op allerlei activiteiten op het gebied van sport, cultuur, contributie, lidmaatschap en entree. De Ooievaarspas is voor inwoners van Den Haag, Leidschendam-Voorburg en Rijswijk met een laag inkomen. De Ouderen Soos gebruikt dit voor de contributie. Zou het iets voor u kunnen zijn? Neem gerust een folder mee en lees deze rustig door. Op internet vindt u nog veel meer informatie, bent u zelf niet zo handig met de computer en u wilt toch meer weten, misschien kan iemand uit uw naaste omgeving u helpen, (klein) kinderen, buren, vrienden. Heeft u geen computer? Voel u vrij om een folder mee te nemen.

Wat hebben we deze week nog meer gedaan dan wachten op de persconferentie? Nou eigenlijk niet zo heel veel bijzonders. De eerste drie dagen van de week was het weer nog wel lekker en zijn we zoveel mogelijk buiten geweest. We zijn naar een fuchsia liefhebber in Sassenheim geweest, wat een pracht van een tuin vol met fuchsia’s, begonia’s, zonnebloemen en nog veel meer. Een tuin kon je het eigenlijk niet meer noemen, het was een compleet landgoed en dat voor een particulier. De eigenaar had er zijn handen vol aan om alles bij te houden maar hij deed dit vol enthousiasme en wist van elke plant (meer dan 150 soorten) de naam. Met 6 mooie fuchsia’s à € 2,50 per stuk vertrokken we weer huiswaarts en deze staan nu te pronken in onze tuin. Nu is het aan mijn wederhelft om de planten over te houden, stekken van te maken en zo het assortiment wat uit te breiden. Ook kregen we nog twee adressen bij ons in de buurt mee waar we van harte welkom waren om te gaan kijken. Dat gaan we zeker doen.

De tweede helft van de week liet het weer het wat af weten en zijn we meest binnen geweest, boekje lezen, filmpje kijken, painten etc. Ik zal u laten zien met welke painting ik nu bezig ben, zo lief. En dan begint morgen weer de nieuwe week en zullen wel zien wat die ons weer brengt.

Een lieve groet en hopelijk tot spoedig, namens het hele bestuur Ouderen Soos Stompwijk

Agnes, secretaris

P.S. iemand toevallig al kruidnootjes gespot????                 

Lieve Leden,

Het is weer voorbij die mooie zomer….De zomer die begon zowat in mei…..

In mei? Nou mag ik dan wel naarstig op zoek zijn naar kruidnootjes maar ik heb in mei weinig van de zomer gemerkt, In juni en juli trouwens ook nauwelijks. Maar….we krijgen augustus nog, hoewel die nou ook niet zo super mooi is begonnen. Houden we september over, daar heb ik dan ook al mijn hoop op gevestigd. Een heerlijk najaarszonnetje, rood met witte paddenstoelen, blaadjes die weer van de bomen vallen…. Dat is toch wel mijn favoriete maand. Het is maar goed dat we niets te zeggen hebben over de seizoenen anders zou het toch een rommeltje worden, de één wil zon, de ander regen en weer een derde wil een flinke storm. Dus we laten het maar aan de weergoden over wat ze voor ons in petto hebben.

Van één van onze lieve leden hebben we een hele zak pruimen gekregen….heerlijk om jam van te maken maar ook gewoon lekker als fruithapje tussendoor. Maar, voor zover nog niet bekend, pruimen hebben een goede werking op de stoelgang en dat waren wij even vergeten. Dus na al dat gesnoep van die heerlijke vruchten was het vechten om het toilet, daar hebben we er maar ééntje van. Normaal geen probleem alleen deze keer stond de één voor de deur te springen terwijl de ander z’n best deed zo snel mogelijk klaar te zijn. Wat hebben we er om gelachen, achteraf dan. Dus we doen het nu even rustig aan, de jam zit in potjes en staan in het ruim en daar kunnen we rustig van gaan genieten. Maar ons pruimenfeestje was in elk geval geslaagd.(maar niet voor herhaling vatbaar)

Naast dat feestje hadden we ook nog een ander feestje, maar dat was wat minder gezellig. De meesten van jullie weten wel dat wij een mooie toom kippen hebben waar we erg trots op zijn. Alleen Karel, de haan is erg bezitterig en valt je zo uit het niets aan. Zo ook deze keer bij mijn wederhelft. Hing zo in zijn voet en aangezien hij bloedverdunners gebruikt kunnen jullie denk ik wel voorstellen wat er gebeurde. Overal bloed, het hield maar niet op, pleisters, verband, binnen no time alles weer doorweekt. Toen we dachten dat het eindelijk droog bleef en we doodmoe ons bed in rolden begon het hele feest weer opnieuw. Maar aangezien we eindelijk een keer meteen in coma waren geraakt kwamen we daar pas de volgende morgen achter. Ik zal geen foto plaatsen hoe alles eruit zag maar het had heel weinig gescheeld of Karel was in de pan beland en wij hadden ’s avonds een gebraden haan met pruimen gegeten haha. Maar ja, hij keek ons zo zielig aan, alsof hij het voelde, dat we het toch niet over ons hart konden verkrijgen. Maar het moet niet nog een keer gebeuren want dan durf ik niet voor de gevolgen in te staan.

Ik heb al eerder geschreven dat we onder onze leden een aantal zieken of herstellende leden hebben en het lijkt momenteel wel een epidemie. Namens het bestuur willen we iedereen die ziek is, een operatie heeft gehad of herstellende is nogmaals heel veel beterschap en sterkte toe wensen. Ook al liggen onze bezigheden nog steeds stil, dat wil niet zeggen dat we jullie vergeten. We horen graag hoe het gaat, mochten jullie daar open voorstaan laat het even weten aan één van onze bestuursleden. Weet dat Agnes ( 06-43412445) nog altijd beschikbaar is voor een praatje en een kaartje.

We zijn allemaal mensen van de dag, jong of oud dat maakt niet uit en het leven is te kort om niet met elkaar mee te leven. Let op de nuance, ik bedoel geen medelijden, maar medeleven.

Het leven is soms best zwaar,

Eenzaam, ziek, verdriet of pijn,

Laten we daarom voor elkaar,

Altijd lief en zorgzaam zijn.

Niet alleen in moeilijke tijden

Maar gewoon iedere dag

Zodat we een ander niet alleen laten lijden

En je zo wil zeggen dat je hem of haar graag mag!!

Lieve leden, wij wensen jullie een hele fijne week, hopelijk gaat de zon schijnen, letterlijk en figuurlijk.

Een hartelijke groet namens Bestuur Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Welke invloed heeft het Corona virus op uw dagelijks leven?

Je merkt wel heel goed dat het virus er is, je komt nergens meer. De boodschappen doen de buurtjes en we drinken wel eens een kopje thee of koffie ieder in ons eigen tuintje maar dat is het dan ook wel. Gelukkig komen mijn kinderen en klein kinderen nog wel langs. Mijn dochter werkt in een verpleegtehuis en heeft het Corona virus gehad. Ze is daar erg ziek van geweest. Nu gaat het gelukkig weer beter. Je wilt niet dat je het krijgt, mijn kinderen letten wel goed op mij, dat ik goed eet en zo en dat ik zo gezond mogelijk leef.

Hoe komt u de dag zoal door?

Oh ik vermaak me wel, ik heb televisie en de telefoon is in deze tijd wel belangrijk. Je belt eens iemand of je wordt gebeld. Volgende week ga ik weer voor het eerst naar de kapper. Dat is best wel eng maar het is hard nodig dus ik ga toch maar. Dan ben je er ook weer even uit.

De fysiotherapeut belt regelmatig, ik moet oefeningen voor mijn arm/schouder thuis doen. Maar die helpen helemaal niet en nu komt hij volgende week aan huis. Dan zie je weer even iemand anders. Ik hoop dat het dan toch gaat helpen want die pijn dat is niet prettig.

Wat vindt u van de regels die opgesteld zijn?

Dat vind ik wel heel goed, ik heb er ook geen moeite mee. Als er geen regels zouden zijn dan doet iedereen maar wat en dan krijgen ze het virus nooit onder controle. Het is gewoon een rot virus en ik ben bang dat het nog wel even zal duren voordat ze een medicijn of vaccin hebben uitgevonden dat helpt. Ze moeten alleen niet de regels te snel versoepelen, dat is niet goed.

Komt u weer naar de Soos als we die helemaal veilig kunnen opstarten?

Nou dat weet ik nog niet, ik weet niet of ik dat al meteen aandurf. Ik moet echt zeker weten dat het helemaal veilig is dan kom ik zeker weer maar anders wacht ik nog een poosje.

Wat vindt u een positieve kant van het virus?

De saamhorigheid die ontstaat. Er wordt veel georganiseerd, we kregen allemaal een paasontbijt, dat was geweldig. Er werd muziek gemaakt en een straat bingo georganiseerd, ze houden je wel bezig. Iedereen let ook een beetje meer op elkaar. Dat is wel goed.

Ik hoop jullie toch weer te zien dit jaar.

Riet van Santen- Bohemen

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

Lieve leden,

Omdat de ‘dinsdagmiddag Soos nog steeds niet kan starten, het weer de laatste dagen nu ook niet je van het is, laven we ons nog steeds in en aan de Olympische Spelen. Na een wat moeizame start kwamen we afgelopen vrijdag goed op gang en de medailles stroomden binnen. Heerlijk om naar te kijken, al die verschillende sporten, de gedrevenheid van de sporters, de vreugde bij het halen van een medaille of het verdriet bij een 4e plaats en dus net naast het eremetaal grijpen. Wellicht houdt u er niet van, maar wij genieten ondanks de middernachtelijke tijden. De wekker maakt overuren. Op het moment dat ik dit stukje schrijf is het 02.35 uur en kijken we naar de Military, een prachtig spel tussen paard en ruiter in een parcours met de mooiste hindernissen. Als we het dan over genieten hebben is dit zo’n momentje.

Het is inmiddels ook augustus, het grootste deel van de zomer is voorbij en hoewel de kans bestaat dat we nog een prachtige augustus en/of september maand gaankrijgen, gaan we toch echt alweer aftellen. ’s Morgens is het langer donker, we worden niet wakker van het gefluit van de vogels en ’s avonds is het ook alweer wat eerder donker. Het is momenteel stil vanuit Den Haag, het zomerreces is in volle gang. Op deze manier hebben we ook geen zicht op het eventuele aanscherpen of versoepelen van diverse maatregelen. Augustus is de festival maand bij uitstek en het is nog maar de vraag of , met name de meerdaagse festivals, door kunnen gaan. Nu zullen onze leden niet zo snel meer naar een festival gaan, zelfs ik laat deze lekker links liggen, maar de jongeren onder ons wachten er ieder jaar weer met smart op. Ergens in de wandelgangen heb ik vernomen dat het kabinet over twee weken even een onderbreking van het reces heeft om hier een besluit over te nemen. Maar wat doe je dan als festivalorganisator? Ga je toch alle voorbereidingen treffen voor het geval het door mag gaan, of ga je niets doen en wacht je af wat er bekend gemaakt wordt, met als risico dat je op heel korte termijn je festival uit de grond moet stampen. Het corona virus bepaalt nog steeds de dagelijkse gang van zaken en dat zal nog wel even duren.

Ieder jaar weer is het een sport om zo vroeg mogelijk de eerste kruidnoten in de winkels te signaleren. Vaak is augustus de maand dat het eerste sinterklaassnoepgoed weer verkrijgbaar is. Ik heb ze nog niet gezien, maar moet eerlijk bekennen, dat ik momenteel iet vaak in de winkels kom. Het boodschappen doen laat ik even aan mijn wederhelft over en helaas gaat hij geen kruidnoten spotten voor mij. Toen ik het vorige week voorstelde keek hij mij aan alsof ik gek geworden was haha, en het is natuurlijk niet alleen spotten maar ook de grootst mogelijke zak voor mij meenemen. Dus wie weet, deze week weer nieuwe ronden, nieuwe kansen en mocht iemand van jullie een zak kruidnoten tegenkomen, ik hou mij aanbevolen. Ze kunnen bij mijn moeder afgegeven worden, die zorgt er wel voor dat ze bij mij terecht komen.

Maar aangezien augustus gewoon bij de maanden van het jaar hoort hoop ik dat onderstaand gedichtje een glimlach op uw gezicht brengt.

Stofzuigen, dat zal ik morgen wel doen,

of de dag nadien

in de tuin laat ik het gras lekker groen

zodat je het onkruid niet kan zien.

Het moet wel voor volgend jaar

maar ik beloof dan is het vast wel klaar

ik maak me niet druk, doe alles lekker laat,

en in augustus zal je zien

dat mijn kerstboom er nog staat

Namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Het was even zoeken voor haar dochter, want haar moeder was buiten, maar …..ja hoor gevonden.

Het coronavirus? Tja, ik heb er niet zo heel veel last van. Ik woon buitenaf en kan zo lekker naar buiten lopen. Zeker met dit lekkere weer van de afgelopen weken. Ik kan me wel voorstellen als je in een hokje van 2 bij 3 meter zit zonder tuin of balkon en ze halen ook je zonnescherm nog weg om de boel te verven dat het heel anders is. Dat vind ik een soort van mishandeling, dat kan je nu niet doen in deze tijd.

Zelf ben ik al zes weken niet in het dorp geweest, de boodschappen werden altijd al door mijn dochter gedaan en nu bellen ze wat vaker of ik wat nodig heb. Dat is wel fijn. Gelukkig wonen mijn kinderen dichtbij, als dat niet zo zou zijn dan zou het ook weer anders zijn.

Wat ik wel moeilijk vind is de tegenstrijdige berichten die je hoort. Neem nou bijvoorbeeld de mondkapjes. De één zegt je moet speciale hebben, de ander zegt je kan ze van een oude sok maken en weer een ander zegt als je ze 4 dagen in de kast legt, tussen het beddengoed bijvoorbeeld, is het virus ook dood. Dan hoor je nog weer dat je ze kan wassen maar niemand weet op hoeveel graden. Dat vind ik ingewikkeld, ikzelf heb geen mondkapje nodig maar voor de mensen die dat wel hebben is dat wel verwarrend.

De regels en richtlijnen van de regering en het RIVM begrijp ik wel. Welke regel ik het moeilijkst vind? Dat je niet naar een begrafenis kan. De broer van mijn man is pas overleden maar ik kon er niet heen. Er mogen maar een beperkt aantal mensen heen, je kan het wel volgen via de tablet of computer maar het is niet leuk.

Het rare van een virus is dat je weet dat het er is maar dat je het niet ziet. Je kan poetsen wat je wil, maar omdat je het niet ziet weet je niet of het weg is.

Ik mis de Soos wel heel erg, eerst deed ik kaarten maken maar dat ging niet meer met mijn handen dus toen ben ik maar gaan rummicubben. Dat is helaas een klein clubje, er vallen wel mensen af maar er komen weinig tot geen nieuwe mensen bij.  Als we weer mogen beginnen en ik kan nog fietsen dan kom ik graag weer naar de Soos. Ook mis ik het zwemmen, daar gingen we altijd met z’n 5-en in een auto en dat gaat voorlopig dus ook niet, want met 5 personen in 1 auto kan je geen anderhalve meter afstand houden.

Ik hoop dat het snel over is, maar ik ben bang dat we er nog wel een poos last van hebben.

Meer weet ik eigenlijk niet te vertellen, ik ga nu aan de koffie die wel koud zal zijn haha!

Lien Roeling

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)