Ik sprak een Joop Hilgersom die 18 mei 75 jaar geworden was. Hij was nog helemaal in feeststemming.

Ze hebben het in tweeën gevierd, want om nu alles bij elkaar te zetten is iets te risicovol in deze tijd.

Maar gelukkig was het mooi weer en konden ze ook heerlijk buiten zitten. Het is een superfeest geweest. (Agnes)

Het coronavirus doet ons niet zoveel, begrijp me niet verkeerd, we hebben er niet zoveel last van is misschien beter omschreven. Het is nou eenmaal zo en we hebben er geen moeite mee. We wonen lekker buiten, kunnen in de tuin zitten en ik heb sinds kort een scootmobiel omdat ik niet meer fietsen kan. Dan gaat Rosina op de fiets en ik op de scootmobiel en dan gaan we er lekker op uit. Had liever gehad dat ik op de fiets ging en Rosina op de schootmobiel maar dat is nou eenmaal niet anders haha. We gaan ook nog met de auto weg en boodschapjes doen we zelf.

Nee, wij begrijpen het wel maar er zijn natuurlijk echt hele oude mensen die zijn wel zo gewend te leven maar begrijpen het soms niet. Die komen niet meer buiten en er komt niemand op bezoek, dat is wel zwaar.

We zijn verder gelukkig nog goed gezond en vermaken ons wel, het is alleen jammer dat we niet meer kunnen kaarten. Het zal niet mee vallen om de Soos weer op de starten, de ruimte is dan toch te klein. Misschien moet je in groepen gaan werken maar dan nog blijft de anderhalve meter afstand een probleem. Jullie moeten maar goed nadenken hoe jullie dat weer in een vat kunnen gieten zodat we er allemaal weer plezier van kunnen hebben.

Wij gaan gewoon lekker door zo en zolang we het virus niet krijgen dan zijn we meer dan tevreden.

Maak er maar een mooi verhaaltje van en dan zien we t.z.t. het boekje wel verschijnen.

Joop en Rosina Hilgersom

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

Rectificatie

Lieve leden,

Ik beging deze week met een rectificatie n.a.v. mijn stukje van vorige week. Daar schreef ik dat Andrea na 25 jaar haar kapsalon sluit maar dat ze wel thuis blijft kappen. Echter mensen zien daar tegenop omdat het wassen van de haren boven de gootsteen of in de douche zo’n gekledder met water is. Dat is echter een misverstand, Andrea beschikt over professionele spullen waaronder een goede mobile wasbak waar zonder geknoei de haren mee gewassen kunnen worden. Dus maakt u gerust een afspraak met haar dat ze bij u thuis komt met haar spullen.

Andrea, mijn excuses, het is totaal niet mijn intentie om je neer te zetten als onprofessioneel. Ik wens je heel veel succes voor de toekomst met veel klanten aan huis.

Agnes Hofstede, secretaris Ouderen Soos Stompwijk

Wat was het weer slecht weer afgelopen week. Ik heb het de hele week koud gehad, hoeveel kleren ik ook aantrok, ik kon niet warm worden en de houtkachel heeft weer overuren gemaakt. Gelukkig is het inmiddels wat beter en wat warmer en ik hoop dan ook dat het heel lang zo blijft. We zijn allemaal wel aan wat zonnestralen toe, ik kan me niet herinneren dat we ooit zo’n slecht en lang voorjaar hebben gehad. De langste dag, 21 juni is al over 3 weken en dan gaan we alweer aftellen naar de herfst, terwijl we nauwelijks de zon hebben gezien. Maar wat niet is kan nog komen dus daar gaan we voorlopig maar van uit.

De Corona cijfers gaan op en neer, was Griekenland vorige week nog vrij gegeven als vakantie land, inmiddels zijn er diverse eilanden alweer behept met code oranje. Ik was er al bang voor, het is toch vroeg, men wil te snel. Ook in Nederland hebben ze de smaak van het versoepelen te pakken. Was het eerst de bedoeling dat er weer een aantal versoepelingen op 9 juni zouden plaatsvinden, het gaat zo goed dat men dat vervroegd heeft naar 5 juni. Sorry hoor, maar daar kan ik met mijn pet niet bij, dat zijn zegge en schrijven 4 dagen, het kost weer een heleboel geld en die 4 dagen zouden net nodig kunnen zijn om een nieuwe lock down weer te voorkomen. Dus schiet mij maar lek, ik snap het niet meer. Wat ik wel snap is dat we helaas nog steeds niet kunnen beginnen met de dinsdagmiddag soos. Ook al is iedereen geënt, de ruimte is en blijft te klein om op anderhalve meter van elkaar ons ding te kunnen doen. Dus helaas moeten we nog geduld hebben want deze maatregel zal als laatste eraf gehaald worden. Ik heb stiekem de hoop dat we de decembermaand met elkaar kunnen vieren, maar dat is geen gegeven en het zal gewoon afwachten zijn. Wij, het bestuur, missen jullie ontzettend!!

Waar we wel van kunnen genieten is van onze mezen familie die ook dit jaar weer hun intrek heeft genomen in ons zelfgemaakte nestkastje dat we een aantal jaren geleden in elkaar getimmerd hebben. Inmiddels valt het bijna uit elkaar van ellende maar daar trekken papa en mama mees zich niets van aan. De hele dag wordt er druk heen en weer gevlogen, eerst zagen we ze met allerlei takjes en hooi en strootjes in hun bekje naar binnen gaan en ja hoor, anderhalve week geleden was het zover, de takjes werden vervangen door wormpjes en insecten en dus was er gezinsuitbreiding geweest. Kijken durven we nog niet, maar als je bij het kastje staat en goed luistert hoor je het gepiep van jonge meesjes. Superleuk en we kunnen bijna niet wachten totdat de jonkies eruit komen voor hun eerste vliegles.

Zoals we genieten van de meesjes, zo balen we van de spitsmuizen. Die hebben de wonderplanten de we net gepoot hadden ontdekt en kennelijk vonden ze het erg lekker want de plantjes zijn helemaal kaal gevreten. Staat alleen maar een steeltje en verder niets. Dat is verdrietig om te zien, het is al de tweede keer dat het mislukt maar we blijven optimistisch en gaan gewoon verder voor een derde keer. Als ze het dan wel gaan doen dan doen ze hun naam eer aan, dan is het echt een wonder.

Schudt de winter uit je hoofd

Want er is mooi weer beloofd

Laat de boel de boel

En geniet van dat ene doel

Schop je schoenen van je blaren

Wees vol goede moed

En loop op blote voeten

De Lente tegemoet

Lieve Leden, maak er toch weer een fijne week van en tot de volgende week.

Namens het bestuur Ouderen Soos Stompwijk, Agnes, secretaris

Ook maar even aan de oproep gehoor geven om een stukje te schrijven.

Ja, wat doet het met me. Ook ik begin het zat te worden. Alhoewel ik denk dat ik het nog een tijdje vol moet houden.

Hoe kom ik m’n dagen door. Nou, ik verveel me niet, dat is toch een pluspunt. Kom toch ’s morgens op tijd uit bed om op gemak de hele krant door te lezen. En ik moet zeggen, voorheen werden er hele stukken overgeslagen.

Ik spreek toch ook wel lotgenoten. En we moeten bekennen dat je er toch wel rustig van wordt. Niks moet, en je hebt de hele dag de tijd aan je zelf. Ik heb al menig legpuzzel in elkaar gelegd. Hoe ontspannend is dat wel niet. En toen ik zelf door de puzzels heen was en ik aan m’n kleindochter vroeg zijn er nog, bracht ze 3 tassen vol. Ze dacht misschien wel dat corona nog 2 jaar op visite bleef. Daarnaast verslind ik ook menig boek. Ik heb het geluk dat m’n dochter bevriend is met de bieb, dus ik zit nooit zonder.

En wat denk je van het mooie weer steeds. Je kan me bijna uittekenen met een boek hier buiten bij de voordeur. Er zijn altijd wel mensen die een wandellingentje maken en blijven staan voor een praatje.  Hoe gezellig is dat. En met dit mooie weer zijn de buren ook veel buiten en wordt er nog al eens een babbeltje gemaakt. Als ze mij vragen, hoe gaat het, dan zeg ik, ik ben wel alleen, maar niet eenzaam.

En…. Ik ben elke morgen mee gaan doen met Nederland in beweging. En meestal loop ik elke dag een stuk of ik fiets een rondje. Jammer dat ik m’n fietsmaatje voorlopig kwijt ben. De eerste dagen van corona hebben we nog samen gefietst. Nu ze weer thuis is uit het verzorgingshuis ga ik vaak even langs bij haar voor een praatje.

Ook heb ik gelukkig telefoon. Word regelmatig gebeld en ik bel ook vaak. Zeker naar vrienden en vriendinnen die ook alleen zijn. Ga zondag vaak naar Alwin, 1,50m uit elkaar even koffie drinken. En Ingrid komt vaak even bij mij buiten op het bankje zitten.

Ja, er gebeuren ook leuke dingen. Zoals het optreden van de Paashaas en het Paasontbijt wat bezorgd werd. Het optreden van de zangeressen en het draaiorgel. Ook nog een bosje tulpen aangereikt. In één woord geweldig. Van Petra het verzoek, als de muren op ons af komen konden we bij haar gebruik maken van het terras, hoe lief. Op Koningsdag kwam Stefan met muziekinstrument en hebben we met elkaar het Wilhelmus gezongen. Hoe leuk die saamhorigheid.

Maar o, wat mis ik de Soos en de zangrepetities, de zang zondags in de kerk en de bridgemiddag. Ik hoop met zovelen anderen dat dit toch binnen niet al te lange tijd weer snel terug is. Dus corona, wat mij betreft mag je wel weer verdwijnen.

Dit is mijn verhaal over m’n bezigheden tijdens de eerste weken van het coronavirus.

Lenie van Ruijven  

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)

De afgelopen week stond ik het teken van het Songfestival. Nou vind ik het wel leuk om de oude beelden te zien, van festivals uit het verleden en dan vooral jaren 50, 60 en 70. Heerlijk, toen werd er tenminste nog echt gezongen, draaide het ook om de zang en niet om de extreme kleding of acts die er tegenwoordig bij zijn gekomen. Daar vind ik dus helemaal niets aan. Het is meer schreeuwen dan zingen en hoe gekker hoe beter. Excuses als ik nu mensen beledig die er wel helemaal fan van zijn, maar zo denk ik er over. Ga ik zaterdagavond kijken? Ik kan het niet beloven, maar de kans is groot van niet.

En ineens gloort er een beetje licht aan de horizon, tenminste volgens het journaal. De Corona cijfers gaan heel langzaam naar beneden, het vaccineren gaat gestaag en heel, heeel, heeeeeeel voorzichtig durf ik te gaan geloven dat er een kansje inzit dat we elkaar dit jaar toch nog weer gaan zien en dat de gezellige dinsdagmiddagen weer opgestart kunnen worden. Zal wel tegen het eind van het jaar zijn maar heel misschien als we de decembermaand met elkaar zouden kunnen vieren wat zou dat geweldig zijn. Laten we met z’n allen duimen dat het ook daadwerkelijk gaat lukken en dat de cijfers blijven zakken. Als je de beelden in Indië ziet, waar ze een paar duizend doden per dag hebben die aan Corona overlijden en die in massagraven langs de rivier de Tiger worden begraven omdat er geen normale begraafplaatsen zijn, dat is toch diep triest. Laten we hopen dat dat bij ons niet gebeurt.

En dan de kapper, wat fijn dat er een doorstart gemaakt wordt boven de Bles en dat de mensen die slecht ter been zijn met een lift naar boven kunnen. Natuurlijk blijft Andrea nog steeds thuis kappen maar als ik mijn eigen moeder hoor dan vind ze dat maar niets met haar hoofd steeds onder de kraan van de gootsteen, die eigenlijk te laag is, of in de douche en dan is alles kletsnat. Kan Andrea niets aan doen maar mijn moedertje en met haar vele anderen zijn erg blij dat ze naar de Bles kunnen. Het is ook vertrouwd en meiden, heel veel succes, jullie hebben heel veel mensen heel gelukkig gemaakt. Dat jullie de moed hebben om in deze tijd met z’n drietjes samen dit Kapperscafé te beginnen. Het getuigt van zin en doorzettingsvermogen en daar kan ik niets anders dan respect voor hebben.

Afgelopen week was ik op bezoek bij één van onze lieve leden. Na een klein misverstandje over de datum kwam het er dan toch van en wat heb ik genoten. Ze wonen in een mantelzorg woning en hebben een prachtig uitzicht op de Vogelplas en in de verte kon ik de contouren van mijn ouderlijk huis zien. Dat vond ik heel bijzonder. Omdat wij graag naar Stompwijk willen verhuizen ging  ik eens kijken hoe dat er dan uitziet, een zorgwoning. Nou daar is niets mis mee. Alles zit erin, op en aan en je kan er prima leven. Het enige nadeel, voor ons dan, is dat je eigen grond moet hebben en dat hebben we dus niet. Dus ook deze optie gaat aan onze neus voorbij en gaan we gewoon vol goede  moed weer verder. We gaan de zomer tegemoet, al zou je dat nu niet zeggen. Als ik over het water uitkijk dan denk ik; ach we wonen hier toch ook heerlijk en overal is een oplossing voor te vinden. Dus we zien wel waar het schip strandt, letterlijk en figuurlijk. Maar ik wil ons lid bedanken voor hun gastvrijheid en het openstellen van hun huis zodat ik een indruk op kon doen. Dankjewel.

Men zegt hoop doet leven

Maar we hopen nu al even

Ieder heeft wel iets

Je bent misschien een gelukkig mens al heb je niets

Maar daar geloof ik niet zo in

En ik probeer dan ook met goede zin

Te geloven dat het leven toch weer gaat worden zoals het was

Zonder mondkapje, dat dan wel

Want die dingen zijn een hel

Maar laten we tot die tijd, aandacht hebben voor elkaar

Sta nog steeds een beetje meer voor een ander klaar

Een bezoekje, een boodschapje, een vriendelijk woord,

Geloof mij maar dat wordt gehoord

Dan gaan we wellicht eindelijk met goede moed

Een gezonde toekomst tegemoet

Lieve leden een hele fijne week, blijf gezond en hopelijk tot snel.

Een hartelijke groet namens Bestuur Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

p.s.: U mag mij nog steeds bellen als u even wilt praten, het maakt niet uit waarover, ik heb voor elk onderwerp een luisterend oor. Dus schroom niet en bel gewoon. Ik kijk er naar uit. 06-43412445

Uren worden dagen, dagen worden weken, weken worden maanden en maanden worden jaren.

Inmiddels leven we al ruim anderhalf jaar met het Covid-19 virus en hoe raar het ook klinkt, het begint te wennen. Je weet niet beter, als je de winkel ingaat een mondkapje voor, vaker je handen wassen en ontsmetten en vooral hopen dat je snel aan de beurt bent voor de vaccinatie. Afgelopen tijd zijn er regels versoepeld en dat vond ik gewoon vreemd. Aankomende week zit er misschien weer een versoepeling is en hoe raar het ook klinkt, ik vind het gewoon vreemd. Anderhalf jaar….waar is die tijd gebleven….?

Lieve leden vergeet niet te genieten van alles wat er is en kan, ook met het Covid-19 virus

Zoveel ballen in de lucht, zoveel bordjes hoog,

ik ren, ik vlieg en besef,

dat ook deze dag weer vloog

de tijd glipt door mijn vingers

het maakt niet uit hoe hard ik ren

en toch wil ik daar niet aan

perfectionistisch als ik ben

vandaag was het nog gisteren, gisteren wat het nog vorige week

mijn kleintjes werden zomaar groot

toen ik eventjes niet keek

en daarom sta ik even stil

vang ik dit kostbare moment

in het ritme van de dag, was ik het haast voorbij gerend

ik adem in, ik adem uit

en als ik heel goed kijk

besef ik wat de tijd mij geeft

ik ben meer dan rijk!!!

(uit: brievenbusgeluk)

We hebben een heerlijke Hemelvaartsdag achter de rug. Wat een prachtig weer, de zon scheen volop en dat was te merken. Veel mensen trokken erop uit voor een wandeling of fietstocht. Ik kon op mijn scootmobiel nauwelijks m’n rondje polder rijden, zoveel mensen die ook de polderwegen opzochten. Halverwege ben ik maar omgekeerd en naar huis gegaan, dan maar genieten in de tuin, ook heerlijk.

Maar wat vieren we nu eigenlijk met Hemelvaart?

Voor veel mensen is het gewoon een extra vrije dag en vaak plakken ze de vrijdag er ook nog aan vast zodat ze een lekker lang weekend hebben. Maar Hemelvaart heeft wel degelijk een betekenis. Op deze dag herdenken de Christenen dat Jezus naar de Hemel ging, 40 dagen nadat hij opstond uit de dood (Pasen) Hij verliet de aarde, maar in zijn plaats zal hij 10 dagen later de Heilige Geest naar de aarde sturen.

Dan vieren we het feest van Pinksteren. Even een klein stukje geschiedenisles, want dat mag niet vergeten worden. Die extra vrije dag is heerlijk maar als Hemelvaart er niet was hadden we die ook niet.

Ook zal de tijd uitwijzen of en wanneer we de dinsdagmiddag Ouderen Soos weer kunnen opstarten. We hopen jullie dan allemaal gezond en wel terug te zien. Nog steeds hebben we een aantal zieken, herstellenden of leden die wachten op een operatie, onder ons. We willen jullie van harte beterschap wensen en laten weten dat we aan jullie denken.

Namens het bestuur Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Lieve leden,

En weer een week voorbij, het mooie weer laat helaas nog even op zich wachten maar heel soms is er toch een momentje dat de zon erdoor piept en het droog is. Dan gaan we zo snel mogelijk even naar buiten om dat mooie momentje op te snuiven. We laten de moed niet zakken. Koningsdag, Dodenherdenking, Bevrijdingsdag zijn weer voorbij. De vieringen waren weer sober, zonder publiek maar zeker de Dodenherdenking was toch indrukwekkend met de weinige mensen op de Dam en de Waalsdorpervlakte. Deze laatste vind ik persoonlijk de mooiste herdenking, de klok midden in de duinen…..kippenvel.

Over kippen(vel) gesproken, wij hebben een mooie toom kippen, 4 hennen en een trotse haan, Karel. In de toom hennen hebben we ook een aparte hen, die is uitgebroed door een duif en is min of meer onze huiskip geworden. Afgelopen week was ik om bepaalde redenen even niet in een goed humeur. We zaten in de kas een kopje thee te drinken en Kippie sprong op schoot alsof ze dat voelde kwam ze even knuffelen. Erg lief maar wat doet dat rare beest?  Hap in mijn oor en weg gouden oorknopje!! En het ergste was nog wel dat dit de tweede keer was, dus tja of ik of Kippie is hardleers. Maar automatisch kreeg Kippie van mij een vliegles, van achter in de kas naar voren. Ze was helemaal uit haar doen, zo zielig. Dus Henk heeft haar maar snel weer bij de andere kippen in het hok gedaan en wij op zoek naar de oorbel. Maar helaas, niet gevonden. Ook nog een paar dagen haar poepjes nagekeken, maar helaas. Wie weet komen we het nog tegen in een ei, ik weet niet of dat kan, maar de mensen die wel eens eitjes van ons krijgen hebben de komende week even pech…..wij zijn op zoek naar de kip met de gouden eieren. Voordeel wel was dat mijn bui gelijk over was. Ik voelde mij weer prima, om de een of andere reden was het nodig mijn gevoel even af te reageren en helaas was Kippie de dupe. Maar ach, beter dat Kippie vliegles krijgt dan Henk!! Later hebben we er smakelijk om gelachen, dat zijn we toch nog niet verleerd.

Afgelopen zondag was het Moederdag. Ook dit kon niet gevierd worden op de manier waarop men waarschijnlijk graag zou willen. Zeker moeders met een groot gezin zullen zich aan moeten passen en ik weet zeker dat er door vele de regels overtreden zijn. En gelijk hebben we. Zo af en toe moet dat kunnen. Zelf zijn wij de dag ervoor al geweest, dus op Moederdag zelf zitten wij heerlijk voor de buis om de formule 1 te kijken. Ma, een hele fijne Moederdag en ik ben er trots op dat u al 50 jaar mijn moeder bent. Bedankt voor uw opvoeding, pa was eigenlijk altijd buiten bezig dus het grootste gedeelte daarvan kwam op uw schouders terecht. In mijn ogen heeft u het goed gedaan, of u dat ook vind dat mag u zelf beoordelen.

Je moeder blijft je moeder,

Hoe oud of jong je ook bent

Zij is en blijft de enige

Die jouw vroegste vroeger kent

Zij zorgt ervoor dat je groot wordt

En dan laat ze je gaan

Maar als je achterom kijkt

Zal ze er altijd voor je staan

Helaas kunnen we jullie en onszelf nog steeds geen hoop geven wanneer we weer kunnen beginnen met de dinsdagmiddag soos. De vaccinaties zijn wel in volle gang maar het gaat niet allemaal van een leien dakje. Maar zoals ik aan het begin van mijn stukje ook al schreef, we geven de moed niet op en er komt een dinsdagmiddag dat we elkaar allemaal weer zien om gezellig een kaartje te leggen of maken of om te rummicubben. En tot die tijd vermaken we ons thuis en met elkaar.

Lieve leden, blijf gezond en namens het complete bestuur Ouderen Soos Stompwijk een hele fijne week.

Hartelijke groet, Agnes, secretaris

Lieve leden van onze Ouderen Soos,

Een bijzondere week deze week, 4 mei herdenken we en 5 mei vieren we. Vrijheid, het lijkt zo gewoon,  maar is zo bijzonder. De groep mensen die daadwerkelijk, bewust de oorlog hebben meegemaakt wordt steeds kleiner, totdat er straks niemand meer over is en de oorlog van 1940 – 1945 de geschiedenis boeken in verdwijnt. Ik weet nog van vroeger thuis, mijn vader kon er zo mooi over vertellen. Vaak op zondag tijdens het eten kwamen de verhalen naar boven, over het onderduiken, de razzia, de mensen die helemaal uit Den Haag kwamen lopen om een pannetje melk te halen en en passant ook meteen maar even een paar kinderschoenen meenamen die bij mijn oma binnen stonden en waar ze om de melk kwamen vragen. Het is maar goed dat wij als kind de ernst van de situatie niet in zagen, wij genoten gewoon van de verhalen maar de achterliggende redenen begrepen we niet. Gelukkig maar, wij konden kind zijn zonder bang te hoeven zijn. Maar er zijn nog een heel aantal leden, en niet leden, die alles heel bewust mee hebben gemaakt. Ik zou niet willen ruilen.

5 mei  vieren we dan onze bevrijding  een schril contrast met de dag ervoor. Lieve leden, ik hoop dat de herinneringen die jullie wellicht nog aan de oorlog hebben veilig opgeborgen zitten en nooit meer tevoorschijn komen. Want we mopperen dan misschien wel eens op ons koude kikkerlandje maar ik ben toch heel blij dat ik hier geboren ben en niet in een van de vele landen waar het volop oorlog is en hele dorpen en steden plat gebombardeerd zijn. Verschrikkelijk als je de beelden op televisie ziet, dakloze mensen, kinderen die doelloos door het puin lopen en vaak hun familie kwijt zijn. Nee dank, dan maar gewoon in ons eigen landje waar ook genoeg aan de hand is maar waar wel redelijk normaal geleefd kan worden.

De eerste aangekondigde versoepelingen zijn na koningsdag ingegaan. De hele grote chaos bleef uit, alleen de avond van koningsdag verliep chaotisch maar dat is elk jaar zo.

Het vaccineren gaat nu toch gestaag door, zeker de meeste ouderen en zieken hebben in elk geval de eerste prik gehad. Nu nog wachten op de tweede. Weet u wat raar is, we wachten met smart op het moment dat we de Ouderen Soos weer op kunnen starten, weer een beetje normaal kunnen leven en toch denk ik dat het heel vreemd zal zijn. We zijn inmiddels zo gewend aan alle beperkingen dat als die vervallen het misschien heel vreemd zal zijn.

Inmiddels is de maand mei begonnen en komen ook de IJsheiligen dichterbij. En dat betekent: Plantjes!!!!! Wat een heerlijk vooruitzicht, we hebben gisteren bij een kraampje  langs de weg, die staan er bij ons volop, aardbeienplantjes gekocht. 10 voor € 5,—, is een nette prijs. Eerst nog even in de kas, het enthousiasme van manlief nog even beteugelen maar straks kunnen we los. Eindelijk, we zijn er dit jaar meer aan toe dan ooit.

Tot slot voor iedereen:

Zomaar een ontmoeting, op een mooie dag

Niet omdat het moet, maar omdat het mag

Zomaar wat aandacht, een woord, een gebaar

Simpelweg een beetje lief zijn voor elkaar

Het is toch een wonder dat warmte en licht,

bij plant, dier en mens, dit wonder verricht.

Lieve allemaal wij wensen jullie een hele fijne week en tot de volgende keer. Ik schrijf m’n stukjes nog steeds met heel plezier, eigenlijk ook een klein wonder na meer dan een jaar.

Een hartelijke groet namens bestuur Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Als  het goed is zal het dan eindelijk deze week moeten gaan gebeuren….Ik hoor u denken??? Wat moet er gebeuren? Nou de buitenterrassen gaan weer open!! Weliswaar van 12.00 tot 18.00 uur maar ze gaan open en ieder die wil kan weer een drankje of een bitterbal nuttigen op een terrasje. Fijn voor de ondernemer maar wat ik dan weer niet begrijp is dat er volop gemopperd wordt. Waarom maar tot 18.00 uur en niet tot 21.00 uur? We  hebben geen personeel dus ik weet niet hoe ik iedereen moet bedienen…. Het is ook nooit goed. De avondklok schijnt er ook mee te stoppen, waarschijnlijk zijn de batterijen leeg. Ik heb er niet veel van gemerkt, u wel?

Vorige week schreef ik over een pinguïn en een vogeltje, vrij in de lucht, zij mochten samen op de vlucht.  Nu was er ook nog een heel lief konijntje maar dat mocht er niet meer bij. Dit schattige konijntje voelde zich vorige week nog wel heel alleen.

Maar de pinguïn en het vogeltje lieten het konijntje weten:

Wijsheid is weten

We zijn samen één

Liefde is voelen, ik ben niet alleen

Er komt een tijd dan mag je er weer bij en dan zijn we met z’n drietjes blij.

En dat is hele lange tijd ook voor mensen aan de orde geweest, 1 op 1. En als je dan een spelletje wilt doen dan wordt dat al snel lastig en valt er altijd wel iemand buiten de boot. Zo knap dat jullie het allemaal nog volhouden, ik weet het is geen keuze, maar leuk is het niet. We zullen zien, op dit moment hebben ze het nog over code zwart dus waarom dan al die versoepelingen? Maar goed, voorlopig genieten we nog van het toch wel van het lekkere weer, het is nog wel fris maar als je uit het windje zit dan is het heerlijk. Daar knapt een mens toch van op, wat vitamine D.

Nou even genoeg over corona, heel stiekem en zonder jullie valse hoop te geven hoop ik toch dat we dit jaar nog een paar soos middagen kunnen meepakken. Al is het maar de decembermaand, dan valt er genoeg te vieren. Ik heb een aftelkalender gemaakt en iedere morgen mag ik weer een nachtje wegstrepen. Zo leuk om te doen.

En we hebben toch de gok maar genomen om halverwege september een weekje vakantie te boeken. We willen namelijk een aangepast minder valide huisje en daar was er nog maar 1 van vrij op het park waar wij graag naar toe wilden. Een luxe probleem, ik weet het, maar ik vind dat we dat wel verdiend hebben na zo’n moeilijk jaar.

Tot slot wil ik jullie onderstaand gedichtje nog meegeven, zo belangrijk dit niet te vergeten:

Geniet van het leven,

Van elkaar,

Blijf liefhebben en beminnen, het liefst nog heel veel jaar!

Namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Lieve Leden van de Ouderen Soos,

Wat duurt de tijd toch lang als je op de ijsheiligen zit te wachten. Tenminste, ik wacht er niet zozeer op, maar mijn man wel want dan mogen eindelijk de plantjes in de grond. Degene die mijn stukjes wekelijks volgt, weet dat we vorig jaar een paar wonderplantjes van een van onze lieve leden hebben gekregen. Ze groeiden als kool, aan het eind van het seizoen de zaadjes eruit gehaald, de hele winter op de aanrecht laten staan en opgekweekt. Ging allemaal goed totdat in februari die hele mooie week kwam. Mijn man was niet meer te houden, de plantjes moesten en zouden de grond in. IJsheiligen? Nog nooit van gehoord. Nou ja, ga je gang. Maar zoals ik al dacht daarna kregen we nog een week met veel sneeuw en strenge vorst….daaaag wonderplantjes! Want ze mogen dan wel zo heten, ze hebben nog niet het wonder bij zich dat ze van dood gevroren weer levend worden hihi. Maar gelukkig hebben we weer een paar nieuwe gekregen met het uitdrukkelijke verbod ze buiten te planten voor de IJsheiligen. Ben benieuwd of mijn lieve echtgenoot het geduld deze keer wel op kan brengen.

Maar wat zijn dieIJsheiligen nou eigenlijk en waar komt het vandaan? De IJsheiligen zijn de naamdagen van een aantal katholieke heiligen die vallen in de periode van 11 tot en met 15 mei. Volgens de volksweerkunde zijn dit de laatste dagen in het voorjaar waarop nog nachtvorst kan optreden. De IJsheiligen ontlenen hun benaming aan het gevaar van koud voorjaarsweer voor het gewas, dat in deze tijd in volle bloei staat. Een late vorstnacht kan in deze periode veel schade aanrichten. Het is echter niet zo dat tijdens de IJsheiligen de kans op een overgang naar koud weer groter is dan op andere dagen in het voorjaar. Er zijn 4 IJsheiligen maar aangezien drie het heilig getal is en daarom rekent men in de meeste landen maar drie katholieke heiligen tot de IJsheiligen.

Als u de bijgevoegde foto ziet zult u begrijpen dat dit niet meer goed gaat komen, dus we gaan weer vrolijk opnieuw beginnen. Maar het was zo leuk dat deze plantjes helemaal zelf van pit tot plant zelf waren opgekweekt. Maar goed, alle begin is moeilijk en we hebben wel voor hetere vuren gestaan. Zo hebben we ook een avocado pit in de grond gestopt en na een goed begin vielen alle blaadjes eraf en zijn ook nooit meer teruggekomen. Zie foto. Ook hier hebben we weinig hoop dat er nog een avocado gaat groeien maar ook hier geldt, we geven niet zomaar op. We zijn niet behept met groene vingers maar gelukkig hebben we een hele goede en lieve vraagbaak waar we altijd terecht kunnen met vragen. Op deze manier doen we wel ervaring op voor volgend jaar. En ook is het een leuke afleiding want de versoepelingen voor de corona schieten niet echt op. Ja, overal schieten de fieldlaps uit de grond, er worden feesten georganiseerd met meer dan 10.000 gasten, terwijl de gewone horeca nog steeds gesloten moet blijven, vakanties georganiseerd, en noem maar op. Het enige wat je moet doen is je voor en achteraf laten testen en bij thuiskomst in quarantaine. Maar we weten denk ik allemaal dat de hoeveelheid mensen die dat doen heel klein is, die nemen gewoon het risico. Erg egoïstisch vind ik het, mensen doen er nog steeds alles aan om het niet te krijgen en dan zal iemand anders het even voor je verpesten. Nou ja, ik probeer me er maar niet druk om te maken, heb genoeg zorgen aan mijn hoofd en genoeg energie nodig om overeind te blijven.

Inmiddels zijn de paasgebakjes met amarenekers al lang en breed op, maar wat waren ze lekker. Ik heb al een paar keer twijfelend bij Wesseling voor de deur gestaan om nieuwe te halen, maar ik heb de verleiding nog steeds kunnen weerstaan. Maar oh wat was dat moeilijk. Nu begrijp ik ook eindelijk waar de term troost eten vandaan komt, zeker als je alleen bent en je hebt zulke lekkere dingetjes in huis dan moeten die op. Niet één per keer, nee gewoon alle 4 achter elkaar en tja dan moet je toch nieuwe halen hihi.

Ik heb een geheim

En niemand mag het weten,

De snoepjes, koekjes en al het snoepgoed

Zijn niet goed verstopt,

Maar gewoon al opgegeten.

Lieve leden wij wensen jullie weer een hele fijne week, blijf gezond en hopelijk te snel.

Namens het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Dit weekend was het Pasen. Vorige week heb ik het er in mijn stukje al uitgebreid over gehad dus dat zal ik niet nogmaals doen, maar ik hoop dat jullie toch allemaal fijne dagen hebben gehad, ook al was het waarschijnlijk anders dan anders. Maar we gaan gewoon voor volgend jaar, de tijd gaat snel en wie weet kunnen we dan zeggen komen jullie bij ons Pasen vieren? Als je voor een tijdsbestek staat lijkt het eeuwen te duren, maar ik kan me de Pasen van vorig jaar ook nog goed herinneren. Toen zeiden we, ach volgend jaar is het vast weer normaal, maar helaas. Dan maken we het maar normaal!

Laten we het eens over het weer hebben. De afgelopen week zaten er een paar heerlijke dagen bij, volop zon en heerlijk in een luie stoel of stretcher buiten genieten van het zonnetje. Hoe tegen valt het dan weer als je de volgende dag opstaat en het is ongeveer 10 graden kouder en je kan je winterjas weer aan. Waren we door het mooie weer ook enthousiast geworden om met bloemetjes en plantjes aan de gang te gaan, ja we weten het, te vroeg want het is nog geen ijsheiligen geweest, de meesten hebben het dan ook niet overleefd. Dus gaan we maar weer overnieuw beginnen. We hebben hele speciale plantjes die we van onze wonderboom mevrouw krijgen maar ook die hebben het niet gered. Dus bij deze de vraag, lieve Wonderboommevrouw, mogen we nog een paar nieuw plantjes? Daar zullen we beter voor zorgen dan we nu gedaan hebben, we zullen ze niet te vroeg planten. En zo rommelen we maar aan, we nemen de dag zoals deze komt.

Zaterdag lekker naar de kapper geweest, voor de laatste keer in Stompwijk want per 1  mei stopt Andrea ermee, u heeft het allemaal in de Dorpsketting van vorige week kunnen lezen. Dat is zeer spijtig voor haar, voor anderen (thuiskappers) opent het weer perspectieven, want die zullen er ongetwijfeld wat klantjes bij krijgen. De geschiedenis herhaalt zich, 13 jaar lang kapte Andrea aan huis, totdat ze de kapsalon van Schuijt over kon nemen, nu stopt ze ermee en krijgen anderen een kans. Andrea bedankt voor alle haren die je geknipt, gekruld en geverfd hebt in de afgelopen 25 jaar en veel succes in de toekomst. Ik heb nog steeds een corona coupe, de hele corona periode is het er niet van gekomen om naar de kapper te gaan, dus nu op de valreep nog een laatste keertje.

De vaccinaties gaan nu wel lopen, afgelopen week is er ook in de kerk gestart met vaccineren door de huisartsen. Dat ging nog wel met wat opstartprobleempjes, de praktijk wordt verbouwd dus het is niet te doen om naast de gewone patiënten daar ook nog vaccinaties toe te dienen. Afgelopen donderdag/vrijdag is ons bestuur op pad geweest met een heerlijke paasattentie voor onze leden en de meest gestelde vraag was dan ook: wanneer kunnen we weer beginnen? De meeste leden zijn nu toch ingeënt? Maar helaas zolang het kabinet de anderhalve meter afstand blijft hanteren kunnen we nog steeds niets, of we nu een prik gehad hebben of niet. Hoe jammer ook, want we zijn er echt weer zo aan toe. Even lekker die gezellige dinsdagmiddag onder elkaar, we kijken er naar uit en we kijken er op terug maar we zullen helaas nog moeten wachten.

Zal ik je eens iets zeggen, mag ik je iets uitleggen?

haast je maar niet, zoek niet teveel

je hoeft niet te snellen, ik kan het niet precies voorspellen

de dagen en de weken tellen

ik weet niet precies hoe en ook niet precies wanneer

maar als het moment daar is, komt alles naar je toe

Lieve leden, namens het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk een hele fijne week en blijf gezond,

Agnes, secretaris