Theo Duyvestein is de corona ook moe en om de tijd te doden is hij zijn zolder aan het opruimen. Daar kwam hij nog een aantal spreuken tegen, die Kees de Jong ooit eens heeft laten opschrijven.

We hebben ze voor u opgetekend:

–          Wie voor mij werkt is mijn vriend

–          Er is geen kerkje zo oud of er wordt nog wel eens een missie gelezen.

–          En al draagt de boom geen vruchten meer, het laddertje mag er nog wel eens ingezet worden

– Als je zonder geld op de markt loopt, doe het brood dan in je portefeuille dan lijkt ’t nog wat

– Armoe houdt de mens netjes

– Als je niet knap ben, heb je één voordeel, je kijkt er uit

– Wil je wat verdienen, moet je het door een ander laten doen 

– Gelukkig ben je, als je waardeert wat je zelf bezit

– Op een mankpaard moet je niet wedden

– Een dag niet gelachen, een dag niet geleefd

– Een borrel is goed gevuld, als de boven helft vol zit

– Je hoeft nooit, naar je jas te zoeken, als je het licht helpt uit te doen

– Als je achter in de kerk zit, zijn er vele die voor je bidden

– Wie goed doet, zeker ook goed ontmoet

– Een knappe vrouw heb je nooit alleen

– Het is zaliger te geven als te nemen

– Het feestje is geslaagd, als je met het statiegeld de rekening kan betalen

Komende jaarwisseling wordt een bijzondere jaarwisseling vanwege Covid-19 en de bijbehorende maatregelen vanuit het Rijk.

Een van de maatregelen is het verbod op vuurwerk. Vanwege het landelijke vuurwerkverbod bestaat het risico dat op veel plekken carbid geschoten wordt. Dit brengt risico’s met zich mee op het gebied van openbare orde en zorg. Om die reden wordt door veel gemeenten het carbidschieten verboden.

In Leidschendam-Voorburg is, net als in de buurgemeenten in de Veiligheidsregio Haaglanden, carbidschieten rondom de jaarwisseling verboden.

Het einde van het jaar vraagt om terugblikken en daar hoort het soepproject bij. Een berichtje via de gemeente afdeling Sport & Welzijn trok mijn aandacht. Bij deze afdeling waren ze aan het bedenken wat ze zouden kunnen betekenen voor alleenstaanden of mensen die een hart onder de  riem zouden kunnen gebruiken. De moeder van Nezha bedacht het idee om een Marokkaanse soep te maken, zo brengt de soep culturen met elkaar in verbinding en juist die verbinding kunnen we goed gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan met een groep aan vrijwilligers is er een start gemaakt in een kleine keuken en werd er 60 liter gemaakt. Inmiddels is de kookgelegenheid vergroot en wordt er wekelijks 120 liter soep gemaakt en uitgedeeld, met de groeten van de gemeente Leidschendam. 

Na het persbericht heb ik even geïnformeerd of dit ook voor Stompwijk geldt, omdat ik inmiddels een kampioen geworden ben in het verzinnen én zin geven aan projecten. Voor mij is dit een bijkomend positief effect van de corona, anders had ik dit nooit gedaan.

Op mijn vraag werd erg enthousiast gereageerd door Nezha en zij juichte het idee toe dat ik wekelijks zo’n tien soepjes zou bestellen. Het werden er 20, het werden er 30. Inmiddels zijn we samen met haar collega Nouria al 5 á 6 weken op pad, met nog 2 weken te gaan. Voor het einde van het jaar zou het mooi zijn als dit project afgerond is. Ik reageer vanuit enthousiaste en realiseer mij niet dat ik er dan weken mee bezig. De reacties maken veel goed.

Ook de speelgoed– en kledingactie verliep mooi. Een mooie aanleiding om dan toch de kast uit te ruimen en de schoenen weg te doen van de veel te jong overleden partner. Het heeft de geefster veel moeite en tranen gekost, maar wat waren ze blij met die maat 46. Dank.

Verder bekijk ik onderweg Stompwijk nu door andere ogen, door de ogen van Nezha en Nouria beiden met Marokkaanse wortels. Nezha van de 2e en Nouria van de 3e generatie. Hun wortels gehecht in de geschiedenis van hun ouders en voorouders. Zoals wij dit in Stompwijk ook hebben. Ondergronds lopen er hele wortelstelsels met nodige verbindingen.

Ik merk dan ook dat ik bijna iedereen wel ken en als ik niet ken dan is de kans groot dat ik je oversla. Om dit te voorkomen vraag ik dan in onbekende buurten nog wel even extra na: “Weet u wie ik hier nog mee blij mee kan maken?” Zo kom ik zelfs nog voor mij nieuwe inwoners tegen. Het voordeel van de soep is dat niemand er op rekent en men dus extra verrast wordt. En wat wonen er toch veel mensen op leeftijd nog zelfstandig, dit is echt opvallend. Gelukkig wordt er wordt op elkaar gelet.

De polders zijn donker, de wegen smal en het water dreigt langszij. Poezen en honden vreedzaam gezamenlijk op het erf. De honden vaak uitbundig en soms fanatiek. Het zijn echte waakhonden en soms is dat best spannend. We komen bij de verse melktap, boerderijen met koeien waar we mogen kijken. Een paardenstal waar alsnog wordt aangeboden om een keer terug te komen bij daglicht om te zien hoe het werkt. We zijn bij de molens. ‘Wonen hier echt mensen?” Ja. Het advies luidt: ‘Op Molendag nog maar een keer terug komen’. Als dank buigingen of handen op het hart. Verschillen in haaktechnieken worden onderweg nog besproken en de geborduurde sierranden langs laken. In Nederland langs de korte kant die je omslaat bij het slapen en in Marokko langs de lange zijde omdat het bed vaak tegen de muur aan staat en die kant om aandacht vraagt.

Of lieve woorden: “Kom zondag ook, we hebben hier een klein kerstconcertje, jullie zijn van harte welkom”. Het doet hen zichtbaar goed en het heeft thuis de nodige discussie gegeven, omdat de moeder van Nezha zo graag wilde, maar Nezha zelf uitgeteld was.

Het zijn allemaal korte bijzondere ontmoetingen in ontwrichtende tijden. Verwonderde gezichten en lieve bedank-appjes zijn ingrediënten waar je het voor doet en energie oplevert.

Korte ontmoetingen, mooie ontmoetingen waarin culturen elkaar treffen. Dit gegeven vind ik een prachtig bijkomend effect van deze actie. Deze week was er erwtensoep maar dan nét even anders en hoe lekker is dat.

Zoals gezegd we hebben er nog een flink aantal adressen te gaan. Heb geduld en anders, tja, dan heb je de soepbus gemist. Waar gewerkt wordt vallen immers spaanders.

Het is een geweldig initiatief van de gemeente Leidschendam dat door heel veel vrijwilligers in Leidschendam wordt gedragen.

Petra

De KNSB heeft, ondanks verwoede pogingen, geen toestemming gekregen voor het houden van marathon wedstrijden op kunstijs tot 1 februari 2021. Eigenlijk geen verrassing gezien het voortwoekerende virus. Ook de natuurijswedstrijden op de Oostenrijkse Weissensee in januari of februari 2021 zijn definitief geschrapt van de kalender.

Hopelijk kan het peloton eind februari nog naar Zweden.

Met een kerstgroet aan alle schaatsliefhebbers

Aad de Haas

Op zondag 13 december organiseerden wij de Wereldlichtjesdag voor Stompwijk en omgeving. Ook al was het online we hebben het toch als een warme, emotionele en dankbare avond mogen ervaren.

Wij willen de mensen hartelijk bedanken voor hun aanwezigheid en meebeleven. De mooie en dierbare reacties achteraf, doen ons beseffen dat we volgend jaar deze avond weer willen gaan organiseren. Hopelijk dan weer ‘gewoon’ met iedereen in het Dorpspunt van Stompwijk.

Wij wensen jullie mooie feestdagen en tot volgend jaar.

Warme groeten, organisatie Wereldlichtjesdag Frans, Vera, Jerney, Chantal en José

Op dinsdag 1 december overleed op 83-jarige leeftijd in Otterlo Jan Wagenaar. Hij was trainer en rijder van beroemde paarden als Quicksilver S en Henri Buitenzorg. Elke koers waaraan hij deelnam, wilde hij winnen. Waar een ‘gewone’ trainer blij is, als hij één keer de Derby wint, Wagenaar won er maar liefst vijf. Hard werken, altijd met de paarden bezig zijn, vakmanschap en geduld, legden de basis voor zijn successen. Als men bijna 3500 koersen wint, dan kan men met recht spreken van een vakman.

Als hij er de paarden voor had, kwam Jan Wagenaar graag op de kortebaan. Zeker vanaf 1958 tot aan zijn laatste optreden in 2006 was hij in Stompwijk actief.

Jaar	datum	naam	eigenaar	starters
1958	30 juli	Ronny Zora	J. Wagenaar sr.	20
1961	1 aug.	Xylon S	Stal Frisia	17
1962*	1 aug.	Zilverfazant S	J. Smit	13
1964*	6 aug.	Boy van Quick	J. Wagenaar sr.	16
1991	22 juli	Daniëlle Guapa	W. van der Meer	29
1992	20 juli	Zorba ter Lune	G. Slotegraaf	25

Tabel 1: Overzicht overwinningen van Jan Wagenaar in Stompwijk. * Het betreft in dit jaar de zogenaamde B-draverij voor paarden met een nog geringe winsom. Later op de middag werd de zogenaamde A-draverij gehouden.

Jan Wagenaar heeft in Stompwijk zes kortebanen gewonnen. Misschien was Ronny Zora in het midden van de jaren vijftig wel de beste. Deze Ronny won drie jaar achter elkaar het Kampioenschap van Nederland op de kortebaan. Ook Xylon S was een crack. Zeven keer winnen in één seizoen is grote klasse. Zilverfazant S, van John Smit uit Groningen, ook eigenaar van Quicksilver S, was een echte flyer; snel en betrouwbaar. Boy van Quick was een-zoon-van. Aan het begin van de zestiger jaren wint Jan in vijf jaar tijd hier drie kortebanen.

Na een afwezigheid van 27 jaar! verschijnt Jan twee jaar achter elkaar in de winnaarsring. Eerst met de mooie vos Danielle Guapa en het jaar daarop met de krachtpatser Zorba ter Lune. Het is niet zo dat Wagenaar in de tussenliggende periode niet is gestart, maar winnen is o zo moeilijk. We herinneren ons nog bijvoorbeeld Remi Star (3^e), een plaatje van een paard, Yvon Kitty en Yardley Cup (Sweepstakes winnaar).

Voor het schrijven van het boek “Honderd jaar harddraverij en Kermis in Stompwijk’ hebben Sjaak en Marjon in Otterlo Jan Wagenaar geïnterviewd. Hij kwam graag naar Stompwijk. Het is er altijd gezellig en de grasbaan is iets speciaals, vooral voor paarden met wat gevoelige voeten. Aan het einde van het gesprek werd de vraag gesteld: ‘Wat zou je nog heel graag een keer doen in je leven?’ Het antwoord is verrassend en toch weer niet: ‘een kortebaan winnen’. Een veelzeggende uitspraak.

Frans Jansen

Thuisgeven

Omdat ieder mens telt. Omdat er voor iedereen een thuis is. 

Met je armen wijd klaarstaan en geven  om een ander.

Met liefde, hulp, geld en daad, doen wat kan.

Omdat ieder mens telt.
Omdat er voor iedereen een thuis is.

https://www.geefthuis.nl/

Corona is voor niemand leuk, dat hebben we inmiddels met z’n allen wel door. Maar voor sommige mensen is het lastiger dan voor anderen. ‘Professioneel muzikant’ klinkt als een droombaan, maar als ineens alle optredens een voor een wegvallen is het een stuk minder leuk. Zo zaten wij als vier beroepsmuzikanten ineens op de bank in plaats van op het podium.

Na twee weken waren we het al zat, en begonnen we al te plannen wat we ondanks alle beperkingen nog konden doen. We kwamen met het idee om mensen te entertainen die het nog zwaarder hadden dan wij – veel ouderen in verzorgingstehuizen die nu zonder bezoek helemaal alleen thuis zaten. En zo is ons project ‘Love Bells’ begonnen!

In de zomermaanden hebben we meer dan 100 concerten gegeven voor eenzame ouderen, en zijn we natuurlijk ook bij jullie in Stompwijk langs geweest. Dit was voor ons heel bijzonder, omdat we bij jullie veel meer (oog!) contact hadden met ons publiek dan bij een gemiddeld optreden. Een reeks kleine concerten, gecoördineerd door Petra, bij mensen in de voortuinen en voor balkonnetjes, op de stoep en zelfs in een bijzonder mooie tuin waar we de mensen konden zien zingen en meedansen. Heerlijk! Bij elke locatie niet alleen mooie muziek, maar een hoop gezelligheid, een bakkie koffie met iets lekkers, en zelfs mooie rozen en allemaal een grote bloemkool om mee naar huis te nemen! Dat zien we zeker niet iedere dag.

In verband met kerst mochten we afgelopen weekend weer langs komen, om dit keer onze leukste kerstliedjes te laten horen als ‘The Brass Bells’. Alweer een mega succes, met mensen die meezongen rond gezellige vuurkorven en genoeg glühwein en warme choco voor iedereen, en zelfs de officiële opening van het ‘kippenpaleis’. Daar konden we allemaal van genieten!

Namens ons vieren heel erg bedankt voor alle meegezongen liedjes, de gulle donaties en de mooie danspasjes die we hebben gezien! Wij vinden het altijd heel bijzonder om bij jullie op te treden. En natuurlijk nog een extra applausje voor Petra, zonder haar was dit allemaal niet mogelijk geweest! 

Hopelijk tot snel weer!

Groetjes,

Monique, Max, Ruben en Fenna 

Deze kerstdagen mogen we voor meer dan 200 mensen hun kerstdiner verzorgen. Enorm bedankt dat jullie zo massaal voor ons gekozen hebben nu we de inkomsten beter dan ooit kunnen gebruiken.

Dit wordt ook de eerste kerst in vele, vele jaren zonder het kerstklaverjassen in De Bles. Een jaarlijks terugkerende traditie die juist gaat om bij elkaar komen en dat is nu precies wat we niet moeten doen. Om Stompwijk een alternatief te bieden gaan we wederom een online show uitzenden. Een vergelijkbare show als we eerder in oktober deden. Met een gezellige quiz als rode draad door het programma. Een mooie tijdsbesteding met het gezin voor het aan tafel gaan.

We zenden weer uit via

 https://www.twitch.tv/deblesstompwijk. Kijk vanaf 24 december op debleshoreca.nl voor de url en de instructies hoe je mee kunt spelen met de quiz. 

Wat ik het moeilijkst vind aan het coronavirus?

Het thuisblijven. Voor het virus ging ik naar de soos, zwemmen en schilderen maar dat is nu allemaal niet meer. Gelukkig heb ik nog een man en ook al hebben we elkaar niet altijd wat te vertellen we hebben wel heel veel steun aan elkaar, je deelt het samen.

Ik heb wel angst voor het virus, mijn man heeft dat minder dus ik hou hem goed in de gaten. Tijdens het virus-tijdperk kwam per toeval uit dat hij longkanker had. De onderzoeken en behandelingen zijn in gang gezet maar er mocht bij de gesprekken maar 1 persoon aanwezig zijn. Dat vond ik wel moeilijk. Mijn oudste dochter is mee geweest, die heeft vragen op papier gezet en alles op de computer uitgewerkt zodat ik heel goed op de hoogte ben. Het gaat nu gelukkig weer goed met hem maar hij heeft wel door dat hij moet zorgen dat hij niet besmet raakt met het virus want dat kan zijn gezondheid toch nog niet aan.

Ook vind ik het moeilijk dat ik zo weinig mensen zie, in het begin nog wel iemand van de Soos maar nu ook eigenlijk niet meer. Mijn eigen kinderen komen nog wel, vaak als er buiten een klusje moet gebeuren of met moeder- en vaderdag. Mijn kleinkinderen heb ik al die tijd niet meer gezien, we appen wel maar dat is toch anders dan elkaar zien. Mijn eigen kinderen schenken ook voor zichzelf drinken in, dan kan je ook beter afstand houden. Ik vraag me wel af hoe kinderen van zo rond de 20 zich vermaken, die moeten ook binnen blijven, mogen niet samen hangen of contactsporten doen. Een vriend van mijn kinderen heeft het virus ook gehad, het gaat nu weer de goede kant op maar je ziet dus dat ook zij het virus kunnen krijgen. Ik vind dat men jongeren daar ook veel meer voor moeten waarschuwen en bewuster van moeten maken. Mijn zoon werkt als vakkenvuller in een supermarkt, twee dagdelen per week, en ook hij geeft aan dat de anderhalve meter afstand houden het moeilijkst is.

Je wereldje wordt wel heel klein, in het begin deed ik ook geen boodschappen, later zorgde ik ervoor dat ik om 8 uur in de winkel was maar dat dachten meer mensen en dan was het ook al druk. Nu ga ik iets later en dat gaat goed. Je wordt wel weer iets makkelijker. Ik loop ook iedere middag, dat kan met dit mooie weer. Het valt soms wel tegen, zeker als ik nog een stukje verder moet voor een ander boodschapje, maar als ik dan thuis ben neem ik een kopje koffie en rust ik even lekker uit.

Gelukkig is dit Corona virus niet in de winter, dan is het zo koud en vroeg donker en ben je nog meer aan huis gekluisterd. Ik vraag me ook af waar dit virus zo vandaan komt, ik denk soms wel: is dit echt of droom ik. Als de Soos weer zou kunnen beginnen, zou ik nog niet meteen komen, ik zou toch nog even wachten. Nu maak ik thuis kaarten, Pastoor Broeders lag in het ziekenhuis en die kreeg een kaartje, net zoals Kees Onderwater, de begrafenis ondernemer. Zo blijf je er toch een beetje in. De stukjes in de Dorpsketting en het contact wat jullie met ons houden vind ik erg fijn, we zijn toch een soort van familie.

Greet Daleman

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)