Blesruiters, Ponykamp Wateren

We zijn alweer twee weekjes thuis en de tijd ontbrak me om hierover een stukje in de Dorpsketting te schrijven. De SGW slokte mijn tijd direct na het kamp weer helemaal op. Maar een tegoed is er om in te lossen dus hierbij het verslag van een zeer geslaagd Ponykamp. 17 Augustus vertrokken we met een met paarden en pony’s volgeladen veewagen en daar achter nog eens drie trailers met paarden van gastrijders, Petra en Jos v.d. Berg, Theo Slingerland en Henk en Leni Boon, in totaal 24 paarden en pony’s terwijl we in Wateren nog eens een pony huurde. Nog niet eerder hadden we zo’n groot ponykamp. Het was prachtig warm weer en in de buurt van Diever laadden we het hele zooitje uit en trokken er op uit voor onze eerste rit naar de kampeerboerderij De Albertshoeve. Linda, Cok, Jos en ondergetekende en de gastrijders gingen de stoet vooruit om het bivak te inspecteren en op orde te brengen. De ruiters hadden kennelijk snode plannen gesmeed want al na een uur stond de eerste groep op onze stoep!! Wat krijgen we nu?? Ja, we moeten onze “Box’ veilig stellen!!!! Nu weten we inmiddels wat met een “Box” bedoeld werd, dus dat zullen we u maar niet vertellen maar dat het daarom belangrijk voor hun was bleek later tijdens het kamp, voor u een vraag voor ons een weet…en wat niet weet wat niet deert….! De eerste dagen waren warm en werd er vroeg gereden om daarna lekker naar het Bosbad in Appelscha te gaan. Lekker ontspannen de eerste dag werd zondag de groep aan de bedenksels van Jos en Ton onderworpen. Een spel langs een touw van 250 meter in het bos. Onderweg moest in groepen een totaal van ergens tussen de 80 en 90 knopen worden geteld. Het juiste aantal zal wel een geheim blijven. Dat lijkt eenvoudig maar als je daarbij door allerlei flauwe opdrachten en telsommetjes wordt afgeleid bleek dit een onmogelijke opgave. Maar ook hierin hadden we de groep onderschat en bleek de uitkomst verdacht veel op een complot toen iedereen dezelfde uitslag bleek te hebben. Vals spel dus, maar een hele hoop lol die tot diep in de avond voortduurde. De groep stelde daar nog eens een lange slapeloze nacht tegenover dus u kunt wel begrijpen dat de gasten de volgende ochtend – ja want dat gaat desondanks gewoon door – met kleine oogjes de paarden stonden te voeren. Het werd iets minder warm en de rijtochten gingen op dagtochten lijken zodat we onze traditionele dagtocht op woensdag maar schrapte. Jos en Ton hadden een spel gevonden dat “Levend Stratego” heette. De spelregels hiervan werden met voeten getreden en ging op een echte oorlog lijken. Het doel werd ruimschoots gehaald want de strategie werd naar mate het aantal spellen vorderde steeds slimmer en de vlag werd al bijna gekaapt voordat hij was verstopt. Ook waren Jos en Ton in het gemeente-archief van het schijnbaar saaie Diever in het verleden gedoken en daar bleek dat Thor Diever indertijd een schat had begraven. Zij vonden het nodig dat het kamp deze schat
ging zoeken en hadden een speurtocht uitgezet aan de hand van gegevens van deze “legende” waarbij de Dievers en de Vledders elkaar zo’n 500 jaar geleden naar het leven stonden. De schat werd uiteindelijk gevonden bij een hunebed in Diever en bleek de steen der wijsheid te zijn (niet te verwarren met die van Harry Potter). Op de steen stond voor de vinder gebeiteld :
Gij zult beter kunnen leren dan een ander,
Gij zult beter kunnen paardrijden dan een ander en
Gij zult een gezonder en rijker leven tegemoet gaan.
Nou dat was een opsteker en we kwamen laat terug op kamp waar Cock en Linda een reuze stapel pannenkoeken gingen bakken. Dat ging hun goed af dit keer want ze gebruikten geen brooddeeg (zoals vorig jaar) maar gewoon de juiste mix. Moe maar voldaan sloop ieder naar zijn bed. Linda en Cock hadden “traditie getrouw” gezorgd voor een leuke handenarbeid. Op het spoor gezet door Leny Boon konden we van een plankje met allerlei plak- en schilderwerk en klei een memobord of iets met spiegels of zo maken, wat je maar wilde. Met grote creativiteit werden de borden samengesteld en het was zo leuk maar ook inspannend dat een groot deel van de volgende dag nog werd verder gegaan, héél leuk. De klapper kwam op de vrijdagavond. “Horrornight” hadden we deze bedacht en wij (de leiding) hadden daarvoor een scenario voor ogen waarbij iedereen verkleed en wel om half tien op het binnenplaatsje moest zijn. Zo gezegd zo gedaan. Wij hadden vuurkorven en kaarsjes neergezet en alles in gereedheid gebracht. Om half tien precies zaten we te wachten. Na een kwartier keken we elkaar eens aan en vonden het wel verdacht dat er geen kind kwam opdagen en het wel heel erg stil in de slaapzaal was, maar ja, we mochten daar niet naar binnen, dus wachten dan maar. Ook hier hadden we ons dus vergist. De gasten waren niet stil maar waren ons wéér een stap voor en hadden het heft in handen genomen. En stevig bleek al snel, want een vreselijk krijsende heks kwam ons ophalen. We moesten de hele koppel zoeken in het bos, waarna we onder begeleiding en opgejaagd weer terug gingen. In een heksenkring moesten we een het meest walgelijke spel herhalen die wij zo leuk bedacht hadden aan het touw. Moet u eens proberen om met de hand aan een tonnetje tien keer om de ton te lopen en steeds in de war te worden gebracht, erg leuk!!! Daarna zaten we om de vuurkorven en vertelde ieder voor zich ons stomste verhaal. Er ging ons een wereld open. Het stomste verhaal kreeg een prijsje van de groep.
Omdat we als leiding ons laatste kamp vierden hadden de kinderen ook iets serieus gedaan. Reeds lang voor het kamp waren de voorbereidingen gestart en ook tijdens het kamp gingen de werkzaamheden door. In een voor ons ontroerende “slotceremonie” kregen we bij het kamplied allen een poesiealbum met alles over de laatste vijf jaar en bedankje van alle ponykampgangertjes. Erg leuk en namens allemaal nog heel erg bedankt. Een speciaal bedankje is er voor
– 28 –
Ab, Nel en Jan Swiers die ons verblijf op hun boerderij – zakelijk uiteraard – maar, niettegenstaande, net als de afgelopen jaren tot een heerlijke weekje hebben gemaakt. De koffie stond klaar als we kwamen en er was gebak als Ab jarig was. Tussen door vlogen de appels en peren ons om de oren en als er iets was konden we altijd bij hen terecht en werd er geregeld en gedaan ook al was het midden in de nacht (toen Wim naar de dokter moest en Pablo een vreselijk nacht doormaakte) niets was hen te veel. Bedankt bewoners en uitbaters van de Alberthoeve!!!
Bedanken moet ik ook Cock en Linda voor de wijze waarop ze de kookploeg vormde, altijd lekker en een eitje op z’n tijd en zeer smakelijke gerechten knap hoor voor zo’n grote groep! En Marije, Elske, Tabitha en Domeniek voor de leiding te paard en Jos, alom aanwezig, ach die had al een knipoog van verstandhouding. Alle mensen die ons dit jaar hebben geholpen met rijden, Petra en Jos vd Berg, Theo Slingerland, Cees-Jan en Henk en Leny Boon maar ook Chris Bolleboom voor de komkommers en Bloemsierkunst De Passie voor het bloemdraad.
We kunnen weer terug zien op een meer dan geslaagd kamp en wensen de leiding van het kamp volgend jaar – nog eenmaal Wateren – veel succes toe.
Namens allen, Ton Spaan