“Ome Jan is op zondag langs geweest. Ome Jan is geen échte Oom maar een vriend van papa, maar we noemen hem Oom omdat…euh…omdat papa dat nu eenmaal wil! Papa is er eentje van normen en waarden namelijk….Andere papa’s doen nooit zo moeilijk maar onze papa wel. Net zoals op die zondag. Was het eindelijk weer eens lekker weer en konden we lekker de hele dag in korte broek buiten spelen, moesten we ineens ’s avonds naar binnen, op de bank gaan zitten en twee minuten onze mond houden! En Sil bleef maar schreeuwen en doen en daar zei papa niets van! Toen vertelde papa ons dat we twee minuten onze kaken op elkaar moesten houden omdat het Dodenherdenking was….Dan denk je aan de soldaten en de mensen van het verzet die dood gegaan zijn in de oorlog, ja die oorlog waarin Opa en Oma nog klein waren maar ook de oorlog in Irak. Want die mensen hebben hun leven geofferd voor ónze vrijheid! Zei papa. Maar ik was in de haast om op tijd thuis te komen mijn zelfgemaakte mes verloren en die wilde ik zo snel mogelijk terug want anders werd ie gepikt door een ander kindje… Gelukkig mochten we na de herdenking weer naar buiten en papa riep mij nog na dat we het er nog wel op school over zouden hebben…als ik in een hogere groep zit.
Toen het al een beetje donker begon te worden ging Ome Jan weer weg en wij mochten mee naar zijn vrachtwagen want Ome Jan is een vrachtwagenchauffeur. Hij moest weer werken. Ome Jan haalt aardappels bij de boer en brengt die dan naar de chips en patatfabriek. Ome Jan had zelfs een handvol met “Spinners” bij zich voor ons maar twee daarvan hadden we al. Ome Jan is nu ook een vriend van ons! We mochten in de vrachtwagen zitten en toen zagen we hoe Ome Jan zijn stoel goed ging zetten. Dat ging automatisch. Hij had ook een “bakkie”. Daarmee kan je met andere vrachtwagenchauffeurs praten. Wat we wel gek vonden was dat hij ín zijn vrachtwagen kon slapen. Opeens schrokken wij ons een hoedje want hij drukte op de toeter. Dat was echt vet hard! Daarna vroegen wij aan Ome Jan of hij een stukje met ons wilde gaan rijden en dat wilde Ome Jan wel. En van papa mocht het ook! Nou, dat was nog vetter dan de Spinners. Het was net of we vlogen en mijn broer Sven zei steeds “wauw, wauw”. We vlogen natuurlijk niet echt maar het leek zo omdat we zo hoog zaten. Papa’s auto is veel kleiner en daar mogen we nooit voorin zitten. Dat komt door de normen en waarden, maar papa zegt dat het niet mag van de politie. Even verderop gaven we Ome Jan een hand en toen stapten we uit de vrachtwagen en gingen we Ome Jan uitzwaaien. En toen zette hij zijn zwaailichten aan! Daarna moesten we een heel stuk lopen en toen ging papa ineens staan plassen aan de slootkant want hij moest zo nodig. Toen zijn wij maar snel doorgelopen want we vonden dat maar gek.
Papa was even zijn normen en waarden vergeten!”
Arjen (Youri)Veldhuizen