De handenbinder der familie Veldmuis lijkt ons wat tegemoet te komen. De laatste tijd is hij niet meer zo bezig met ‘sloopwerkzaamheden’ en luistert hij wat beter. Bijvoorbeeld als we de hond uit laten. Voorheen liep hij alle kanten op behalve de goede. Gingen wij links, dan ging hij rechts. (Voor de duidelijkheid: ik heb het over Sil en niet over de hond!) Op dit moment zit hij pal naast me voor de computer en op een paar kleine terechtwijzingen na gaat ook dat best wel goed. Want zijn vingertjes vinden de knopjes wel érg aantrekkelijk. Vervolgens gaat hij ziekenautootje spelen door met een stoel uit de keuken door de kamer te scheuren, mét sirene, dus er zal wel wat aan de hand zijn…hij stopt bij mij en klimt kwijlend op mijn schoot, maakt zijn snotneus nog even schoon aan mijn overhemd en gaat vervolgens weer verder met de ziekenauto. Tussendoor zingen we óók nog liedjes zoals “Zagen, zagen”, “Ik zag twee beren” en “Poesie Miauw”. Nee, geen Jamai, daar hoor ik hem nog niet over.. Ja, het is niet eenvoudig om effe een stukkie te schrijven! Maar nogmaals, het gaat de goede kant op met hem. Want spontaan de computer uitdrukken is er ook niet meer bij en de televisie laat hij ook met rust. Van de week moest hij weer eens voor controle naar het Consultatiebureau. Een onderdeel daarvan is het meten van lengte en omtrek hoofd. Maar hij weigerde om stil te staan want hij wilde liever lekker spelen. Met wat kunst en vliegwerk lukte het uiteindelijk mijn vrouw om dan toch te meten, maar het resulteerde wel in een extra wachttijd voor de andere kindjes… Gelukkig was de consultatiemevrouw toch zeer tevreden over onze Sil en vond ze hem al heel wijs voor zijn leeftijd. (Tja, logisch met twee broers boven je)Wij zijn natuurlijk erg blij dat onze Benjamin wat wijzer wordt want de vakantie staat weer voor de deur. We gaan weer eens naar Opa en Oma op Terschelling. Opa had al zijn voorbereidingen getroffen door een nieuw hek om hun huis te zetten zodat Sillief niet uit kan breken. Want we hebben geen zin om in de tuin te zitten en dan ineens Sil op de dijk tussen de schapen te zien lopen! Of erger, dat hij in de Waddenzee springt om zeehondjes te vangen!
Ik denk dat hij beter luistert omdat hij al een beetje begint te praten. Het is nog wel niet door een buitenstaander te verstaan, maar wij kunnen hem aardig volgen. Of hij laat heel duidelijk zien wat hij bedoelt, bijvoorbeeld wanneer hij drinken wil dan rent hij naar de koelkast, pakt een fles limonade en loopt daar weer mee naar ons toe. We hebben nog maar één keer gehad dat hij de fles onderweg uit zijn handen liet vallen! Het is alleen jammer dat hij dit truukje zo’n tien keer per dag doet….
Arjen Veldhuizen