Vermoedelijk zal het u deze week niet ontgaan zijn, het kon ook haast niet anders. Wij zijn in dit land verblijd met de kleine prinses Amalia. Wanneer je het prille geluk ziet op de televisie, ’n wolk van een baby waar heel Nederland blij mee is, de gelukkige vader een interview hoort geven, dat de kleine Amalia ’s nachts stevig huilt omdat zij haar voedsel moet hebben, doet je hart toch direct smelten. En dan de kermis daarom heen: de Oranjeverenigingen, die de schoolkinderen voorzien van beschuit met muisjes, het bedrijfsleven die er direct een slaatje uit denkt te slaan. Dat de geboorte van een kind zoveel om de hand kan hebben.
Vermoedelijk zal het u deze week wel zijn ontgaan, de dakloze op de hoek van de straat, die ook een baby onder de aandacht bracht. In de straatkrant, die hij verkocht, probeerde hij de aandacht te vestigen op zijn baby. Toegegeven….., hij was de maanden hiervoor niet op de hoogte geweest, dat zij in verwachting was. De moeder van de baby is geen Prinses der Nederlanden, maar een heroïnehoertje die bij de Sociale Dienst als probleemouder te boek staat. Op de Prinses Maxima afdeling in het Westeinde ziekenhuis bevalt zij van haar kindje. Wat een contrast ligt er bij de geboorte van beide baby’s en hoe oneerlijk is het eigenlijk verdeeld in deze wereld. De ene staat volledig in de aandacht, haalt de media met gemak en zal daar nog veel last van ondervinden in haar leven. Met luxe en liefde wordt zij omgeven en het zal haar aan middelen niets ontbreken. Een klein dagje ziekenhuis was voldoende voor haar, thuis stond de warme wieg klaar en mensen die haar verzorgden. De ander heeft niets. Zijn voorouders waren 400 jaar geleden misschien eenvoudige boeren, in plaats van edelen die rovend en moordend rondtrokken om land te veroveren. Niet van adel zijn, geen titels hebben en het probleem van zijn moeder heeft zijn lot bepaald. En nu op de Prinses Maxima afdeling mag hij bijkomen van het zware levenslicht, die hij voor het eerst ziet. Hij zal niet direct naar huis toe mogen en mist de drug, die hij al die voorgaande maanden automatisch toegediend kreeg. Toch zitten er overeenkomsten in deze geboorten. Vermoedelijk zijn beide moeders langs natuurlijke weg bevallen en wisten beiden niet of zij een zoon of dochter ter wereld zouden brengen. De kinderen krijgen beiden geschenken van anderen; de prinses krijgt prullaria van de bevolking, de Westeinde baby kleertjes en andere spulletjes, die hij nodig heeft om een thuis te krijgen van het Leger des Heils. En beiden zullen iedere nacht weer huilend wakker worden; de ene omdat zij honger heeft, de andere, omdat die leidt aan afkickverschijnselen waarbij hij methadon en luminal toegediend krijgt om rustig te worden. Lang leve het Leven….., lang leve de aandacht. Misschien bij een beetje positieve benadering, komt hij er wel!!!

Leo Wijnhoven……., u weet wel, die van de Zustersdijk