Op 1 februari 2003 werd de Watersnoodramp herdacht. Die ramp zette in 1953 vrijwel geheel Zuidwest Nederland onder water en vele honderden mensen verloren daarbij het leven. In 1953 telde het Nederlandse Rode Kruis 1835 slachtoffers. Het Zeeuwse ‘Projectbureau Delta 2003’ organiseerde een aantal bijeenkomsten vanwege de 50 jarige herdenking.
Lia de Jong las toevallig een oproep van het projectbureau in de krant. Het was op zoek naar mensen die bij de Watersnoodramp te hulp schoten. Lia schreef het projectbureau een brief om ze te attenderen op het verhaal van Rinus van Haaster. Het verhaal van een bijzondere reddingsactie.
Rinus was ten tijde van de ramp al in het bezit van een auto; een jeep om precies te zijn. Rinus’ overbuurvrouw had géén auto maar wel een dochter met baby in het rampgebied, in Halsteren. De overbuurvrouw maakte zich vanzelfsprekend ernstig zorgen over haar dochter. En zij riep de hulp in van Rinus met zijn auto. Of hij alsjeblieft naar Halsteren wilde rijden om dochter en kleinkind op te halen. Dat wilde Rinus wel; een toezegging die je niet moet onderschatten. Toentertijd waren de wegen nog lang niet zo luxe als ze nu waren. Snelwegen waren schaars en liepen zeker niet naar Halsteren. Een automobilist reisde van dorp tot dorp over weggetjes die niet veel breder waren dan de Dr. van Noortstraat. De informatievoorziening verkeerde ongeveer op hetzelfde niveau: niet reuze efficiënt. Het duurde sowieso 24 uur voordat er verslaggevers ter plaatse waren. Geen honderden, zoals nu het geval zou zijn maar een enkeling. Televisie was er nog niet, alleen radio. Maar niet in de auto natuurlijk. Rinus stortte zich dus min of meer in het ongewisse, maar slaagde in zijn actie. Hij heeft er bijna een hele dag over gedaan om Halsteren te bereiken. Het dorp stond geheel onder water. Uiteindelijk heeft hij de dochter en haar baby gevonden en veilig en wel bij de buurvrouw bezorgd.
Dankzij de brief van Lia, werd de reddingsactie van Rinus 50 jaar na dato alsnog van overheidswege op waarde geschat. Hij ontving onlangs een brief van de minister president zelve. Jan Peter Balkenende bedankt hem in die brief voor zijn inzet. Een citaat ‘De Watersnoodramp is niet vergeten. Iedereen die het heeft meegemaakt, herinnert zich levendig de verschrikkingen. Maar iedereen herinnert zich óók de hartverwarmende hulp, steun en inzet van u en vele anderen, om die verschrikkingen te verzachten. De minister president stuurde ‘een klein symbolische geschenk’ met de brief mee en hij schrijft er bij ‘U kunt het dragen om aan te geven dat u één van degenen bent die vijftig jaar geleden in actie kwamen om mensen in grote nood te helpen’.
Thea Ambagtsheer