De Dorpsraad vergaderde op donderdagavond 18 december. Na het maken van een vrolijk kerststuk op mijn werk ga ik, via huis nog even naar de redactie waar al hard gewerkt wordt aan het kerstnummer. Ik hou angstvallig de overkant in de gaten, want om halverwege bij een vergadering binnen te vallen, zie ik niet zitten. De vergadering lijkt net afgelopen te zijn als ik naar het Dorpshuis toe loop. Een deel van de leden en bezoekers zijn al weg en anderen zijn in groepjes opgesplitst om nog even na te vergaderen. Ik kruip op de barkruk en neem er een borrel op rekening van de gemeente. Daar tref ik Bea van Bemmelen in gesprek met Nico Hooymans. En met hen ga ik van start. Het wordt een interactief interview, zodat mijn eigen mening in dit geval ook geventileerd wordt.

Bea vertelt net 200 kaarten geschreven te hebben waarbij als eerste en belangrijkste wens gezondheid wordt opgeschreven. Het is het belangrijkste bezit. Zij weet het als geen ander, zij is één van de zeven en drie broertjes en/of zusjes zijn inmiddels overleden.

Nico geeft aan dat tevredenheid een mooie zaak is. Blij zijn met wat je hebt.

Wethouder Beimers gaat huiswaarts en als hij zich richting deur beweegt, vraag ik hem wat hem nu gelukkig maakt. Hij hoeft niet lang na te denken. Goed in balans zijn en goed in je vel zitten is het voor hem.
Persoonlijk vind ik dit een van de mooiste. Dat klinkt goed in balans, in evenwicht zijn. Actief en passief dus afwisselen en niet zoals ik de laatste dagen aan het draven ben om alles op tijd af te krijgen. Het huis moet onder controle, lukt nooit. Het leukste zou zijn als alles op mijn werk afgerond is, achterstanden kunnen worden weggewerkt en aanvragers op tijd hun geld binnen hebben. Deadlines aan alle kanten, boekjaren en teruglopende subsidies. Nu kan het nog!.
Kortom alles vraagt om voorrang.
Gelukkig wordt een en ander afgewisseld met kerstontbijten, kerstborrels, kerstuitjes, kerststukjes maken en interviewen. Maar dan de uitwerking, want de Dorpsketting moet er natuurlijk ook nog knap uitzien. Het Dickensfestival in Deventer lokt, maar het komt er niet van. Schrappen van voornemens om de schaal niet door te laten slaan. Allerlei gedachten vechten om voorrang.
Mijn voornemen voor 2004 is in balans zien te komen en te blijven.

Piet Janson spreekt de hoop uit nog lang en gezond te mogen blijven leven.

Ank v.d.Poel vindt het fijn dat haar ouders in gezondheid leven. Ze lekker op het erf kan rondbanjeren en alles blijft zoals het is. Kortom tel je zegeningen.

Meert Koeleman spreekt de dikke wens uit weer op de boerderij te mogen, samen met haar John en Sjors en Jan.

Aad Janson wordt ook overvallen met de vraag en van alle kanten wordt hij inmiddels geholpen aan ideeën waar je gelukkig van kan worden. Voor hij het weet, krijgt hij de miljoenenloterij in zijn maag gesplitst en wat moet hij ermee. Van geld word je een beetje gelukkig maar van gezondheid nog meer.
Aad heeft beloofd om als lid van het bestuur van de Dorpsketting een eigen stukje in te leveren en dat is gelukt.

Koos van Wissen laat zijn gedachten gaan en komt op een prettige woon en leefomgeving, even in het verlengde van wat er in de Dorpsraad is besproken. Maar ook van toevallige onverwachte ontmoetingen. Het na een handbalwedstrijd in de kantine lekker bijpraten. Gezelligheid en betrokkenheid. Of als Emma thuis op haar blokfluit aan het oefenen is.
Het zijn de kleine dingen die het leven kleuren. Ik op mijn beurt kan weer verschrikkelijk genieten van zijn dochter Dorien die de sterren van de handbalhemel speelt en kan goochelen op een paar vierkante centimeter voor de cirkel, maar ook dit even terzijde.

Yvonne van Boheemen is inmiddels hoogzwanger en geniet van alle betrokkenheid om haar heen, iedereen leeft mee. Ze krijgt veel lieve woordjes te horen waar ze helemaal warm van wordt. Glunderen gezichten die haar aankijken, meeleven zonder woorden, alsof ze je de baby van harte gunnen. Gewoon verwennerij al die aandacht.

Wethouder Marcel Houtzager, als gast aan wezig vanavond, wenst zijn dochter Sterre van 5 een onbezorgde jeugd toe. Het zou hem heel gelukkig maken als men tevreden is met de gemeentelijke organi satie. Dat de gemeente luistert naar het individu en dat de klant/burger centraal staat en meedenkt aan oplossingen.

Aan hem zal het niet liggen, is mijn persoonlijke mening. Hij is laatst ook de Dorpsketting op maandagavond op visite geweest, om zelf te zien waar we nu allemaal mee bezig zijn. Hij heeft wethouder Lenie Dwarshuis opgevolgd in mei en is zich nu aan het inwerken door overal op bezoek te gaan om beter over zaken te kunnen oordelen. Voor de redactie van de Dorpsketting was dit het eerste feitelijke bezoek van de kant van de gemeente in ons ruim 30 jarig bestaan. Een mijlpaal toch. Hoe bedoel je aandacht is verwennerij.

Ronald van Nierop heeft een advies voor ons. “Begraaf je niet in je werk en blijf genieten van de geneugten van het leven. Het is belangrijk een doel in je leven te hebben en bij te kunnen dragen aan de maatschappij in welke vorm dan ook. Het gevoel dat je nuttig bezig bent.

Carla Bregman ziet erg uit naar haar toekomstig kleinkind. Zij heeft er drie van haar zoon Coert, maar nu wordt de eerste van Peter en Yvonne verwacht.

Ook Leo van Santen sluit zich aan bij het gelukzalige bezit van kleinkinderen.

Wat jammer dat ik mijn fototoestel ongebruikt in mijn tas heb laten zitten. Twee stralende kerststerren in de vorm van Carla en Yvonne, schoonmoeder en schoondochter die hetzelfde doel hebben. Een gezond (klein)kind op de wereld en leven in een goede leefomgeving.
Ik denk dat dat het doel is van het zitten in de Dorpsraad.

Petra Oliehoek van Es