Door mijn werk heb ik niet zo vaak meer een weekendje vrij dus de spaar zame vrije weekenden die over blij ven worden door mijn gezin en onder getekende natuurlijk, gekoesterd. Afgelopen weekend was zo’n vrij weekend. Maar wat is vrij? De gehele zaterdagmorgen ben ik met het voet balteam van Youri bezig, als leider, maar eerlijk gezegd is dat geen straf want het is erg leuk om die knaapjes te begeleiden. We speelden weer met veel Van de Vaart’s, Sneijder’s en Van Persie’s en ik was Rijkaard… Uitslag? We verloren met 2 1. De zaterdagmiddag was zo’n ‘nog effe dit en nog effe dat halen’ in winkelland en de jongens waren buiten aan het skeeleren, op Sil na, die mocht in de tuin spelen en had permissie gekregen om te fietsen en te voetballen, wat in de praktijk neerkomt op de aarde uit de bloempotten scheppen, stiekem op zijn fietsje de poort uit te fietsen, op de scooter van zijn vader klimmen en zijn neus en tong tegen de schuifpui aan te drukken…..Maar dat zijn we inmiddels wel gewend van ons jonkje.
Zondags werd ik om acht uur al wak ker gemaakt door Sven: Sil zat met de soldatenhelm van Youri te spelen en dat ging er nogal luidruchtig aan toe. Noodgedwongen ben ik toen naar be neden gegaan en smeerde alvast de beschuitjes voor ze zodat ze even rustig waren en ik weer onder de la kens kon bij moeder de vrouw. Een uurtje later stond Youri naast me en vroeg ik me af waarom ze niet bij hun moeder gingen zeuren: “Papa, mag ik op de computer?” , een vraag die hij de laatste tijd een keer of tien per dag voor onze voeten gooit. Om er vanaf te zijn zei ik dat het goed was, maar kennelijk geloofde hij me niet want hij vroeg het nóg een keer….
Uiteindelijk lukte het mij om iets na elven wakker te worden daalde ik wat suffig de trappen af naar beneden om aldaar te genieten van een bak koffie én de rust in huis, want Youri en Sven waren al buiten aan het spelen. Zoals in elk normaal gezin duurde deze rust niet lang en kwamen de heren alweer binnen. “Papa, kom je nou naar buiten! We zouden toch gaan voetballen?” Dat klopte, dat had ik beloofd, maar NU EVEN NIET! Even later ging de deurbel en stond een nichtje van de jongens voor de deur om haar nieuwe fiets te laten zien. Youri was ondertussen naar zijn vriend gegaan en Sven was soldaatje met Sil aan het spelen. Niet veel later stond er ook een neef van de jongens voor de deur en was Youri met zijn maatje weer thuisgekomen om hun Knex modellen auto’s te laten zien. Sven vond dit allemaal wel gezellig en vroeg spontaan aan de visite of ze bleven eten, waarop instemmend geknikt werd. Een half uurtje later en een heel brood minder ging het hele spul naar buiten en ik besloot de tuin te gaan vegen vanwege het voorjaars schoonmaakgevoel….Om halfdrie fietste ik met de jongens en de visite naar het nabijgelegen voetbalveldje en leefden we ons uit met bal en genoten we van het heerlijke weer. Na twee uurtjes hielden we het voor gezien en kon ik thuis aan het eten beginnen, boerenkool met worst met een kuiltje voor de jus op speciaal verzoek van Sven…, en gingen de mannen onder de douche. Daarna vleide ik mij neer op de bank en werd ik precies om zeven uur wakker voor Studio Sport….(hoe is ’t toch mogelijk?!)
Dit soort weekenden zijn best wel vermoeiend maar het is zeker de moeite waard. Ik hoop van harte dat er nog vele mogen volgen!
Arjen Veldhuizen