Het is al weer een hele tijd stil rond de persoon Cees Juffermans. Tenminste, laten we zeggen dat er maar weinig geschreven is over de prestaties die in de aanloop naar de Olympische Spelen in Turijn door hem zijn neergezet. Afgelopen weekend werd in Turijn de Europese Titelstrijd verreden waarbij Cees ons land vertegenwoordigde. In de strijd om de 1000 meter behaalde hij het zilver en daarbij een Olympische nominatie. Klasse natuurlijk, maar het verloop van het toernooi verliep toch enigszins teleurstellend. Cees had zich hoger geschat, zeker na de j.l. gehouden Wereldcup wedstrijden in Amerika. Daarin eindigde hij als beste shorttracker van Europa. De verwachtingen waren dus hoog gespannen. Toen ik zaterdag vader Kees belde en hem vroeg naar de prestaties van zijn zoon, hij had toen alleen de 1500 meter gereden, klonk hij somber. ‘Gediskwalificeerd’! zei hij, en toen ik later op de dag de uitslag van de 500 meter bestudeerde, trof ik achter zijn naam ‘DNF’ aan, wat staat voor Do not finish. Maar zoals een goed topsporter betaamd, legde Cees deze teleurstellende resultaten snel aan de kant en racete hij naar het zilver op de 1000 meter. De stemming in Huize Juffermans is daarmee van somber naar blij gekeerd, zeker nadat die zondagavond broer Joost Juffermans ook nog eens een marathon om de Essent Cup op zijn naam schreef. Het is zijn eerste overwinning tussen de grote mannen met de lange adem. Een uitmuntende prestatie. De beide broers toverden een glimlach op de gezichten van moeder Joke en vader Kees, die er voorlopig wel zal blijven. Namens bestuur van de IJsclub van harte gefeliciteerd.
Voorzitter Frans Oliehoek