4 zingende jubilarissen

Afgelopen zondag werden vier leden van het parochiekoor namelijk Thea Bennis, Bep van der Burg, Riet Lelieveld en Leny van Ruyven extra in het zonnetje gezet. Een mooie gelegenheid om eens met elkaar rond de tafel te gaan zitten. We doen dat precies tussen de oefenruimte van het koor en de kamer van de redactie in namelijk de keuken van de pastorie. We verwennen ons met een vers bakkie koffie en al gauw komen de verhalen los.

Bij elkaar hebben ze ruim 100 jaar zangervaring, want alle jubilarissen zijn ruim 25 jaar lid van het koor. Riet Lelieveld begint haar zangcarrière in de tijd van pastoor Sistermans. Die dateert nog uit de jaren 40, want was hij niet die man met die donderpreken en die vette paling kreeg?
Toen Riet Lelieveld voor een bedrijf de boekhouding ging verzorgen, is zij een poos van het koor af geweest om hier jaren later weer terug te keren. Het oefenen vond in die begintijd plaats in de serre achter de pastorie. ‘Dat was ’s avonds zelfs nog een beetje eng zo langs het kerkhof’, weet Riet zich te herinneren.

Vroeger
Het lidmaatschap was een dubbeltje en werd zorgvuldig bijgehouden in het contributieboek van Mien Waayer. Het boek is nu in bezit van Leny van Ruyven
die 15 jaar bestuurslid is. Het dameskoor bestaat, denk ik slechts een halve eeuw, terwijl het herenkoor vanaf de oprichting van de kerk al dienst doet, dus al ruim een eeuw. De kerk heeft altijd al wat moeite gehad met de rol van een vrouw in de kerk. In 1989 is het parochiekoor opgericht en dit is de samenvoeging van het heren en dameskoor mede door toedoen van Willem van Borgonje. Het dameskoor bleef onder begeleiding van Diny Berbee de rouw en trouwdiensten doen, maar nu doen de mannen hier ook aan mee. En het koor is nu helemaal in hun nopjes met de ondersteuning vanuit het eigentijdse koor. Geweldig! Zij zijn er ook groots mee dat het koor uitgebreid is met vijf nieuwe leden, waarvan er toch een aantal zegt; ‘Dat had ik veel eerder moeten doen’.
Diverse dirigenten, pastoors en organisten passeren de revue, namen zoals Gerrit Janson, meester Kappedijk, Ben Hillen, Theo Pollemans en Willem van Borgonje die heel kritisch was en zijn gezegde was: ‘Als je ’t niet zint, dan stap je maar op’. De makkelijke pastoor Paap die altijd zei ’t Hoeft niet mooi te zijn, als je maar opschiet’. En pastoor Ammerlaan was ook zo kritisch en eigengereid. Het valt niet mee om ze alsnog een plaats in de tijd te geven.

Nu
Nu staat het koor onder begeleiding van Bert van Es met zijn vrouw Ria achter het orgel of zijn zus Truus. Ze werken lekker door, er is een ontspannen sfeer en ze leren veel. Het is eigenlijk een heel gezellige club. Er is tijd voor een kop koffie dat door onder andere door Thea ruim 12 jaar wekelijks gezet is. Koekje erbij, lekker gezellig. Er is altijd wel een aanleiding te vinden om te trakteren, zoals roze koeken bij de geboorte van een kleinkind.
Thea heeft sinds begin dit jaar het lidmaatschap van het koor opgezegd, het werd haar teveel om op dinsdag na de soos, ’s avonds nog te gaan oefenen en dan moet je keuzes maken. Maar ze mist het wel.

Biechten
We dwalen even bij koffie mét een koekje af, want het is ten slotte vastentijd. Weet je nog van de vastentrommeltjes, de hele week sparen en zondag mocht je één snoepje. En dan dat biechten…. Riet Lelieveld weet zich te herinneren dat ze vroeger op vrijdag geen vlees mochten eten. En juist op een vrijdag had ze zo’n irritant velletje aan haar lip, ze heeft net zo lang zitten frunniken totdat er af was en ….. ze had het opgegeten! Jullie mogen er om lachen, zegt ze erbij, maar ik heb deze zonde gebiecht. Ze had hiervoor altijd haar vaste rijtje en toen ze een keer onduidelijk sprak en de pastoor om verduidelijking vroeg was zij het hele rijtje vergeten!

Interne verhuizing
In de beginjaren werd er altijd boven op het koor gezongen, dat was makkelijk, je hoefde er niet opgetut uit te zien, je kan zelfs met krulspelden in heel goed zingen. Onder de preek werd snel een boodschapje gedaan bij Wim Suyten of Henk van Santen. Ze verhuisden van boven naar beneden en namen hun plaats in, in de zijbeuken. Er is zwarte met witte kleding aangeschaft en het ziet er goed verzorgd uit. Nog weer later vonden zij hun plek op het altaar, waardoor ze nog meer betrokken zijn bij het geheel.

Hoogtepunten
Het koor zingt maandelijks in ieder geval een keer in de eigen kerk. Zij zijn tot nu toe twee keer uitgenodigd om in de kathedraal van Den Bosch te zingen en dat is een hele eer. Bussenvol mensen komen hier op af, de akoestiek is geweldig. Er is dan een soort bedevaart ter ere van Maria, het heiligste van het heiligste wordt dan uitgestald en geëerd. Vooraf het eigen Marialied van Den Bosch is prachtig. ’s Morgens een eucharistieviering en ’s middags lof, waar dan vooral Marialiedjes gezongen worden.
Niet te vergeten het ziekentridium in Zoeterwoude, in de Gouden Leeuw in Voorschoten of in de Doortochtkerk in Zoetermeer. Dat zorgt voor de nodige variatie.
En wat te denken van de jaarlijkse uitjes of avonden bij de Blesruiters met eigen optredens van de leden ter gelegenheid van hun patroonheilige Cecilia. Een keer had iemand Riet Lelieveld voor een sketch opgegeven, terwijl ze zelfs van niets wist en zij een smakelijk gedicht naar voren heeft gebracht over gebittenbakjes op de nachtkastjes. U houdt dit nog van haar tegoed.
Of het barbecuen of die musical in het dorpshuis ter gelegenheid van het 40 jarig priesterfeest en tevens afscheidfeest van pastoor de Jong, waar Kees Luiten de rol van pastoor speelde. De avond van de vrijwilligers van de kerk waar ze zo verschrikkelijk gelachen hebben met het simpele liedje ‘Hier zijn we dan’ pakweg 10 x herhalen en dan ‘hier gaan we weer’ idem dito.

Hoe zijn ze zo gekomen
Bep van der Burg is gevraagd door Diny Berbee, ze heeft er geen dag spijt van gehad, het is er zo gezellig, ze kikkert er helemaal van op. Het is gewoon pure ontspanning.
Ook Leny van Ruyven is gevraagd door Diny. Reacties uit haar omgeving waren ‘Word jij lid van dat ouwe vrouwenkoor?’ Toen de kinderen nog thuis waren deden ze, als ze na het oefenen op dinsdagavond thuis kwam alle deuren van hun kamertjes dicht, omdat de liedjes zo blijven hangen en zij dan nog even kon nagalmen. Zelfs middenin de nacht is ze wel eens wakker geworden met het sanctus in haar hoofd. Het zal u niet verbazen dat ook Thea door Diny is benaderd op het schoolplein en niet een van hen heeft hier ooit spijt van gehad.

Jubileummis
Afgelopen zondag is de jubileummis gehouden en werden zij in het zonnetje gezet met bloemen van het koor en kerkbestuur, een mooie speldje en een pauselijke onderscheiding in de vorm van een medaille aan een lintje, een oorkonde, een grote kaars met hun naam en datum erop van het koor, woorden van dank en na afloop een gezellig samenzijn bij Kees Luiten met koffie, gebak en een aangeklede borrel.

Korte reactie van de jubilarissen.
Riet Lelieveld: ‘Hartstikke leuke en fijne dag, een dag om dankbaar voor te zijn, alles was erg mooi. Ze wil dan ook het kerkbestuur en iedereen bedanken.
Bep van der Burg : ‘Erg leuke dag, gezellig, goed verzorgd. Er was even wat consternatie onder de communie toen iemand niet goed werd en de ziekenwagen kwam, maar mevrouw ging weer lopend naar huis, dus alles is goed gegaan.
Thea Bennis: “Hartstikke leuk, ontzettend mooie mis, ze heeft er geen woorden voor en zit nog volop na te genieten. Ze hadden er echt veel werk van gemaakt, het gedicht van Nel Verburg was geweldig met voor ieder een speciaal couplet over de duizenden kopjes koffie die Thea gezet had. Een dag om nooit te vergeten.’
Leny van Ruyven: ‘’t Was ontzettend leuk, we zijn verschrikkelijk verwend met bloemen en presentjes, de pastoor had leuke woorden, een geweldig gedicht van Nel Verburg met voor elke jubilaris een passend couplet. De uitspraak dat Leny nog makkelijk 25 jaar kan doorgaan, de bijeenkomst met koffie en borrel in Kees zijn ‘balzaal’ zou de pastoor zeggen. Er zijn natuurlijk niet meer zoveel trouwtjes of jubilea te vieren, maar zolang zij zich verdienstelijk kan maken doet ze dat graag, zeker ook bij rouwdiensten. Eerst had ze iets van “Moet dat nou allemaal, het hoeft voor mij allemaal niet zo, maar het is een geweldige dag geweest.’
Petra