Veel mensen weten dat ik jarenlang al het plan koesterde om in mijn eentje een verre fietstocht te maken. Als ik nu mensen in Stompwijk spreek, vragen zij vaak of het al gelukt is met dat fietsen. En waarheen en hoe het was, alleen.
Dus dacht ik: een verslag is op zijn plaats. Ik heb veel te danken aan Stompwijkse ouders en kinderen. Zij gunden het mij ook van harte.
Via www.fietsinformatiestichting.nl had ik een route gevonden, ring 1 genaamd, rondom de Benelux. Niet al te bergachtig en nooit verder dan zo n 400 km. van huis. Van een vriend leende ik een ultralicht 1 persoons tentje en op 1 juni was het zover: Met bijna 20 kg. aan bagage vertrok ik met mooi weer richting Den Haag en Hoek van Holland op mijn nieuwe Koga Miyata randonneur. (de Noordzeeroute LF1a) Via Renesse, Cadzand, Nieuwpoort en Oost Capelle bereikte ik de Franse grens. Daar ging de route verder tot aan Boulogne sur Mer. Alsmaar richting zuidwest en voortdurend met een stevige bries tegen. En het Zeeuwse en vooral het Westvlaamse land bleek erg vlak en heel erg open. Voorbij Brugge waren er nog veel herinneringen aan de 1e wereldoorlog, zoals de loopgraven langs de IJzer, de IJzertoren bij Diksmuide en veel oorlogskerkhoven natuurlijk. s Nachts was het erg koud. De koude lucht streek dwars door het tentje en door mijn lichtgewicht slaapzak. Zelfs met al mijn kleren aan werd ik nog niet warm. Maar ja, wel een avontuur! Pas na een dag of tien werd het s nachts warmer. Na Boulogne sur Mer ging het oostwaarts, door Noord Frankrijk, door de Franse Ardennen richting Luxemburg. De groene valleienroute. Echt heel mooi! Na de stad Luxemburg door tot de Moezel. Daar noordwaarts, door Trier, een schitterende stad en langs de Moezel verder tot Koblenz. Daar stroomt de Moezel in de Rijn. Dit punt heet De Deutsche Eck. Een enorm standbeeld van Keizer Wilhelm kijkt over deze rivieren en daar eindigde ook mijn routeboekje. Per dag fietste ik 80 tot 110 km en Ik had er totaal1550 km opzitten. Op 19 juni met de trein terug naar huis. Mijn grote vraag vooraf (en ook van anderen) was: zou ik het leuk vinden? Zou ik in mijn eentje kunnen genieten van het landschap, van een mooie stad? Ja, dus.
Het was een bijzondere ervaring. Alles zelf uitzoeken, wat te eten, wie iets te vragen, het woord doen in het Frans. En veel aardige mensen tegengekomen. Juist doordat ik alleen was kreeg ik makkelijk contact. Mensen vroegen mij waar ik heen ging, hoeveel km per dag, en nodigden mij uit voor een kop koffie of een glas wijn. Vaak werd mijn fiets bewonderd. En bijna iedereen die ik tegenkwam groette. Ik voelde mij nooit eenzaam. Volgende keer ga ik echt ver weg.
Kees Havik