Ongeveer 5 jaar geleden kwam men in de gemeente met het plan om Stompwijk leefbaarder te maken. De school was hard aan vernieuwing toe, er was behoefte aan woningen en het zou fijn zijn als de dokter in het dorp zijn praktijk zou hebben. Nu werd het idee geboren van een Kulturhus. Een geweldig plan. Op de plaats waar de school nu staat en het perceel wat ernaast gelegen is zou een Kulturhus komen te staan, waar school, bibliotheek, verenigingen, huisarts, etc. allemaal tezamen onder één dak gehuisvest zouden worden. Op de plaats waar nu het Dorpshuis staat, wat overigens netjes onderhouden is door vele vrijwilligers en zeker niet leeg staat, zouden nieuwe woningen komen. Ook naast het Kulturhus was plaats voor extra woningen.
Veel mensen stapten enthousiast in de trein op weg naar het eindstation, het te realiseren Kulturhus. Er werd vergaderd en volop plannen gemaakt. Iedereen werd er bij betrokken. Vele uren werk zitten er in het Kulturhus.
Helaas kwam er een kink in de kabel. De eigenaar van het naastgelegen perceel en de gemeente werden het niet eens. Maar ja, de trein moest verder. Er werden een 30- tal huizen geschrapt, er werd weer berekend en getekend.
De dokter haakte af. De bibliotheek gaat wellicht verdwijnen. Subsidies voor verenigingen komen te vervallen en deze weten niet hoe de toekomst zal worden en of ze de dure huurprijs van het Kulturhus kunnen betalen. Mensen raken hun huis niet kwijt, dus zullen ze ook niet snel een ander huis kopen. Kortom de tijden zijn veranderd.
Maar de trein dendert verder. Op weg naar het Kulturhus. Op het terrein van de school wordt het Kulturhus neergezet. Er komen een tiental extra parkeerplaatsen op het terrein van de school. Dit alles gaat ten koste van de speelplaats en de schooltuintjes. De speelplaats wordt gewoon meer dan gehalveerd. Oud en jong moeten gaan samenwerken op een klein stukje grond. En dat is nog niet alles. Om de kosten laag te houden wordt het schoolgebouw hergebruikt. U heeft zelf gezien in welke erbarmelijke staat de school verkeerd. Toen ik 11 jaar geleden mijn oudste kind naar school bracht was zijn klaslokaal op de benedenverdieping van het schoolgebouw. Mijn eerste indruk was, wat een oude zooi. Het was er donker en rook er muf en in al die jaren is het niet veranderd. Nu wil men dit gebouw gaan opknappen en een stuk aanbouwen en dit alles om het eindstation Kulturhus maar te halen.
Ik heb bewondering voor de mensen die nog steeds in die trein zitten, het zijn echte doorzetters. Je moet er maar zin in hebben in al die vergaderingen. Zelf ben ik ook enkele malen bij vergaderingen geweest en als je in die trein zit sluit je vaak een compromis af om het einddoel toch te halen. Maar als bewoonster van Stompwijk kijk ik ook vooral buiten die trein. Als ik kijk naar de doelstelling om Stompwijk leefbaarder te maken, en als ik zie wat nu het uiteindelijke resultaat is, denk ik, dat dit toch nooit de bedoeling is geweest.
Een oude school wordt omgebouwd, een groot deel van de speelplaats voor de kinderen wordt opgeofferd, een goed Dorpshuis wordt platgegooid, en een onzekere toekomst voor verenigingen. En waarvoor? Om zo Stompwijk leefbaarder te maken?
Zoals ik het nu zie, wordt Stompwijk alleen leefbaarder voor de 12 toekomstige huizenbezitters, die op de plaats waar het Dorpshuis nu staat, een leuk appartementje krijgen. Maar voor de andere bewoners van Stompwijk zie ik het “leefbaarder worden” niet.
Vele Stompwijkers weten ook te weinig van de plannen af. Af en toe horen ze iets over het Kulturhus, wat er volgens velen toch wel niet zal komen, (net als de Stompwijkseweg, waar ook al 30 jaar over gepraat wordt, maar waar toch ook niets aan gebeurt. Maar waar elke Stompwijker wel een mening over heeft).
Zo zijn ze vaak ook verbaasd als ze horen dat het Dorpshuis dan gesloopt moet worden.
In de media wordt altijd wel vermeld dat alles op de Stompwijkse manier wordt besloten, maar eigenlijk is het maar een heel klein groepje, in die trein, dat koste wat kost, het einddoel wil halen. Ik heb er begrip voor, want de school is zeer zeker aan vernieuwing toe, maar of dat op deze manier moet, daar zet ik zo m’n vraagtekens bij.
Anneke van Bemmelen- van Santen