Nooit Gedacht historie vervolg 3
Hoewel in het jaar 1920 nog geen Nederlandse bond voor Kortebaan draverijen bestond, moest er door de vereniging, voor wat deelnemers betreft, wel de reglementen van de Koninklijke Nederlandse Harddraverij en Renvereniging geëerbiedigd worden. Omdat er in de ochtenddraverij veelal paarden meeliepen die niet in het harddraversstamboek waren geregistreerd kreeg Nooit Gedacht geen toestemming meer om een dergelijke koers te organiseren.
Dit was de aanleiding om daar voor in de plaats andere takken van paardensport te organiseren zoals ringsteken, springen en het sinds 1969 het immens populaire pony rennen.
Grasbanen kwamen steeds meer in zwang en in 1922 verhuisde de baan van de Meerlaan naar het weiland van het bestuurslid, de heer Jan van den Bosch.
Techniek zorgde ervoor dat de harddraverijen veel sneller kon verlopen. 1927 een grandioze vooruitgang vond men de telefoon langs de baan, permanent contact tussen starter en rechter van aankomst.
Aan het eind van de jaren 20 is er nog al eens een verschil van mening in het bestuur over hoe de paarden gestart moeten worden. Met de vlag of met het schot was de vraag. Volgens de notulen van die jaren kwam men er niet goed uit en het wisselde dan ook eens. Als er met het schot gestart werd gebruikte de starter de revolver van de heer Fleuren, want die was naast zijn taak als schoolmeester ook nog de directeur van de Boerenleenbank en uit hoofde van zijn ambt gemachtigd een vuurwapen te bezitten. In deze notulen is niet terug te vinden of hij de revolver ook gebruikte om de schooljeugd in bedwang te houden?!
In 1933 eindelijk, de harddraverijverenigingen in Nederland besluiten de Bond van Korte banen op te richten. Gelijk luidende reglementen worden centraal geregeld en dat is een grote stap voorwaarts!
Radio Ferree uit Bussum doet zijn intrede in 1934 en nu nog steeds verzorgt de firma het geluid en bedient de startapparatuur. Zij zijn langzamerhand een begrip op de Nederlandse Korte banen.
In 1935 worden bij het starten de vlag en het pistool voorgoed opgeborgen. Door de Bond is verplicht gesteld dat het starten geschiedt met behulp van het lint en de grammofoonplaat. Wie kent het niet?!: Klaarmaken op u plaatsen 1, 2, 3, af!!!
10 mei 1940, weer maakt de mens geen gebruik van zijn verstand. Voor de tweede maal een grote wereldbrand. In verband met de oorlog worden er in 1940 en 41 geen draverijen en feestdagen gehouden.
Al 2 jaar wordt Nederland door de Duitsers bezet en kunnen er geen draverijen plaatsvinden. Op 11 augustus 1942 kan er na veel moeilijkheden van organisatorische aard toch gestart gaan worden. De Duitsers eisten wel dat hun militairen voor de halve prijs toegang kregen.
Dit werd toegestaan, wat moest men anders?
Buiten het harddraven waren er in 1942 geen feestelijkheden. Erevoorzitter burgemeester Banning was in de oorlogsjaren niet in staat om de evenementen te bezoeken, als verzetsman was hij steeds voor de vijand op de vlucht.
In 1943 is de toeloop naar de Stompwijkse draverij zo overweldigend dat men spreekt over 7000 betalende bezoekers. Door gebrek aan benzine is er geen openbaar vervoer. Op allerlei manieren komt men naar Stompwijk: op fietsen met surrogaat banden, te voet of paard en wagen. Aardappelhandelaar Dorus Schrader reed die dag in plaats van aardappelen, mensen vanaf het pontje aan de Vliet (voor een vergoeding uiteraard) naar de baan.
Pikeur Jan de Vlieger werd met misschien wel de beroemdste kortebaandraver aller tijden: Allouez wasde winnaar !
Bijna 40 jaar vertoefde “Nooit Gedacht” op het gezellige feestterrein van bestuurslid Jan van den Bosch tot de familie besloot in de jaren 50 hun land te verkopen aan de gemeente en in 1961 werd er aanstalten gemaakt om er huizen op te gaan bouwen.
Met weemoed werd afscheid genomen. Veertig jaar was er gedraafd en kermis gevierd, waarbij Het Blesse Paard dat, op een steenworp afstand gelegen, door het heen en weer geloop van het terrein naar het café prachtig in het plaatje paste.
Er waren mensen die toen dachten dat door de veranderingen, de sfeer die het Stompwijkse feest zo eigen was, zou verdwijnen .Maar men had geen keus en dat de heer Arie Spruit zijn land, prachtig gelegen midden in het dorp wilde afstaan kwam als een geschenk uit de hemel.
Er is in dat jaar hard gewerkt, de baan moest geëgaliseerd en er moesten twee brede dammen aangelegd worden. Het één en ander had tot gevolg dat er grote uitgaven werden gedaan, maar alles kwam prima voor elkaar.
En tot op de dag van vandaag kan “Nooit Gedacht” de Paardendagen op deze fantastische locatie plaats laten vinden. Het unieke is dat in heel Nederland maar één kortebaandraverij op gras is en dat is in Stompwijk!!
Conny Oliehoek
Met dank aan mijn vader Piet Oliehoek, van wie ik de achterhaalde historie door hem bijna letterlijk kon pikken.