Wie zet je in het licht en waarom juist nu, met Kerst? Misschien is het omdat Loesje schrijft: “als elke vrijwilliger een ster is, wordt het nooit meer donker”. Een mooie spreuk.
Er gaan gedachten door mijn hoofd. Wil ik uit mijn naam dorpsgenoten noemen? Willen de dorpsgenoten wel openlijk worden genoemd? Hoe zullen de (al dan niet uitgesproken) reacties zijn, naar mij toe, naar de genoemde personen toe? Zijn het altijd de zelfde mensen die worden genoemd, of ook de onzichtbare kanjers?
Ach, wat kan mij het schelen, of misschien toch wel? Ja, maar als niemand eens wat schrijft, welke waarde heeft dan de Dorpsketting? Ik lijk wel een kind, hinkel van mijn ene voet naar de ander. Toch een poging wagen?
Eigenlijk zou het zo waardevol zijn als iedereen, elke dag, slechts één compliment uitdeelt aan ‘n persoon of groep. Wat zou dan elke dag een fijne dag worden! Maar ja, Kerst heeft toch z’n eigen dynamiek. Vrede, samenzijn, een wapenstilstand, bezinning, gezelligheid, licht! Woorden met betekenis. Misschien is het juist daarom, met de Kerst om aan de ander te laten weten, blij met hen, hem of haar te zijn.
Eigenlijk ben ik dat ook. Want er zijn veel kanjers in dit gekke dorp, in Stompwijk! Ik ga geen namen noemen, het zijn er teveel, er zijn er ook die voor mij niet zichtbaar zijn, die misschien hun naam niet willen lezen of van wie ik niet weet.
Ik wil dus aan alle zichtbare maar vooral de onzichtbare kanjers zeggen: wat goed dat je zorgt, dat je er bent, dat je dit doet, dat je er geen woorden maar daden aan geeft, dat je mijn dorpsgenoot bent, dat ik je helaas niet altijd zie, maar dat ik wel weet dat je er bent!
Onzichtbare kanjers: past deze schoen met complimenten om jouw voet? Trek hem aan, deze is geheel en uitsluitend voor jou!
De complimenten. Ik ben blij met mijn buurtje, jullie kijken naar mij om, dank daarvoor. Ik ben blij met het vele groen in ons mooie dorp waar kinderen spelen en volwassenen hun avondrondje wandelen.
Ik ben blij met dat gekke gebouw, Het Dorpspunt, het is er gekomen! Nog niet alles perfect wellicht, maar wat hebben veel dorpsgenoten zich ingezet om dit te bewerkstelligen. Nooit ge noemd maar wel gedaan! Wat fijn dat er mensen zijn die inhoud geven aan ons multi functio nele Dorpspunt, we kunnen er gewoon binnenlopen! Gaaf toch? Voor een bakkie, een maaltijd, een crea thea bijeenkomst, een bingo, de bieb of gezellig helpen op de school.
Wat mooi onze kerk, hoeveel uren en energie werd en wordt er niet in gestoken om deze te kunnen laten bestaan! Zoveel mensen voor en achter de schermen houden zich hiermee bezig. Soms al jaren lang. Jong met boenwas, oud met zilverpoets en daartussen in nog veel andere noodzakelijke taken.
Sporten in ons dorp, het is er, voor een ieder wat wils! Schaatsen, biljarten of darten. Een sporthal, binnen en buiten, velden en een kantine, het wordt gedragen door vele vrijwillige handen.
Bij evenementen maken we gebruik van elkaars beschikbare materieel: van tractor tot bakken met ijs. Feesten groot of klein, meer dan 100 jaar oud of een nieuw initiatief, versierde brug gen, burendag in de straat, overvolle schuurfeesten, carnaval, sinterklaas, koningsdag of be- vrijdingsdag, uitvoeringen van toneel en muziek, popfestival, voortgaan op paarden, paarden karren of gazonmaaiers: Vrijwilligers en hun handen, we zien ze wel, we zien ze niet, maar ze zijn er.
Zingen in een koor, slaan op een trom, blazen op een trompet, een uitvoering van zang en dans, optreden op toneel, ach ja, beroemd in Stompwijk zijn we allemaal en we doen het ook! Voor mij, voor jou, voor elkaar!
Oude boeiende foto’s en herinneringen, Stompwijkse digitale kanalen, speciale uitgiften van bladen en herdenkingsmomenten, met rammelende collectebussen langs de deuren, de ketting die ons verbindt. Kanjers zijn het!
Nu slaat de twijfel toe, vergeet ik niet iets of iemand ?
Oh ja, we hebben nog een kanjer, onze burgermeester natuurlijk! Wat fijn dat je er bent!
Jona v.d. Meer