Tegen het huis groeit een mooie sierlijke perenstruik. Dit jaar gaf deze struik/boom weer een heleboel mooie peren. Van de huiseigenaar mocht ik met deze peren doen wat ik wilde. Er zaten heel veel peren aan de struik, en ze werden groter en mooier. Maar wanneer zouden ze nou goed zijn? Het was pas augustus, en het leek me nog erg vroeg om ze te plukken. Vorige week zag ik een paar schattige jonge pimpelmeesjes voor het raam, aan een peer zitten snoepen. Ik zei nog, ach….kijk eens wat schattig…, ik wist niet dat mezen ook van peertjes houden. In de loop van de week lagen er wel menig bruin verschrompeld peertje op de grond. Zou dat nou van de storm komen….? Afgelopen dinsdagmiddag besloot ik toch maar een beginnetje te maken met het plukken van de peren. Ik zette een schaal langs de weg, met een bordje erbij, gratis mee te nemen, heerlijke stoofpeertjes. De schaal met peren werd al snel ontdekt door de plaatselijke wandelclub en zij waren dan ook dankbare afnemers.. Misschien kon ik er nog wel meer mensen mee blij maken. Ik dacht aan onze grote groep gasten van Jetty’s eettafel. Mensen die we al lange tijd niet meer zien, en die we ontzettend missen. Zo stuurde ik een berichtje naar Wea, mijn grote steun en toeverlaat van Jetty’s eettafel, met de vraag, of ze tijd had om peertjes te schillen. En het toeval wil, Wea had tijd. Woensdagmorgen, voordat ik bij buurvrouw Cis aan het werk ging, bracht ik een COOP-tas vol met peren bij Wea langs, en om 12 uur kon ik ze weer geschild ophalen. Wea had de hulp gekregen van zoon Rick. Terwijl Wea ’s middags naar de yoga ging, zette ik de peertjes op het vuur en in de tussentijd op de (elektrische) fiets, naar de Sligro, om plastic bakjes te halen. Om 4 uur was Wea weer bij mij present, met etiketjes voor op de bakjes. De bakjes stonden al op het aanrecht af te koelen. Snel de etiketjes erop, en hup de auto in, op weg naar de Stompwijkse weg, voorbij de Drie Molens. Annie Koevoet was onze eerste klant. Annie zélf, was niet thuis, maar zoon Bart gelukkig wel. Na een gezellig praatje, snel de auto in op weg naar Ria Verhagen. Die was thuis. Bakje afgegeven, praatje gemaakt en weer door. Zo probeerden we snel het dorp door te gaan, en wat waren de mensen blij, dankbaar en verrast. En wat maken we allemaal graag een praatje met elkaar, en wat missen we elkaar toch erg….. Het waren allemaal hele kleine korte bezoekjes, en wat zou je op dat moment graag meer tijd willen hebben. Er werden stoelen aangeboden, er werden wijntjes aangeboden, maar de klok tikte door….. We kwamen bij kaartclubjes en bridgeclubjes. Het zonnetje scheen, het was een heerlijke septembermiddag. Helaas zijn we lang niet bij iedereen langs geweest, want om half 6 zouden mijn eigen kindjes komen eten, maar wat hebben Wea en ik genoten van de korte bezoekjes en wat was het fijn om ieder weer te zien. Dank je wel en hopelijk tot gauw!
Anneke
PS. Diezelfde woensdagochtend liep ik naar buiten en zag een hele schare kauwen op de dakgoot zag zitten loeren op de peertjes. Ja, en toen viel pas het kwartje. Vogels (grote en kleine) lusten peertjes…. En hoe!