Agnes’ wekelijks praatje

We hebben het er al eerder over gehad, de tijd vliegt voorbij, ook tijdens het Corona Virus. Helaas lijkt het erop dat de tweede golf toch uitbreekt, hoewel nog bezig zijn met de eerste golf. Men werkt hard aan het vaccin, ze schijnen erg ver te zijn en er wordt al volop getest op mensen. Men hoopt/verwacht het eerste of tweede kwartaal van zo ver te zijn dat het vaccin gebruikt kan worden. En dan sta je natuurlijk voor een keuze, laat je je vaccineren of niet? Dat is voor iedereen persoonlijk, niemand kan voor een ander beslissen en ieder heeft wel zijn of haar redenen om het wel of niet te doen. Ook kan men veranderen van mening, ik denk dat het best een moeilijke keuze zal worden, voor mij in elk geval wel. Maar goed, zo ver is het nog niet en tot die tijd moeten we het doen met de maatregelen die de regering neemt en je eigen gezonde verstand.

Afgelopen week waren we dan eindelijk ons midweekje weg. In het park was ook alles prima geregeld. Wilde je zwemmen dan moest je reserveren, helaas kon dat maar voor 1 uur per dag en wij hebben daar dan ook geen gebruik van gemaakt. In het winkeltje, bij de receptie en de plaza waren looproutes aangegeven. De medewerkers hielden keurig afstand. We hebben de vakantie wel wat aangepast, zijn meer in het huisje gebleven, maar omdat de zon nog steeds heerlijk scheen was dat geen probleem. Ook aten we gewoon elke avond in het huisje in plaats van op de plaza en de meeste boodschappen hadden we al van thuis meegenomen. Mijn zussen hebben nog twee keer een wandeling gemaakt over de heide, mijn moeder en ik bleven lekker in het huisje, deden een dutje (mijn moeder had speciaal een nieuwe nachtjapon gekocht!!) en gingen daarna een kaartje painten. De sauna is alleen door mijn oudste zus op de laatste avond gebruikt. We hebben veel herinneringen van vroeger opgehaald, grappig om te merken dat 3 zussen alle 3 andere herinneringen aan een zelfde gebeurtenis hebben. De kamers waren ruim en de bedden goed, dus we hebben geen klagen gehad, behalve dan dat mijn persoontje maandag in de auto ziek werd en donderdagmiddag pas weer een beetje opknapte. Ik zag alle lekkere dingen die we mee hadden genomen aan mijn neus voorbij gaan, ik zat aan een droog beschuitje terwijl de rest zich bijvoorbeeld tegoed deed aan heerlijk brood met driedubbel beleg. Maar goed, het was niet anders en ik was er toch even uit en daar ging het om. Nu weer thuis en het leven van alle dag gaat weer verder.

Ook nu kan ik niet anders dan mededelen dat we nog steeds geen optie hebben om weer te gaan starten met de soos.

Heel even leek het er naar uit te zien dat er toch een kleine mogelijkheid was om de ruimte wat te vergroten, een vergadering werd ingepland maar even zo snel weer afgelast omdat ook zonder vergadering al duidelijk was dat dit ook de oplossing niet was. Dus we zullen nog steeds geduld moeten hebben. Het is helaas niet anders. U weet het hè, u mag nog altijd bellen naar mij op 06-43412445 voor een praatje of om even uw hart te luchten. Het maakt niet uit, ik bied een luisterend oor en als het even kan zal ik proberen of ik ergens mee kan helpen. Dat is ook het enige wat we kunnen doen.

Oog in oog met het mysterie

Blijf je dicht bij huis

Veel word je ontnomen

In je eigen onderkomen

Weer een kans om lief te zijn

Iedereen voelt dezelfde pijn

In deze moeilijke tijd

Voor iedereen zijn of haar eigen corona strijd

Hou vol en geef niet op

Want het is de wereld op zijn kop!!

Een lieve groet namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris