Ons leven met corona

Tja, het coronavirus is voor de hele wereld hetzelfde, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Persoonlijk begon het virus voor ons om 03.30 uur in de nacht, we hadden een cruise geboekt, de eerste koffer zat al in de auto en toen ik de 2e koffer er in wilde leggen werden we gebeld dat het niet door ging. Als ze een minuut later hadden gebeld waren we al onderweg naar Schiphol geweest en dan hadden we misschien ergens zitten wachten op een boot die nooit zou komen. In het begin waren we wel teleurgesteld, later begrijp je het wel.

Wij vinden het virus eigenlijk niet eng, nu zijn we van nature ook vrij nuchter dus dat scheelt wel. Ook hebben wij zekerheid, we kunnen niet meer ontslagen worden en ons inkomen blijft hetzelfde.

Ik vind wel dat de jongeren zich meer bewust moeten zijn van de risico’s van het virus. Ik zag een nog jonge jongen op t.v. die het Virus had gehad maar nu weer herstellende was. Maar er blijven wel restverschijnselen achter en ook de zorgen of hij zijn baan nog kon houden. Als de jongeren zich niet anders van gedragen en met mooi weer gewoon lekker massaal naar het Vondelpark gaan kom je in een vicieuze cirkel van besmettingen waar je niet meer uit komt.

Ouderen hebben vaak ook al andere kwalen en zijn al kwetsbaarder. Alle onderzoeken werden afgezegd, het bloedprikken ging niet door en ook het maken van een scan is uitgesteld. Je loopt anders teveel risico.

Het enige wat ik wel een beetje eng vind is dat je niets ziet of hoort, maar dat het Virus er wel is en dat je dus besmet kan worden zonder dat je het weet.

Toch heeft het coronavirus ook positieve kanten, er wordt van alles georganiseerd vooral voor de ouderen en de saamhorigheid is groot. Wat ik wel jammer vind is dat de meeste dingen plaatsvinden in de Akkermunt, Waterviolier en Van Raephorststraat of Van Santhorststraat. Er wonen nog meer leden van de Soos in het dorp maar dan wat achteraf, op het Laantje van de dokter of op de Stompwijkseweg richting Leidschendam en die krijgen er niets van mee. Het zou leuk zijn als die mensen er ook bij konden zijn.

Onze dag gaat toch wel snel om, we hebben een iets andere dagindeling maar het is zo weer avond. We staan iets later op, drinken koffie, lezen twee krantjes en puzzelen wat en dan is de ochtend weer voorbij. ’s Middags lopen we vaak een stukje en we gaan ook wel met de auto ergens heen om daar te lopen. Dan doen we nog de boodschappen, die doen we samen, ik blijf in mijn auto en mijn vrouw gaat naar binnen en dan is de dag om.

Ook bellen we meer naar familie, onze familie wonen allemaal wat verder weg en dan is de telefoon wel belangrijk. Je geeft ze zo wat extra aandacht en voor onszelf is het ook gezellig. Dat was ook zo met de Soos, voor heel veel mensen was dat het enige uitje in de week en daar kijken ze dan echt naar uit. Ik heb ook nog familie in Amerika en die heb ik ook gebeld. Ze lezen altijd de Dorpsketting en blijven goed op de hoogte van het wel en wee in Stompwijk.

Ik heb geen moeite met de regels die er zijn (weten jullie dat de regels in Amerika precies hetzelfde zijn als in Nederland? Het gaat daar per staat en de staat waar mijn familie woont hebben zich aan dezelfde regels te houden als wij) Ik vind wel dat er weer te vroeg versoepeld wordt, ik begrijp wel dat ze

dat om economische redenen doen, maar het is voor iedereen moeilijk. Laten ze eerst hulp geven om te overleven en dan herstelt het zich wel. Je krijgt zoveel informatie, ik vind dat men wel heel goed moet weten uit welke hoek de informatie komt en wat het belang ervan is.

Ik ben wel heel blij dat we in Stompwijk wonen en niet in de stad. Als de Soos weer zou beginnen zouden we wel weer komen, maar het moet echt veilig zijn. Misschien moeten jullie kijken of er andere mogelijkheden zijn. De ruimte binnen is niet al te groot, het Dorpshuis is ook geen optie meer. Misschien een buiten bingo ofzo bij Stompwijk ‘92. Die willen heus wel meewerken. Natuurlijk moet het dan wel mooi weer zijn, er zitten overal wel voor- en nadelen aan.

Of iets bij de Bles, maar daar zijn dan weer kosten aan verbonden. De Bles doet al heel veel, die sponseren al veel dingen. Je moet in deze tijd samen werken als je iets weer wil opstarten. Binnen in het Dorpspunt is het bijna niet te doen.

En de toekomst? Tja we zullen het zien en moeten afwachten. Niemand die het weet en tot die tijd moeten we er maar het beste van maken.

Joop en Wil Schrader

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)