Afgelopen vrijdag kwam er een kleine theatergroep naar het Dorpspunt om hun productie Ongezien, gezien laten worden. Vlak voor coronatijd kwam deze groep bij elkaar om een nieuwe productie te maken en na de eerste keer kwam corona om de hoek zetten. Na lange tijd wachten werd de groep toch ongedurig en werd het voorstel gelanceerd om allemaal thuis hun eigen verhaal vorm gaan geven. En dat is gebeurd.

In je fantasie van Nixnutland naar de maan reizen, een sprookje van roodkapje en de boze wolf die toch de liefde vond bij een andere wolf en zijn boosheid kwijt raakte, want zij leefden nog lang en gelukkig.

Een wachtende bij de bushalte, die elke dag weer wachtte op zijn vriendin, die maar niet kwam. Een zelf geschreven lied over de wind, dat uitgebeeld werd op een fiets. Een vrouw die na 24 jaar huwelijk voor zichzelf koos en na veel strijd haar weg vond.

De scenes werden afgewisseld met filmpjes die van tevoren waren opgenomen.

Met een aardig bezette zaal hebben we hier met zijn allen van genoten. Het was voor ons de afsluiting van de week van Oog voor elkaar.

Petra