Bij mij thuis staat familie met de kerstdagen met stip bovenaan. Net als bij driekwart van de Nederlandse bevolking. Lekker lummelen, het liefst even naar buiten als het weer meezit. Lekkere hapjes en liefdevol samenzijn. Gingen we voorheen nog naar familie, nu blijven we thuis met ons eigen almaar groter wordende familie.

En natuurlijk zien we elkaar een paar keer per week, zeker op maandag is het volle bak. Dan zit iedereen in zijn eigen ritme van de dag met werk, en zorgen voor. Dan schuiven de meisjes met hun kinderen aan en is het altijd een gezellig rommeltje met elkaar. De kinderen verheugen zich op het weerzien van elkaar en genieten hier zichtbaar van. Na het eten wanneer alle energie is verbruikt, zeg  ik vaak doe het licht maar uit, trek de deur maar dicht, ik zie het straks wel. Even met de benen omhoog!

Kerst is ook even afstand nemen van de dagelijkse beslommeringen en even in de pauzestand, als het kerstmenu het toestaat. Dat gaan we dit jaar anders doen!

Het oppassen en het samen eten is de hoofdreden geweest om te stoppen met de wekelijkse gang naar het Dorpspunt voor het maken van de Ketting. Dat gehaast altijd, hoogste tijd voor andere zaken.

En ja daar ben ik ook weer druk mee, waar een gat valt, volgt vanzelf vulling.

Wat een liefdevolle berichten heb ik gekregen, bij mijn afscheid: plantjes, kaarten, wensen en heel veel complimenten. Een eigen Dorpsketting met allerlei mooie verhalen en herinneringen vanuit allerlei richtingen. Zo lief, waarvoor alsnog mijn dank.

Mis je het? Wordt er veel gevraagd. Ja aan de ene kant wel en kan ik het toch nog moeilijk loslaten. Wel vind ik het leuk om aan deze Kerstketting mee te werken, want dat is een enorme klus. En ja, de redactie is nog niet echt op volle sterkte en kan nog steeds hulp gebruiken. Dat kan bij de redactie zelf, maar kan ook langs de zijlijn door het aanleveren van kopij. Ik ben ervan overtuigd dat deze verbinding ons dorp sterk houdt. Je weet wat er speelt en leeft en dat zorgt voor interesse en begrip.

Tot slot: ik wou dat ik een recept had voor vrede.

Af en toe sla ik het journaal over om alle misstanden in de wereld even te negeren. Kop in het zand!

Mijn wens voor deze dagen is:

een wapenstilstand in oorlogsgebieden en dat voor de duur van een jaar, waardoor het hopelijk naar vrede gaat smaken.

Petra Oliehoek– van Es