Op de eerste dag van 2024 was in Leeuwarden het NK voor de dames en heren van de lange adem.
Voor de heren 150 ronden en de dames 100 ronden. Bij de dames wist niemand weg te komen voor een ronde vóór. Natuurlijk won Irene Schouten voor Maaike Verweij en verrassend 3e Femke Mossinoff. Tjilde Bennis weer hersteld van een valpartij werd 10e.
Bij de heren was het tot de voorlaatste bocht een saaie wedstrijd toen de toppers massaal onderuit gingen. Luc ter Haar wist de valpartij net voor de blijven en werd Nederlands Kampioen voor Evert Hoolwerf en Christiaan Haasjes. Bij de Neo Senioren, ook saai achtig, won Jesse Wollaard, 2e Roy Hoogendoorn en 3e Melle Brouwer.
Op de Ireen Wüst ijsbaan in Tilburg was het afgelopen zaterdag spektakel. Zo saai als het NK, zo aantrekkelijk was het afgelopen zaterdag in Tilburg. Natuurlijk was Irene Schouten naar Tilburg gekomen, na haar succes in Heerenveen bij het EK, om deel te nemen aan de marathon wedstrijd. En ja ze won ook de wedstrijd. Wat een klasse. Esther Kiel werd 2e en 3e Lianne van Loon. Tjilde Bennis reed wederom een prima wedstrijd. Ze werd 18e. Het klassement bij de dames wordt aangevoerd door Elsemieke van Maren, 2e Irene Schouten (ze miste een paar wedstrijden door verblijf in het buitenland) en 3e Marijke Groenewoud.
Bij Heren Top pakten na zware inspanning 19 man een ronde vóór. Het was het tegenovergestelde van de saaie wedstrijd in Leeuwarden. Telkens werd er gedemarreerd, alle hens aan dek. Wat een spektakel. Evert Hoolwerf won nipt voor Robert Post en Christiaan Haasjes, deze knul komt in vorm. Het klassement wordt aangevoerd door Harm Vissen, 2e Evert Hoolwerf en 3e Luc ter Haar.
Volgende wedstrijd a.s. zaterdag in Heerenveen. Start om 18.00 uur Dames B, Dames Top om 19.00 uur Heren Top om 20.15 uur en Heren B om 21.45 uur. De wedstijden zijn te volgen op live stream bij de KNSB.
Het zijn de donkere tijden van het jaar. Het is koud buiten. De feestdagen zijn achter de rug. Carnaval moet nog komen. Veel somberheid dus. En dan gaat bij de fanfare ook de dirigent nog afscheid nemen. Nou, dan wil je wel wat gezelligs.
Daar gaat fanfare Juliana voor zorgen op zondag 4 februari. Vanaf half 3 hebben we een ontspannen programma met leuke, bekende muziek, een kopje koffie of thee met wat lekkers, en heel veel gezelligheid. Schrijf de datum alvast in uw agenda.
Ik wil graag iets vertellen namens de Blesruiters (de paardensport vereniging in Stompwijk), en namens mijzelf.
Ik heb Koos leren kennen, toen ik mijn koetsiersbewijs ging halen. Daar ontmoette ik ook Jopie, de vriendin van Koos. Jopie en ik gingen samen ons koetsiersbewijs halen, en wij mochten rijden met het paard van Koos (genaamd Door). Wij hadden heel wat maandjes geoefend om te leren rijden met paard en wagen. En het ging ons goed af. Ik vond het heel bijzonder dat Koos zijn paard uitleende en dat hij iedere week er maar weer stond met zijn paard. Dat had hij toch allemaal voor ons over. Toen de dag kwam van het examen, was Jopie helaas ziek geworden. En moest ik het examen zonder haar doen. Ik vond dat erg moeilijk, want wij hadden een hele goede band opgebouwd. Ik kreeg dan ook een vreemd persoon op de bok tijdens het examen. En dat viel mij zwaar. Ik haalde mijn examen en na afloop hebben Koos en ik zitten huilen, omdat het zo jammer was dat Jopie hier niet bij was. En zo ontstond er een hele goede band met Koos. En daar begon een hele leuke paarden tijd.
Zondag ochtend gingen we met een groep menners naar de paardenkerk. Die was in de stal van Sjaak Vurens. Daar dronken we koffie, deden een praatje, en besproken wat voor rit we gingen rijden. We gingen daarna richting huis, de paarden inspannen en verzamelden om 10 uur bij de afgesproken plek in het dorp. Daar gingen we dan, het was een hele stoet. We reden dan een lange rit, met een tussenstop voor een bakkie. Na de koffie de rit verder rijden richting huis. Het was altijd gezellig. En heerlijk gereden, jij was altijd van de partij.
Ook was je altijd van de partij met ringsteken, je kocht de kaasbrik van Piet Roeling en ik kocht de Sjees. We gingen al dagen van te voren de wielen wateren, zodat de ijzeren band er niet vanaf rolde. We spanden de paarden dan bij ons thuis in. Oh wat waren we dan trots, als we met het antiekgerij gingen rijden. Je hoorde dan de ijzeren ringen van de houten wielen over de straat kletteren. Dit gaf een kik. Ringsteken was altijd spannend, jij had niet het makkelijkste paard. En gaf je paard altijd iets zodat zij rustig bleef. Zo deden we mee aan het ringsteken van de Blesruiters en bij de Stompwijkse Paarden dagen.
Zo gingen we met een hele groep menners op menweekend. We kochten samen een mentrailer, daar konden de paarden in. Je menwagen kon voorop de trailer, en 1 menwagen in jouw bus. Daar gingen we dan, op naar het avontuur. Daar genoten we van de mooie ritten, de prachtige natuur, en de gezelligheid met elkaar. Tijdens de rit, hadden we in de ochtend een koffiestop. En als de 2 in de klok kwam namen we een borrel. Zo hebben we ook 15 jaarlang de Paarden Vierdaagse gereden. Dit was altijd een hele happening. We sliepen dan in hotel Villa Nova in Zorgvlied. En reden daar 4 dagen lang een uitgestippelde rit. Op dag 3 hadden we een feestavond met een BBQ. Dit was altijd beren gezellig. Er werd gegeten, gedanst, gelachen en gefeest. Na afloop gingen we dan terug naar het hotel, en namen nog een Nobeltje aan de bar.
Ook speelde jij toneel bij de Blesruiters, dit was altijd hilarisch. Vooral de repetities, wat hebben we daar een lol gehad. Ik kan mij nog herinneren dat ik jou een pilletje moest geven, ik dacht ik ga je krijgen. Ik had een paracetamol blauw gekleurd. En gaf die jou tijdens de uitvoering. Je verblikte of verbloosde er niet van, en je zei er later ook niets over. Totdat ik een keer vroeg, had je het niet in de gaten dan. En waar ik als antwoord kreeg jawel. Ik had natuurlijk gehoopt hem uit zijn rol te krijgen. Maar helaas is dat niet gelukt. Het was een leuke tijd, zoals het toneel opbouwen. De kringloop winkel aflopen voor spulletjes op het toneel. Dat deden we altijd met jouw bus, want daar paste van alles in. Maar ook aan die tijd kwam een eind.
Bij de Blesruiters ben jij 12 jaar voorzitter geweest. Je was een slimme man, wist overal wel iets van. En je kon goede besluiten maken. Bij de vereniging heb jij heel wat uurtjes doorgebracht, en was altijd bereid om te helpen. Gelukkig hadden we een leuke groep bestuursleden, en vrijwilligers om ons heen. Zo organiseerden we heel wat onderlinge wedstrijdjes voor onze leden. En na afloop van de wedstijd met zijn allen naar de prijsuitreiking in de kantine. Hier werd het dan ook altijd een feestje. Het is maar goed dat je Anne bij je had, want die bracht je dan netjes naar huis. Ook moest er veel onderhoud gedaan worden op het terrein. Jij was altijd bereid om te helpen. Koos deed ook samen met Hans Martens de inkopen van de kantine. Ze gingen dan samen op pad naar de Sligro. Dit deden ze zo rond lunchtijd. Want bij de Sligro stonden dan altijd proeverijen, en vulden zo hun maagjes. Hier hadden ze veel plezier in.
Zo hielp je ook mee met het opbouwen van de SGW. Dit was een samen gestelde menwedstrijd. Jij hielp met het opbouwen van de hindernissen. De dressuurring uitzetten, de gaten dicht gooien, zodat de paarden niet konden struikelen. Vaardigheid neerzetten, tenten opbouwen. Je sliep zelf nachten daar, voor de bewaking. En als dan alles klaar was, en de wedstrijd was bezig, genoten we allemaal wat we met elkaar hadden neergezet. Een mooi weekend voor de paardensport. Na afloop weer alles opruimen, en gesloopt thuis komen. En dat allemaal als vrijwilliger. En een extraatje voor de vereniging. De allerlaatste SGW wedstrijd, kon je helaas niet mee helpen. Het ging niet zo goed met jouw gezondheid. Je kwam gelukkig wel kijken in je scootmobiel. Zo kon je er toch nog een beetje bij zijn.
Omdat het niet zo goed met je gezondheid ging, kon je helaas aan al die activiteiten niet meer deelnemen. Koos je bent een echte vriend geworden. We willen je dan ook bedanken voor alles wat je voor de vereniging en voor ons hebt gedaan. We gaan je missen, maar zeker niet vergeten.
Afgelopen weekeinde hebben Prins, Page en de leden van de Raad van elf de ‘Gaanderskrant’ huis aan huis rond gebracht. Helaas heeft nog niet iedereen deze ontvangen vanwege de invallende duisternis. Volgende week wordt het restje van het dorp nog gedaan.
Ook mevrouw van Oosten ontving de Gaanderskrant persoonlijk van Prins Ruud, Page Ingrid en kleinzoon, raadslid Bob v.d. Bosch. Tevens steunde ze de vereniging met aankoop van een aantal loten waarvan de opbrengst gebruikt wordt voor de organisatie van de kinder-, bejaarden- en gehandicapten carnaval.
Gaanders Bierstube zaterdag 20 januari
Onbeperkt spareribs of boerenkool met worst eten.
Er zijn nog enkele vrije kaarten verkrijgbaar voor de Gaanders Bierstube, voor de vrije verkoop. Een mailtje met de namen naar info@degaanders.nl is voldoende om u op te geven.
Allereerst voor alle lezers van de Dorpsketting alsnog de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Officieel mag het wel niet meer, maar on-officieel mag het wat mij betreft het hele jaar. Wij hopen dat iedereen hele fijne, warme dagen heeft gehad met ieder die hen lief is om hen heen.
Hoewel Petra in de vorige Dorpsketting al een prachtig verslag heeft geschreven wil ik jullie mijn beleving van de laatste Jetty’s eettafel niet onthouden.
De kerstdagen waren voorbij en Oud en Nieuw stond voor de deur. Vrijdag 29 december was het weer tijd voor Jetty’s eettafel, de aankomende jaarwisseling moet toch gevierd worden dus er was een speciaal tintje aan Jetty’s eettafel gegeven.
Bij binnenkomst kwamen we al meteen goed in de stemming door de hartelijke ontvangst met, niet geheel onbelangrijk, een glas prosecco en gezellige muziek van Piet Noordzij met zijn band.
De zaal was prachtig aangekleed, heel sfeervol, diverse kerstbomen met lichtjes, de ramen geblindeerd en allerlei heerlijke etensgeuren kwamen ons al tegemoet. De vroege vogels konden rustig hun plekje opzoeken en genieten van de live muziek, in één woord geweldig. Piet doet dit al vele jaren en voor deze gelegenheid was de band wat uitgebreid met collega muzikanten en zangeressen.
Precies om drie uur begon het feest. We werden welkom geheten door Petra, er werd uitgelegd hoe de middag een beetje zou gaan verlopen en dat ondanks wat onvoorziene omstandigheden, zoals ziekte van één van de koks, toch alles gelukt was om op tijd alle hapjes af te krijgen.
Ook werden de sponsoren bedankt want voor € 7,50 was het onmogelijk om zoveel lekkers te maken waar ze in een duur restaurant nog een puntje aan kunnen zuigen.
Er hadden zich 70 mensen aangemeld, die volgens mij ook allemaal waren gekomen, 10 mensen van de band en ook nog 10 vrijwilligers dus het was een volle bak. De vrijwilligers liepen zich de benen uit hun lijf om ons elke keer van iets lekkers te voorzien, van een heerlijk pompoen/wortelsoepje, een mini pizzaatje, slaatje, poffertjes met cranberrysaus, een stukje eend, een witlof schuitje gevuld met van alles en ik zal ongetwijfeld nog wel iets vergeten zijn. Ook de drankjes, wijntjes en advocaatjes vonden gretig aftrek.
De muziek nodigde uit tot dansen en al snel verscheen het eerste paar op de dansvloer. En het spreekwoord zegt, als er één schaap over de dam is volgen er meer, heel toepasselijk in deze tijd, en al snel was de dansvloer overvol. Wat zag dat er gezellig uit voor de niet dansers, na elk nummer kregen zowel de band als de dansparen een daverend applaus!
Rond de klok van kwart voor 6 kwam het klapstuk van de middag uit de keuken, versgebakken oliebollen en appelflappen van onze eigen bakker Jan Havik. Voor deze gelegenheid mocht hij de keuken van de Hoge Brug van Ron Verhagen gebruiken en volgens Jan ging dat dan ook als een trein. Hij had nog nooit in zo’n korte tijd zoveel oliebollen en appelflappen gebakken. Ze waren dan ook weer ouderwets lekker en iedereen was aan het smullen. Jan en Ron, bedankt!!
Rond de klok van 6 hield Petra een afscheidswoordje, met nogmaals dank aan iedereen die deze middag mogelijk heeft gemaakt. Ook ik mocht weer meegenieten en ik weet niet wat ik leuker vond, het heerlijke eten of het gezicht van al die mensen die zo aan het genieten waren. Ook dat was een feestje om te zien. Daarna was het toch echt afgelopen en met volle buikjes en een warm gevoel togen we allen weer huiswaarts. Bijgaand nog een paar foto’s om na te genieten en wie weet tot eind 2024!
