Alles goed? Ik denk van wel! Zeg, wat Ik me nog heel goed kan herinneren, is dat ik een keer een boek van een of andere schrijver in handen had, waarvan zijn verhaal met deze zin begon:

“Roze Anjers had ik meegebracht, toen ik even aanwipte bij Ella, om de vriendschap niet al te lang aan haar lot over te laten!” enz…! Deze regel heb ik altijd onthouden, omdat ik destijds voor het eindexamen van de Kweekschool (PABO), heel wat boeken moest lezen en ik deze  zin uit dat boek zo prachtig vond, dat ik die nooit meer ben vergeten! Waarom schrijf ik dit?

Nou, omdat ik hetzelfde heb gedaan als die schrijver, bij mijn bezoekje aan Annie en Keesje! Door de grote paasdrukte hebben wij elkaar weinig gesproken, dus wou ik eveneens onze vriendschap niet laten verslappen, stapte toen op de fiets met een leuk bosje bloemen en wipte ook even aan huis bij oma, opa en die lieve schatjes van mij. Echter, het waren geen roze anjers, maar heel gewone blauw gele vergeet-me-nietjes! De kinderen kwamen al naar mij toegesneld en ontfermden zich over  de bloemen. “Die bloemen krijgen een plekje in ons gebedshoekje” zei Keesje. “Neen, hoor ze zijn ook voor opa en oma” sprak Annie op wijze toon! “Weet je wat?” kwam ik als scheidsrechter ertussen, “we splitsen het bosje gewoon!” Gelukkig was iedereen daarmee eens en even later konden ze met z’n allen genieten van een mooie vaas met bloemen op tafel in de woonkamer en een tweede in het gebedshoekje! “Opgelost!” zei opa opgelucht! “Nou, even wat anders!” zei ik. “Hebben jullie het Palmpaas-verhaal nog kunnen vinden en hoe is het gegaan met jullie Palmpaasstokken?” vroeg ik zeer belangstellend!

“Ja, dat is goed gelukt!” zei Annie. “We hebben  het verhaal gevonden. De Here Jezus was blij met de mensen die uit vreugde met palmtakken zwaaiden, maar was wel heel boos op de mensen die de tempel zomaar gebruikten, om dingen in te verkopen! Geen wonder dat Hij ze heeft weggejaagd uit de tempel. Dat is net als een kerk, het Huis van God! Daar moet je met eerbied mee omgaan!” Keesje vertelde ook dat hij en Annie samen de stokken naar mensen in een tehuis hadden gebracht en dat die mensen daar heel vrolijk van zijn geworden! “Maar, ik heb een vraag,” zei Keesje en vroeg aan opa: “Opa, geloven de mensen wel dat de Here Jezus is opgestaan uit het graf en dat hij weer leeft?” “O,” zei opa, “dat doet me denken aan het verhaal van de ongelovige Thomas!”en begon te vertellen”: “De Here Jezus was een paar keer verschenen bij zijn apostelen, maar Thomas was er niet bij. Natuurlijk vertelden de apostelen dit aan Thomas, maar hij wou het niet geloven en zei: “zolang ik Jezus en Zijn wonden niet met eigen ogen kan zien en voelen, dan geloof ik dat niet!” Een andere keer was Jezus weer plotseling in hun midden, terwijl alle deuren op slot waren, omdat de apostelen bang waren voor de soldaten. Thomas zat deze keer ook in de zaal en Jezus keek naar hem en zei: “Thomas, kom hier en kijk naar Mij. Je mag Mijn wonden voelen!” Dat deed Thomas ook en riep opeens: “mijn Heer en mijn God!” “Ja!”  zei Jezus, “nu geloof je wel, omdat je Mij hebt gezien! Er zijn heel veel mensen, die Mij nooit zullen zien en toch geloven! Zulke mensen zal Ik heel speciaal zegenen! Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven!”

Opa stopte met vertellen, “volgende keer verder, maar weet dat het heel belangrijk is, om te blijven bidden voor het behoud van het geloof van  de mensen!” “Mooi gedaan opa!” zeiden Annie en Keesje tegelijk! Dat vond ik ook, maar omdat ik nu weer naar huis moest, liep ik al naar buiten, toen Keesje mij plotseling terug riep: “Kom, wacht eens even, ik heb nog een klein vraagje en dat is: Hoe is het met ” DE-JUF-YVONNE-KETTING” afgelopen?”

“O ja, dat is waar ook, daar moet ik inderdaad nog wat over zeggen! Tja, ik denk dat het anders is gegaan, waardoor zoals blijkt, het resultaat van de creativiteit van de kinderen, het krantje niet meer heeft bereikt!” “Ja”, antwoordde opa, want ik heb het zelf op de film gezien, hoe hard de kinderen hebben gewerkt! Ze hebben juf Yvonne echt in de bloemetjes gezet met prachtige knutselwerkjes, bloemetjes van papier enzovoorts!” Oma vulde aan: “Hoe dan ook, oproep of niet, dat mocht de pret niet drukken! Het doel om de juf extra te verwennen, was zeer zeker bereikt! Kanjers hoor!” “Inderdaad!” beaamde opa! “Zowat het hele dorp was aanwezig tijdens de receptie. Het was gewoon: “De – levende – en– levendige – juf -YVONNE-Ketting”

Ik hoorde opa nog zeggen: “Juf Yvonne straalde zo en zoals ze zelf zei: “Wat ben ik toch dankbaar en blij!”

“Lieve Annie en Keesje, het enige wat ik nog kan zeggen is: daar heb ik niets meer aan toe te voegen, want daar gaat het toch om?” “Jaaaaaa, jaaaaaaa,” riepen ze en dansten met hun handen omhoog in het rond! Ik pakte mijn fiets, zwaaide naar hen en reed fluitend naar mijn volgende afspraak!

Ja lieve kinderen, dat was ’t! Het was leuk weer even bij Annie en Keesje te zijn! Jullie hebben het allemaal gelezen, dus daar laat ik het nu echt bij, maar….. toch eerst even dit:

*Vertel eens wat:

– Hoe hebben jullie al die feestdagen ervaren?

*Creatief bezig zijn:

– Maak gebedjes over geloven en blijf bidden voor: Geloof, Hoop en Liefde!

Zodat  er vrede onder de mensen kan komen, om van elkaar te houden!

*Muziek:

Liedje over geloven. Tik in op YouTube:

– Als je gelooft  ( Beth Shalom )

– Het tweede liedje is: Thomas, Thomas, geloof je het niet.

  (liedjes rond de Bijbel – Annet Pater)

Ja lieve kinderen, dat was het ook weer, Gods zegen en……..tot de volgende keer!

Veel liefs, Olivia (voorleesjuf)