Zondagavond 6 maart was het zo ver. Samen met een familielid, Joey, en een tolk reden wij naar de grens van Oekraïne toe om te helpen. Wij hadden verschillende goederen mee, zoals: luiers, babydoekjes, babyvoeding, maandverband en dekentjes. Ons plan was om mensen van de grens naar een veilige plek te brengen en natuurlijk de spullen af te leveren. Ook wilden wij de 76-jarige moeder van de tolk vinden. Zij vertrok van Charkov in haar eentje, maar de verbinding verbrak toen haar telefoon leeg was en zij deze niet meer kon opladen.

Toen wij maandag in Duitsland reden, kregen wij een berichtje van de moeder die vermist was. Zij was aangekomen bij de grensovergang in Przemysl. In de opvang had zij de mogelijkheid om haar telefoon op te laden. Wij besloten om daar als eerst naar toe te gaan. Toen we daar aankwamen zag je duizenden mensen. Heel veel kinderen en vrouwen. De mensen hadden vaak maar een rugzakje bij zich. Zij lagen of zaten op de vloer. Het was een chaos en erg pijnlijk om te zien. Als eerste hebben wij de moeder gezocht. Het weerzien was erg emotioneel. Terwijl de anderen de goederen overgaven ben ik langs de kinderen gegaan. Ik heb knuffeltjes en bellenblaas uitgedeeld. Ik denk dat de kinderen daar geen bellenblaas kennen, want ik heb ruim een uur bellen staan blazen en ze bleven maar spelen. Het liefst had ik de hele dag bellen staan blazen, zodat de kinderen deze rot situatie even zouden vergeten. Toen wij eigenlijk door wilde gaan naar het volgende punt werd Joey gebeld: er was een moeder met een kind die graag naar Nederland wilden. Het was nog een hele klus om deze mensen te vinden, maar ook hen hebben wij opgehaald. De spullen waren afgeleverd en de bus was vol, dus het was tijd om een slaapplek te vinden. Dit was nog een hele opgave, omdat bijna alle hotels rond de grens gesloten waren. Een Pools hotel was zo lief om speciaal voor ons open te gaan. Wij hebben de mensen er naar toe gebracht en zij hadden voor het eerst in lange tijd weer een normaal bed.

Dinsdagochtend werden wij wakker met goed nieuws: de Poolse regering heeft extra bussen ingezet om mensen weg te krijgen bij de grens. Hierdoor was ons plan veranderd en zijn wij naar de grensovergang bij Zamosc gereden. Op deze locatie werd er een tentenkamp opgezet. Ook hier hebben wij weer goederen gebracht en mensen opgepikt. Deze keer zat hier ook een hondje bij. In de bus is het erg emotioneel. Wij besloten om naar Katowice te rijden, omdat wij hier ook mensen moesten afzetten bij het vliegveld. Mensen huilen, omdat ze hun man of zoon hebben moeten achterlaten. Ook hebben er mensen paniekaanvallen gekregen door de spanning. Onderweg zien wij Oekraïense auto’s voorbij rijden met tekens op de auto geplakt. Deze tekens staan voor het woord ‘kinderen’. Dit plakken de mensen op de auto in de hoop niet beschoten te worden. Toen wij in Katowice aankwamen hebben wij voor slaapplekken gezocht en eten geregeld.

Woensdag zijn wij terug naar Nederland gaan rijden. Voordat wij zijn gaan rijden hebben wij nog geïnventariseerd welke locatie wat nodig heeft. Er waren namelijk nieuwe goederen vanuit Nederland onderweg om de voorraden aan te vullen. Wij reden naar Nederland met drie gezinnen. Er zaten twee kinderen tussen en ook twee bejaarden vrouwen. In totaal hebben wij zeven mensen kunnen meenemen. Onderweg hebben wij verblijfplaatsen geregeld en zover mogelijk was geverifieerd of dit veilige adressen waren. Wij hebben de mensen afgezet in Amsterdam, Scheveningen en Dordrecht. Ook al spraken de meeste mensen geen Engels, de dankbaarheid straalde er vanaf. Iets wat totaal niet nodig is, want als ik ooit in zo’n situatie terecht kom, hoop ik ook geholpen te worden.

Elina

Graag wil ik iedereen bedanken die op mij heeft gestemd voor de Vliet Awards. Ik was als shorttracker genomineerd als ‘sportalent van het jaar’.

Op vrijdag 4 maart was de uitreiking in het gemeentehuis van Leidschendam. De zaal zat vol genomineerden. En we mochten allemaal één iemand meenemen. Samen met Petra Oliehoek, die als vrijwilliger van het jaar was genomineerd, zaten we als Stompwijkers in de zaal.

Ik was erg blij toen ik hoorde dat ik had gewonnen! Het was een hele leuke avond. Met andere sporters en veel vrijwilligers die veel goede dingen voor andere mensen doen. Eigenlijk verdient iedereen een prijs!

Groetjes, Julie van Santen

Het was in de jaren zestig dat de Nam olie kwam boren in Stompwijk

Er stonden verschillende ja-knikkers tussen Stompwijk en Zoetermeer opgesteld om het zwarte goud olie omhoog te pompen langs de Middelweg.

Verschillende plekken zijn nog zichtbaar in het landschap. De borden van de Nam verwijzen naar de voormalige olieplekken.

Wat ik wil zeggen is dat Rusland ontzettend veel JA-KNIKKERS heeft.

Die geen olie naar boven halen, maar deze ja-knikkers zitten aan de tafel bij Poetin. Bij besluiten die Poetin voorstelt allemaal onderdanig zijn en alleen maar JA kunnen of mogen zeggen .

De militaire top, de Oligarchen en de multimiljardair zijn de grootste ja-knikkers van Poetin zijn te bang om Nee te zeggen vandaar dat deze ja-knikkers mede verantwoordelijk zijn voor deze oorlog. In het belang voor de macht van Poetin moeten ze blijven knikken zonder olie en verstand. Want als je het niet eens bent met Poetin ben je NEE KNIKKER tegen zijn beleid. En net zo kwetsbaar als alle andere Russische demonstranten die opgepakt worden.

Op deze manier houdt hij iedereen achter zich vandaar JA KNIKKERS door heel Rusland zitten. En hoe oliedom ben je als je deze man niet terug kan fluiten voor zijn dodelijke beleid en het slopen van mens en land. Ik begrijp zijn orthodoxe geloof niet, de kerk van Poetin is een stukje van het kruitvat voor deze ongelovige vreselijke denkbeelden die nu plaatsvinden in de Oekraïne.

Wie zondag de Ambassadeur van Rusland heeft beluisterd en zijn beschuldigingen neerlegt in gesprek bij Buitenhof. Begrijp je niet dat zo’n man in het belang van Rusland Oekraïne de schuld geeft betreft het oorlogsgeweld wat nu plaatsvindt.

Poetin die zelf in zijn bunker de lakens uit deelt aan de ja-knikkers die geen nee mogen zeggen.

Zegt genoeg.

Wybo Suijten

Donderdag 10 maart was het Kraanwaterdag in Stompwijk, een mooie gelegenheid om het eerste openbare watertappunt van het dorp te openen. Inwoners van Stompwijk kunnen vanaf nu bij de nieuwe speelplaats Pinksterbloem gratis kraanwater tappen. Wethouder van Eekelen kwam het tappunt openen samen met de leerlingen uit groep 7 van de Maerten vd Velde school.

“Schoon drinkwater is een eerste levensbehoefte. Het is fijn dat inwoners en kinderen hier nu dagelijks gebruik van kunnen maken met dit watertappunt op de sport- en speelplek. Het draagt zo samen met sporten en bewegen bij aan een gezonde levensstijl.” – Wethouder van Eekelen. De kinderen van de Maerten van de Velde school waren meteen enthousiast over de waterpomp en vinden het een mooie aanvulling op de speeltuin, de bidons werden al meteen veelvoudig gevuld.

Tijdens de Kraanwaterdag stond het belang van kraanwater centraal. De leerlingen kregen ook les over het maken van kraanwater en uitleg over de reden dat kraanwater zo’n gezonde dorstlesser is en waarom je er zuinig mee moet omgaan. Mascotte Druppie was aanwezig om o.a. douchetimers uit te delen in alle klassen, dit helpt om een beperkte tijd aan te douchen.

“Dunea vindt het van groot belang dat kinderen op school genoeg kraanwater drinken en ook weten wáárom het drinken van water goed voor je is. Daarom openen we niet alleen een watertappunt in de speeltuin maar geven we ook gastlessen. Samen met een duinwachter vertellen we de kinderen alles over hoe essentieel water is, zeker als je sport en beweegt. Bovendien is voldoende water drinken belangrijk voor de concentratie, het vermindert de kans op hoofdpijn en verbetert de schoolprestaties. Met deze kennis hopen wij dat de leerlingen nog vaker kiezen voor het drinken van een glaasje duurzaam kraanwater.” – Karin van de Burgwal, projectleider educatie bij Dunea.

“De gemeente Leidschendam-Voorburg  is een JOGG-gemeente: gezonde jeugd, gezonde toekomst. De beschikbaarheid van schoon drinkwater helpt om extra water te drinken en geen suikerrijke dranken.” – Miriam Blom, JOGG-regisseur, werkzaam bij SenW.

Het tappunt is tot stand gekomen op initiatief van de bewoners, Petra Oliehoek- van Es, Dania Hilgersom- Switzar en haar vader en de inzet van de JOGG-regisseur – Miriam Blom van SenW.

De watertap is geplaatst door Dunea en gefinancierd door Vlietwensen, Het Ravensteyn Fonds, Fonds 1818 en het Koepelfonds.