Nieuws Coronavirus
Voor de eerste keer sinds 12 maart meldt het RIVM maandag geen enkel sterfgeval door covid-19. Een symbolische mijlpaal die het einde van de eerste golf markeert.
Nou dat nieuws wil ik graag met jullie delen, hier word ik heel blij van, al wordt het morgen vast weer gecorrigeerd doordat de cijfers van het weekend later verwerkt worden, maar toch.
Petra
Vandaag hebben wij het droevige bericht ontvangen dat afgelopen zondag Jacques van Herten is overleden aan de gevolgen van een zeer zeldzaam voorkomende hersenziekte (Creutzfeldt Jakob).
Jacques is in Stompwijk vooral bekend geworden vanwege de vele filmpjes, die hij in onze regio maakte samen met Petra Oliehoek- van Es in opdracht van Midvliet-TV. Recent nog maakte hij opnames van o.a. het draaiorgel-concert bij de ouderenwoningen in kader van Corona. De Docu-serie ‘Boeren tussen Steden’ is voor het grootste deel zijn werk geweest en is met veel waardering bekeken op o.a. www.stompwijk.nl waar veel van zijn werk is terug te vinden.
Begin mei kreeg hij wat moeite met het monteren van filmbeelden, wat hem altijd moeiteloos af ging, maar dat was wel een van de eerste signalen dat er iets niet goed zat.
De ziekte CJ greep daarna razendsnel om zich heen en de hersenfuncties van Jacques werden onherstelbaar aangetast.
Het overlijden van Jacques komt aan als een enorme dreun en dat zal bij heel veel andere mensen niet anders zijn. We wensen zijn vrouw Desi en overige familie rondom hen alle kracht en moed toe om dit verlies dragen.
Bestuur Dorpsketting/www.stompwijk.nl
Tijdens de vieringen in de kerk mag tot nader order niet door een koor of door alle aanwezigen gezongen worden. Er mag echter wel door een of twee personen worden voorgezongen. Afgelopen zondag heeft Bert van Es deze taak op zich genomen. Maar met alle zangers en zangeressen in het dorp zijn er vast meer mensen die dit wel een keer willen doen. U hoeft geen conservatoriumopleiding te hebben. Gewoon een lied kunnen zingen is voldoende. Wij horen graag wie het aandurft. U kunt zich melden bij het secretariaat of bij ondergetekende.
Marianne Turk
Gisteren de 15e, een maand geleden, kon ik na mijn operatie op 5 mei en de daaropvolgende herstel periode in het ziekenhuis weer huiswaarts keren.
Ik was zeer onder de indruk van de grote hoeveelheid beterschaps-kaarten, met zoveel lieve woorden, die ik in het ziekenhuis en aan mijn huisadres kreeg toegestuurd.
Ik had de indruk, dat een groot gedeelte, met liefde zelf waren gemaakt. Het heeft me goed gedaan, zoveel blijken van waardering en medeleven te hebben mogen ervaren van jullie in een voor mij hectische en moeilijke tijd. Daarom aan een ieder van jullie, heel, heel hartelijk dank, ook aan mijn nicht Ria, voor de kosteloze distributie naar mijn brievenbus in Benthuizen.
Ondanks dat ik in een herstel periode zit, en wacht op een plekje voor revalidatie, gaan de werkzaamheden gewoon door. Maar ik hoop jullie binnenkort weer eens te mogen ontmoeten in Stompwijk.
Met vriendelijke groet,
Kees Onderwater
Vandaag is het precies vijfentwintig jaar geleden dat onze pastoor Walter Broeders tot priester van het bisdom Rotterdam werd gewijd. Zijn eerste ‘standplaats’ was in ‘s-Gravenzande, Monster en Hoek van Holland. Daarna volgde een benoeming in Roelofarendsveen, waar hij betrokken was bij de clustervorming van kerken in het Groene Hart tot de federatie van HH. Clara en Franciscus. Sinds 2015 is hij rector van de priester- en diakenopleiding Vronesteyn en pastoor in de HH. Petrus en Paulusparochie (Leiden en omstreken).
Binnen het pastoraal team is Walter Broeders eerst aanspreekbare voor de Regio Oost. Nu in verband met de coronacrisis de geplande activiteiten rond zijn priesterjubileum moeten worden uitgesteld, ontstond binnen de parochiekernen van De Goede Herder, Sint Jan en H. Laurentius het idee om een digitaal jubileumboek samen te stellen. Parochianen werden uitgenodigd om een bijdrage te verzorgen, en aan die uitnodiging is breed gehoor gegeven.
Binnen twee weken werden ruim honderdtwintig bijdragen ontvangen. De ene helft verstuurd via email, de andere helft in papieren vorm afgegeven bij de secretariaten en daarna ingescand. Het betrof korte briefjes, uitgebreide epistels, felicitatiekaarten, borduur- en knutselwerkjes, gedichten en tekeningen, zelfs twee audio-bijdragen (via een link naar YouTube).
Het digitale album kreeg als titel mee Beste pastoor … en is woensdag 10 juni aangeboden aan de jubilaris.
Tijdens de vieringen in de kerken van Oost is er natuurlijk ook aandacht besteed aan het jubileum van de pastoor. Bij De Goede Herder is een map overhandigd met de fysieke brieven en kaarten en bij de Laurentius waren er bloemen, een fles wijn en een boekenbon voor de jubilaris. En bij gebrek aan het geven van handen of het zingen van Lang zal hij leven werd er enthousiast geapplaudisseerd.
Woordje van de pastoor
Ik heb er lang naar uitgekeken, naar mijn priesterjubileum. Het zou gevierd worden! Ik wilde heel graag mijn parochianen Rome laten zien en daarbij een parochiesymposium organiseren met als thema: het gelaat van Christus in deze tijd. De inleiders waren al uitgezocht. De viering in de Petruskerk zou een verbinding geven aan alle gemeenschappen: Samen God danken bij 25 jaar priesterschap. Een diaconaal project zou dat alles onderstrepen. Maar ja, het virus gooide alles in de war!
Maar toch een mooi en zinvol feest vandaag (10 juni) in de huiskapel van Vronesteyn met de huisgenoten en een goede vriend!! En weet, gedurende de dag kwamen er zeer vele (!) bloemstukken uit alle delen van de parochie, vele mooie kaarten met persoonlijke teksten, een echt jubileumboek van vele goede wensen, vele appjes, e-mails en ga zo maar door. Mijn huis is een ware bloemenwinkel!!
Dank, lieve mensen. Ik beschouw het als een blijk van waardering.
Blijf gezond en met vriendelijke groet — Pastoor Walter Broeders
Communie uitdelen tijdens de viering
Afgelopen zondag was het Sacramentsdag en in een aantal kerken werd weer communie uitgedeeld. Pastoor Broeders onderstreepte in zijn preek ook nog eens hoe waardevol de communie is. Toch heeft de beheercommissie en pastoraatgroep van de Laurentius dit nog even afgehouden. Heel eerlijk gezegd krijgen wij er een beetje buikpijn van. De reden is niet een vrees dat de pastoor besmet zou zijn en het coronavirus door kan geven (bij het uitdelen van de communie wordt een hoestscherm en een pincet gebruikt). De onzekerheid heeft twee redenen:
1. voordat de communie ontvangen wordt dient u uw handen te ontsmetten. De desinfecterende gel die wij nu tot onze beschikking hebben vraagt echter enige tijd om te vervliegen. Bij het heel snel ontvangen van de communie loopt u het risico ontsmettingsmiddelen naar binnen te krijgen. Als dat gebeurd is het middel erger dan de kwaal. Wij zullen dus op zoek moeten naar andere ontsmettingsmiddelen.
2. de paden in onze kerk zijn eigenlijk te smal en de banken zijn niet te verplaatsen. Daardoor ontstaat er een gebrek aan de vereiste afstand als mensen vanuit de kerk naar voren moeten komen.
Natuurlijk willen we degene die dit erg graag willen de communie niet onthouden, maar het vraagt wat extra aanpassingen. Daarom gaan we vanaf de viering van 28 juni een deel van de kerk reserveren voor mensen die wel communie willen ontvangen en de rest van de kerk voor degene die dit niet hoeven. Degene die zich opgeven voor de viering van 28 juni wordt daarom gevraagd aan te geven of zijn wel of niet ter communie willen gaan.
Door de deling in de kerk kan het dan dus voorkomen dat u niet meer op uw vertrouwde plaatsje kunt zitten, maar dat u een andere plaats krijgt.
Marianne Turk
Riet groeide op in Sassenheim samen met nog 2 zussen: Jo en Lotta Na haar schoolperiode ging ze werken bij Hygia een naaiatelier aldaar. Toen ze wat ouder werd, ging ze dansen bij Evert Castelein en daar ontmoette ze Joop Olijhoek. Ze trouwden met elkaar en kregen 5 kinderen: Marian, Jos, Annemiek, Marco en Peter.
Joop en Riet waren altijd samen op pad. Verjaardagen, hondenrennen, kermis en zeker voetbal kijken of als er weer eens iets opgehaald moest worden ergens (want pa had geen rijbewijs). Thuis ging het altijd over voetbal en al was het alleen maar om te sarren moeder was voor PSV en oh wat had ze een lol als PSV van Ajax won of als ze kampioen werden.
Zo gingen de jaren voort al viel het niet altijd mee. Ze konden soms niet met elkaar maar zeker niet zonder elkaar! Terwijl ik altijd maar denk dat Olijhoeken zo makkelijk zijn. Maar goed, in 2004 overleed vaders en moeder stond er alleen voor. Ze kon moeilijk haar draai vinden, maar met buurtjes ging dat wel goed. Ze ging kaarten en bingoën, overal naar toe in haar autootje die ze 2 jaar geleden pas weg deed omdat ze niet meer durfde.
2 Jaar geleden werd ze ziek en al had ze soms meer last dan ze liet merken, klagen deed ze echt nooit en de mensen van thuiszorg kwamen dan ook graag langs waarvoor nog heel veel dank van ons. En dat geldt ook voor alle andere mensen die haar af en toe een hart onder de riem staken. Ze vond ieder bezoek altijd leuk. Totdat het allemaal niet meer ging en ze pas zei: “Laat mij maar slapen, ik heb iedereen gezien en alles is wel gezegd. Vrijdag 29 mei is ze rustig ingeslapen. Ze vond het wel mooi zo….
5 weken geleden nog zei ma dat ze flink kleiner was geworden de laatste jaren. Dus Marco pakte even een rolmaat want ma wou gemeten worden. Met looprek naar de deur, latje op hoogte en ze bleek van 161cm vroeger nog maar 146cm lang te zijn. En dat terwijl we als kinderen altijd meer opkeken naar ma dan naar pa. Zeker als zij je boos aankeek. En als er één is die weet dat je iemand van 146 niet moet onderschatten dan ben ik dan wel, maar dat terzijde.
Welke muziek vind je mooi vroegen we eens en ma zei: “Only you” van The Platters.” Want hoewel ze goed was in schrijven en rekenen, Engels ging haar minder goed af. En ze dacht dat ze op de radio zongen: “Olyhooooek i.p.v. Only you of had ze toch gelijk…
Jos Olijhoek
In deze tijd van Black Lives matter, denk ik aan mijn vader.
Mijn vader kreeg op werk een nieuwe collega uit Suriname. Geen collega wilde deze “roetmop” inwerken. Mijn vader wel en al snel werd hij “oompie” genoemd door deze collega en mijn ouders nodigden hem uit op zondag.
Wij keken als kinderen onze ogen uit. Dat hadden wij nog nooit gezien. We mochten van hem voorzichtig aan z’n gezicht voelen. Heel spannend vonden wij dat en hij schoot in de lach, wij schrokken, want plotseling kwam daar zo’n stralende witte tandenrij. Ik ben nog altijd trots op mijn vader!
Jona van der Meer
Apollonia is bij vrienden en familie vooral bekend als ‘Plony’. Ze werd geboren op 9 maart 1933 in Veur, nu bekend als Leidschendam, dat in Zuid-Holland ligt. Ze was de dochter van Arie en Jaantje van Wissen en was het jongste kind met drie zussen – Jo, Lena, Wies en twee broers – Leo en Kees.
Plony bracht haar jeugd fietsend en spelend met vrienden door. Haar man Aad kan zich herinneren dat hij Plony voor het eerst op de fiets zag toen ze 5 jaar oud was.
Plony was 7 jaar oud, toen op 10 mei 1940 de Duitsers Nederland binnenvielen. Er zijn verhalen over het verbergen van fietsen, aardappelen en melk voor de nazi’s. Het was een moeilijke en gevaarlijke tijd en had zeker een aanzienlijk effect op Plony’s leven.
Na de oorlog werd Plony in huis genomen bij haar oudste zus Jo en echtgenoot Piet Janson, ze was toen 14 jaar oud. Plony werd beschouwd als een oudere zus voor de kinderen van Jo en Piet en woonde 16 jaar met hen samen. Daar hielp ze mee met het huishouden en in het familiebedrijf in Stompwijk. Er was een kleine boodschappenwinkel evenals een bezorgservice. Een van Plony’s taken was het rondbrengen van melk. Ze werd bekend en geliefd bij de mensen in het dorp.
Plony en Aad trouwden op 12 juni 1963 in Stompwijk (Zuid-Holland) en verhuisden naar Stein (Limburg) om een nieuw leven te beginnen. Het kersverse bruidspaar kreeg in 1965 hun eerste zoon, Anthony William van Es. Ze genoten van hun tijd daar en maakten prachtige vrienden.
Plony, Aad en Tony emigreerden in 1967 naar Sydney, Australië. In 1968 kregen ze hun tweede zoon Dennis. In 1978 emigreerde ook hun neef Cees Janson naar Australië, om de families Janson en Van Es opnieuw te verbinden. Plony hield Cees graag goed in de gaten, door Cees voortdurend indringend te vragen; heb je een vriendin, is ze Nederlands, is ze katholiek enz.. enz.. Gelukkig voldeed Jennifer aan de meeste van deze eisen. Plony was oma voor Cees’ kinderen – Anneka, Russell en Martin. Ze hield er ontzettend van om familie en vrienden over te hebben, vooral wanneer ze Nederlands waren. Ze waren van harte welkom om te verblijven in het ouderlijk huis, Plony was een uitstekende gids van Sydney.
Het jonge gezin kreeg in 1982 Australisch Burgerschap. In 1993 werd hun eerste kleinkind Timothy geboren. In de loop der jaren breidde nog vijf kleinkinderen de gelukkige familie uit; Sarah, Max, Kate, Alex en Elijah. Plony heeft ook een prachtige achterkleinzoon, Matthew.
Plony organiseerde vele kerstfeesten; ze was een zorgzame oma die zeer betrokken was bij het leven van haar kleinkinderen. Van grootouderdag tot zwemles en oppas, ze was er altijd. Plony heeft met haar zorgzame en liefdevolle ziel door de jaren heen door de jaren heen voor veel mensen gezorgd.
Plony werkte meer dan tien jaar samen met Dutch nationals in correctionele centra, als erkenning voor haar dienst aan de Nederlandse gemeenschap heeft Plony in het jaar 2000 de Anton Kool Award van de Federatie van Nederlandse Verenigingen uitgereikt gekregen. De Rotary Club van Burwood presenteerde Plony ook een Award voor haar werk in 2005, ze was er zo trots op te worden erkend voor haar vrijwilligerswerk.
Een paar van Plony’s hobby’s zijn breien, vriendschappen onderhouden, kaart spelen, het voeren van kookaburras en terugreizen naar haar vaderland. Jarenlang maakte ze deel uit van het Nederlandse koor in Australië en reisde ze graag naar evenementen. Ze was ook masterchef van Nederlandse eten; van kroketten, huzarensalade en erwtensoep tot bami en vermicelli met gehaktballen. Ze was een harde werker en onderhield een mooi huis in zowel Wentworthville als Telopea. Ze hield van het spel rummikub en haar huis is gevuld met zo veel herinneringen; van tuinboeken, familiealbums, romans, teddyberen, windmolens, koeien en allerlei melk toebehoren.
We willen ‘Calvary Mary Potter – Dementie eenheid’ bedanken voor de zorg in de afgelopen acht jaar. Oma genoot ervan om haar nagels helderrood gelakt te krijgen, het spelen van ballon spelletjes, knutselactiviteiten en het winnen van een spelletje bingo. Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie afscheid van Plony en voor de goede wensen en steun die we hebben ontvangen. Ook een speciale dank aan Karen voor het helpen met de voorbereidingen.
Plony, ook bekend als Mama, Oma en Tante, zal worden gemist door haar familie en vrienden in zowel Nederland als Australië. Ze was een leuke vrouw met een geweldig gevoel voor humor die mensen gelukkig maakte.
Tijdens de Nationale Buitenspeeldag op woensdag tien juni hebben de zes buurtcoaches en JOGG-regisseur van Goed Bezig! Miriam Blom de kinderen in Leidschendam-Voorburg gestimuleerd om buiten te spelen op de mooie speelplekken die de gemeente rijk is. Aan de oproep is massaal gehoor gegeven, want op de speelplekken was een gezellige drukte! JOGG-regisseur Miriam Blom: “Het was super om zoveel kinderen te zien buiten spelen. Buiten spelen is een mooie manier van gratis bewegen. En in de gemeente zijn meer dan voldoende plekken om dit te doen. Zo blijven de kinderen vanzelf vitaal”.
De buurtcoaches waren aanwezig op de verschillende locaties om de kinderen te stimuleren met spelen. Zij hadden extra speelmateriaal, stoepkrijt en bellenblaas bij zich. Voor alle kinderen was een doosje Goed bezig! stoepkrijt beschikbaar en daar werd direct dankbaar gebruik van gemaakt. In de Prinsenhof was de Smoothiefiets aanwezig. Veel kinderen hebben hun eigen smoothie kunnen mixen. Combinatiefunctionaris Henk van Dorp was op bezoek in Stompwijk: ”Buiten spelen is altijd goed. Ook al regent het. Je doet dit om fit te blijven en je verbetert je weerbaarheid”.
Wethouder Stemerdink is ook bij drie plekken op bezoek geweest en heeft met de kinderen gesproken. De jongeren op de skatebaan hebben haar uitgebreid verteld hoe gaaf ze de skatebaan vinden en wat er verbeterd kan worden. Wethouder Nadine Stemerdink: “Het vernieuwen van een speelplek in onze gemeente doen we altijd met grote inbreng van de kinderen. Want wie weten beter hoe die eruit moet zien dan de gebruikers zelf? Het is belangrijk dat zij lekker kunnen buitenspelen, bewegen en plezier maken. Daarom mogen zij meedenken en een eigen ontwerp voor een gezellige en actieve nieuwe speelplek maken. Dat kan op verschillende manieren: online, met plak- en knipvellen, op locatie of bij een wijkvereniging. Superleuk om te zien dat hun ideeën en wensen op die manier in de nieuwe speelplek terugkomen.”