We hebben het er al eerder over gehad, de tijd vliegt voorbij, ook tijdens het Corona Virus. Helaas lijkt het erop dat de tweede golf toch uitbreekt, hoewel nog bezig zijn met de eerste golf. Men werkt hard aan het vaccin, ze schijnen erg ver te zijn en er wordt al volop getest op mensen. Men hoopt/verwacht het eerste of tweede kwartaal van zo ver te zijn dat het vaccin gebruikt kan worden. En dan sta je natuurlijk voor een keuze, laat je je vaccineren of niet? Dat is voor iedereen persoonlijk, niemand kan voor een ander beslissen en ieder heeft wel zijn of haar redenen om het wel of niet te doen. Ook kan men veranderen van mening, ik denk dat het best een moeilijke keuze zal worden, voor mij in elk geval wel. Maar goed, zo ver is het nog niet en tot die tijd moeten we het doen met de maatregelen die de regering neemt en je eigen gezonde verstand.

Afgelopen week waren we dan eindelijk ons midweekje weg. In het park was ook alles prima geregeld. Wilde je zwemmen dan moest je reserveren, helaas kon dat maar voor 1 uur per dag en wij hebben daar dan ook geen gebruik van gemaakt. In het winkeltje, bij de receptie en de plaza waren looproutes aangegeven. De medewerkers hielden keurig afstand. We hebben de vakantie wel wat aangepast, zijn meer in het huisje gebleven, maar omdat de zon nog steeds heerlijk scheen was dat geen probleem. Ook aten we gewoon elke avond in het huisje in plaats van op de plaza en de meeste boodschappen hadden we al van thuis meegenomen. Mijn zussen hebben nog twee keer een wandeling gemaakt over de heide, mijn moeder en ik bleven lekker in het huisje, deden een dutje (mijn moeder had speciaal een nieuwe nachtjapon gekocht!!) en gingen daarna een kaartje painten. De sauna is alleen door mijn oudste zus op de laatste avond gebruikt. We hebben veel herinneringen van vroeger opgehaald, grappig om te merken dat 3 zussen alle 3 andere herinneringen aan een zelfde gebeurtenis hebben. De kamers waren ruim en de bedden goed, dus we hebben geen klagen gehad, behalve dan dat mijn persoontje maandag in de auto ziek werd en donderdagmiddag pas weer een beetje opknapte. Ik zag alle lekkere dingen die we mee hadden genomen aan mijn neus voorbij gaan, ik zat aan een droog beschuitje terwijl de rest zich bijvoorbeeld tegoed deed aan heerlijk brood met driedubbel beleg. Maar goed, het was niet anders en ik was er toch even uit en daar ging het om. Nu weer thuis en het leven van alle dag gaat weer verder.

Ook nu kan ik niet anders dan mededelen dat we nog steeds geen optie hebben om weer te gaan starten met de soos.

Heel even leek het er naar uit te zien dat er toch een kleine mogelijkheid was om de ruimte wat te vergroten, een vergadering werd ingepland maar even zo snel weer afgelast omdat ook zonder vergadering al duidelijk was dat dit ook de oplossing niet was. Dus we zullen nog steeds geduld moeten hebben. Het is helaas niet anders. U weet het hè, u mag nog altijd bellen naar mij op 06-43412445 voor een praatje of om even uw hart te luchten. Het maakt niet uit, ik bied een luisterend oor en als het even kan zal ik proberen of ik ergens mee kan helpen. Dat is ook het enige wat we kunnen doen.

Oog in oog met het mysterie

Blijf je dicht bij huis

Veel word je ontnomen

In je eigen onderkomen

Weer een kans om lief te zijn

Iedereen voelt dezelfde pijn

In deze moeilijke tijd

Voor iedereen zijn of haar eigen corona strijd

Hou vol en geef niet op

Want het is de wereld op zijn kop!!

Een lieve groet namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Nadat een jaar geleden het plan ontstond, veel voorpret, veel twijfels, lijkt het er nu toch op dat onze vakantie naar Eerbeek doorgaat. Als u dit leest hoop ik dan ook dat we lekker op het terras bij ons huisje zitten met een spelletje of een boekje. Als het zou kunnen zou ik jullie allemaal in mijn koffer proppen en meenemen, wat een feest zou dat zijn. Op vakantie met de Ouderen Soos van Stompwijk! Maar ja, dat is niet mogelijk want ik zou niet weten hoe ik meer dan 60 mensen in een koffer moet krijgen, maar het idee is leuk. We hebben er zin in.

Het is een beetje aparte week geweest, de voorspelde hittegolf deed maandag en dinsdag goed z’n best maar de rest van de week maakte de wind het een stuk minder warm. Tenminste hier in de polder. Het was ook geen doen om een rondje op m’n scootmobiel te rijden want je waaide er gewoon van af. Maar verder was het een rustige week, met als hoogtepunt een bezoekje aan twee lieve vriendinnen. De tijd vloog voorbij, we raakten niet uitgepraat en dat is best bijzonder vanwege het leeftijdsverschil dat er tussen ons zit. Ik zou hun dochter kunnen zijn. Ook zijn we alle drie lekker aan de hobby, Diamond Painting, schilderen op nummer (dat is eigenlijk hetzelfde als Diamond Painting alleen dan met verf) en puzzelen. We hebben eensgezind besloten dit nog eens over te doen.

Zaterdag zijn ook mijn kerstkaarten van het Diamond Painten binnengekomen. Precies op tijd om mee te gaan op vakantie. Dan neem je namelijk niet zo’n grote painting mee en zo’n kaartje kan je altijd even doen als je een uurtje wil rusten of als mijn zussen gaan wandelen en mijn moeder gaat slapen. Dus ik ben helemaal blij, die liggen al in de koffer

Helaas lijkt het opstarten van de dinsdagmiddag soos verder weg dan ooit. De besmettingen nemen dagelijks met velen toe, de teststraten kunnen het aantal mensen dat zich wel laat testen nauwelijks meer aan en zoeken wanhopig naar oplossingen. Er wordt overlegd of, en zo ja er beroepen zijn die voorrang krijgen bij het testen, kortom het lijkt wel weer een beetje op begin maart toen de 1e golf uitbrak. Zou dit dan de zo veelbesproken 2e golf zijn? Of is het nog een staartje van de 1e?  In elk geval is het wel duidelijk dat wij voorlopig nog niet aan de beurt zijn. Achter de schermen werken we hard door, we zitten niet stil maar ook wij zien voorlopig geen oplossing, maar vergeet niet:

We zwaaien naar elkaar, vanachter het raam

We praten honderduit, met een straat ertussen

Vanuit de verte overlaad ik je met handkussen

Ik hoor je stem die zegt dat je me missen zou

Maar ik hou met afstand het meest van jou!

Een lieve groet van het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, Secretaris

Soms kan het leven knap ingewikkeld zijn. Denk je iets goed te doen, volgens afspraak, vervolgens gaat het vervolg helemaal verkeerd omdat iemand van de andere partij een reactie geeft terwijl dat haar of zijn taak niet is. Het leven gaat met vallen en opstaan en al doende leert men maar op het moment dat het gebeurt is het niet leuk, zeker als je het zelf vanuit de beste bedoelingen doet om voor een grote groep andere mensen iets gedaan te krijgen.

Ik begrijp dat het voor sommige van u nogal cryptisch is en er niet veel van zullen snappen, maar degene die het aangaat snappen het wel. Maar goed, net als met onze gezondheid geven we niet op en gaan we gewoon door, wie weet kunnen we de ‘schade’ nog beperkt houden.

Deze week gaan we nazomeren, nou ja….nazomeren…men zegt temperaturen van 30 graden. Zomerse warmte dus. Waarschijnlijk een laatste uitschieter voordat we overgaan naar de herfst.

Afgelopen vrijdag liep ik een beetje in de tuin te rommelen, het zonnetje stond wat laag aan de hemel en het was stil. Ik haalde hier en daar wat onkruid weg en toen kwam ik de eerste paddenstoelen tegen, dat is toch echt een teken van de naderende herfst. Dus heeft u deze week nog een momentje tijd over, of maak gewoon tijd, ga er dan nog even op uit. Geniet van het mooie weer, kijk om u heen en neem alles in u op. De hele winter kunnen we weer binnen zitten, tenzij het licht gaat vriezen met een zonnetje erbij, ook dan is het heerlijk om eropuit te gaan

Maar dat duurt nog even, voorlopig vieren we het leven nog in dit seizoen. Wat dat doen we toch, het leven vieren, ondanks het Corona virus. Voor ons ziet het er naar uit dat ons midweekje vakantie nu toch echt door gaat, we zijn alvast begonnen met boodschappen in te slaan en als je ziet wat we allemaal aan eten, drinken en snoeperijen meenemen kom ik 10 kilo zwaarder terug. Nou kan ik dat wel hebben dus dat zou echt niet erg zijn.

Waar je ook van kunt genieten is de waterinlaat van de nieuwe Driemanspolder die inmiddels in gebruik is genomen. Wat een prachtig bouwwerk en wat een geraas van water gaat er doorheen. Toen men bezig was met de bouw dacht ik wel eens wat moet dat worden, maar het resultaat is prachtig. Ook is het water een stuk breder geworden en kan je, mede door de waterinlaat, heerlijk zwemmen, kanoën, suppen etc. Dat kon toch wel maar nu heb je veel meer ruimte en schoner water. Je hoeft dus helemaal niet ver weg om een leuke middag te hebben. En ben je op een leeftijd dat je niet meer zwemt dan ga je lekker met een klapstoeltje in de berm zitten en kijken naar de jeugd die soms halsbrekende toeren uithaalt. Maar hun stralende snoetjes zeggen genoeg en liever dit dan de hele dag binnen achter de spelletjes computer. Als u zelf nou een thermoskan met koffie/thee/ limonade en wat lekkers meeneemt dan bent u gewoon op vakantie in eigen dorp. Stompwijk is prachtig.

En omdat ik zelf deze week een beetje mixed feelings had wil ik afsluiten met de volgende tekst uit een liedje van André Hazes jr:

Leef! Alsof het je laatste dag is

Leef! Alsof de morgen niet bestaat

Leef! Alsof het leven nooit echt af is

Leef! Pak alles wat je kan!!!!

Lieve Leden we hopen jullie op termijn toch weer in goede gezondheid te zien, maar hoe lang die termijn is durft niemand van ons te voorspellen,  maar we doen onze uiterste best!!

Een hartelijke groet namens het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Inmiddels is het september en de herfst heeft zich afgelopen week al aardig doen gelden. Maar net als op de tijd hebben we op het weer ook geen invloed en dat is maar goed ook.

Het corona virus zorgde afgelopen week ook voor grote consternatie, bij de bruiloft van minister Grapperhaus. Zowel het bruidspaar als de gasten hielden regelmatig geen anderhalve meter afstand en dat terwijl die regel zelf, door deze minister in het leven is geroepen. Minister Grapperhaus heeft zijn excuses aangeboden, uitleg gegeven en 2x de boete overgemaakt aan het Rode Kruis. Kous af zou je zeggen, iedereen maakt wel eens een fout. Houdt u altijd anderhalve meter afstand? Ik wil wedden van niet. Het gaat niet eens bewust en wat is nou precies anderhalve meter? Je kan moeilijk met een centimeter in je hand ergens naar toe gaan en als je met iemand wil praten eerst die anderhalve meter uitmeten. Maar het publiek blijft aan de gang, de beste man kan niets goed meer doen. Jammer, het moet ook een keer genoeg zijn.

Heel veel voorzichtig begin ik nu toch te hopen dat mijn midweekje vakantie eind september door kan gaan. We durven wat plannetjes te maken en al moeten we de hele dag in het huisje blijven, we vermaken ons wel. Ben er ook echt wel aan toe, na dit bewogen jaar. En we zijn er nog niet. Want wanneer we weer kunnen beginnen blijft nog steeds koffiedik kijken en de keren dat we dachten een bezigheid te konden organiseren ging het op het laatste moment toch niet door. Dat kost dan toch veel energie, achter de schermen werken wij als bestuur hard door, ondanks dat we geen wekelijkse soosmiddagen kunnen organiseren. Gelukkig hebben we nog wel contact met leden, de telefoon is geduldig, de e-mail ook en soms zit er gewoon een leuk kaartje van een van onze leden in de brievenbus. Dat geeft ook weer moed.

En ondanks dat alle kanten en gevolgen van het corona virus inmiddels wel zo’n beetje besproken zijn wil ik u toch meegeven dat we ons niet bang moeten laten maken. Blijf genieten van het leven, van de kleine dingen. Die zijn er wel, misschien moet je soms even zoeken maar echt dan vind je ze. Want het ziet er naar uit dat het nog wel even gaat duren en dan gaan we ons toch niet opsluiten en niets leuks meer doen? Ik ben de eerste die de hand in eigen boezem steekt, bij tijd en wijlen steekt de angst de kop weer op maar dan denk ik, ik heb nog genoeg om van te genieten doe dat dan ook. We kunnen nog lekker naar buiten, als het zonnetje nog even wil mee werken, je kan met kleine groepjes toch een kaartclubje vormen of een spelletje met een (klein) kind doen. We laten ons er niet onder krijgen door dit virus en daarom:

Nies maar voluit in je handen

Hoest met liefde recht in mijn snuit

Doe dat maar, zonder gene

Want met jou hou ik het wel even uit…

in quarantaine!

Een lieve groet van het bestuur van

Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

En de tijd tikt gewoon door. Hadden we een paar maanden geleden nog stiekem de hoop dat we misschien 1 september, na de vakantie, weer voorzichtig zouden kunnen beginnen met het opstarten met de soos middagen, nu moeten we toch inzien dat dit helaas echt niet mogelijk is.

1 December dan misschien? Dan zou het leuk zijn om Sinterklaas en Kerst samen te kunnen vieren, maar beloven kan niemand iets en eerlijk gezegd denk ik dat ook die datum niet haalbaar is. Kortom het is koffiedik kijken en we kunnen alleen maar afwachten. Het blijft toch verwonderlijk dat zo’n onbekend virus de hele wereld op zijn kop kan zetten en bepalen hoe we moeten leven.

Schreef ik begin van dit jaar dat je de zomer kan ruiken, probeer het nu nog maar eens een keer, ’s morgens vroeg of ’s avonds laat, dan ruik je de herfst. De bomen laten hun blaadjes alweer los, het wordt alweer vroeger donker en de eerste herfststorm hebben we afgelopen week gehad. We zijn alweer druk bezig om buiten alles winterklaar te maken. Zorgen dat we genoeg hout hebben om de kachel te laten branden, meerjarige planten eventueel overpotten en hier en daar nog een reparatie verrichten aan de kozijnen. Dan kunnen we ons straks binnen opsluiten, lekker warm en ons vermaken met onze hobby’s. Ik ben wel heel benieuwd hoe we in de winter het Corona virus ervaren. Hebben we er dan minder last van, omdat het winter is kom je normaal toch ook minder buiten en onder de mensen, of juist meer?

Met een beetje geluk heb ik nog een mid weekje vakantie in het vooruitzicht, eind september met m’n moeder en zussen naar de Veluwe. We hebben al een noodplan opgesteld voor als we het huisje niet uit kunnen. Het zal toch wel anders dan anders zijn, drukke plekken gaan we niet opzoeken, was ik helemaal blij met het vooruitzicht een week niet te hoeven koken, nu gaan we dat waarschijnlijk toch zelf doen en we hebben alleen al een koffer nodig voor de spelletjes, boeken, paintings en andere dingen die je kan doen als je een hele dag in het huisje zit. Maar we zijn even uit de dagelijkse ‘sleur’ en dat is heel erg fijn.

Ik hoop dat onze leden die op vakantie zijn geweest inmiddels veilig en wel weer in Stompwijk zijn en toch genoten hebben. Het spreekwoord “Het leven is een feestje maar je moet zelf de slingers ophangen” is dit jaar wel heel erg van toepassing.

En omdat het dit jaar zo’n raar jaar is vond ik dit gedichtje wel heel erg van toepassing. Het is ontstaan tijdens de zoveelste slapeloze nacht, altijd handig pen en papier op het nachtkastje:

Later maak ik dromen waar

Later ga ik ervoor

Later ga ik op vakantie

Later doe ik dat echt hoor

Later begin ik voor mijzelf

Later verander ik van baan

Later start ik met een hobby

Later zal ik voor mijzelf gaan

Maar later is vandaag,

Omarm het leven en pak die kans

Want niemand weet

Volgend jaar kan het misschien niet meer

En ben je dus te laat!

Een lieve groet van het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Daar ben ik weer over het weer. Gelukkig is het weer een beetje afgekoeld, hoewel….het was nog heet en benauwd genoeg de afgelopen dagen. Ik hoop dat jullie allemaal die hitte goed doorgekomen zijn en nu maar hopen dat het voorbij is. Een lekker zonnetje, graadje of 20 is mooi genoeg, dan kan je nog wat doen zonder dat je een appelflauwte krijgt. Zo genoeg over het weer nu.

Weet u al wat u gaat eten 28 augustus, 11 en 25 september nu we niet naar het dorpshuis kunnen? Jammer hé. Niet te moeilijk maken hoor, een aardappeltje, wat groente en een stukje vlees of vis volstaat prima. Wilt u er toch wat meer werk van maken dan zijn op internet ( www.smulweb.nl) tal van heerlijk receptjes te vinden die ook niet al te moeilijk zijn. Ik denk dat wij maar bij mijn moedertje gaan eten, die eet van tafeltje dekje, maar aangezien wij alle drie geen hele grote eters zijn kunnen we dat makkelijk delen haha. Probleem ook weer opgelost.

Twee weken geleden heeft u, als het goed is, het boekje van (Mijn) Leven met Corona in de bus gehad waar we met elkaar zo hard aan gewerkt hebben. Natuurlijk zijn wij heel benieuwd wat u er van vind, is het geworden wat u ervan verwacht had, is uw verhaal goed overgekomen en hoe vind u de uitvoering. We zouden het leuk vinden als u het ons laat weten. Het is een ontzettende klus geweest maar we hebben het met heel veel plezier gedaan. Één van onze leden heeft in de Dorpsketting laten weten wat zij er van vond en het spreekwoord luidt, als er één schaap over de dam is volgen er meer dus pak die pen of kruip achter de computer en stuur het naar de dorpsketting. Het heeft even geduurd maar wij vinden dat het wachten meer dan waard is geweest en hopen natuurlijk dat u het ook vind. Het is een mooi naslagwerk wat meerdere keren gelezen kan worden en ook door kinderen en later door kleinkinderen. Zo schrijven we geschiedenis.

De meeste maatregelen blijven onbeperkt van kracht. Pas kwam er iemand bij ons op bezoek, ik kon diegene al maar mijn man niet. Dus zij kwam de tuin in en ze stelt zich voor aan Henk met haar naam en Henk zegt ook zijn naam. Ik keek er een beetje raar van op, ik dacht nou Henk wat onbeleefd, je kan haar toch wel een hand geven. Toen ze weg was besprak ik dat met hem en hij zei dus: Hoe lang is dat Corona virus nou al actief? Je weet toch dat we geen handen mogen geven? Oh ja, echt straal vergeten, gewoon niet aan gedacht. Zo zie je maar het wordt een beetje gewoon en sommige maatregelen blijven niet hangen. Ik vind het toch nog steeds raar overkomen als je iemand die je niet kent geen hand geeft. Dat is toch een beleefdheidsvorm. Oeps, kleine blunder, sorry Henk.

En tot slot wil ik nog meegegeven:

Soms staat er iets in de weg,

Een obstakel, waar je flink van baalt.

Maar misschien is het juist dit obstakel

Waar je een waardevolle les uit haalt.

Wat die waardevolle les is mag iedereen voor zichzelf invullen, maar ik weet zeker dat iedereen iets uit deze periode haalt.

Een lieve groet namens het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Meldden wij vorige week nog vol enthousiasme dat wij in het kader van het 50 jarig bestaan van de Dorpsketting, 3 vrijdagen een heerlijk 3 gangen menu zouden serveren, vandaag moet ik tot onze grote spijt laten weten dat deze etentjes uitgesteld zijn tot een nader te bepalen datum.

Er is overleg geweest tussen het bestuur van het Dorpspunt en de Dorpsketting en alle festiviteiten die gepland stonden rondom het 50 jarig bestaan worden afgelast. Reden hiervan zal voor u allen geen verrassing zijn, het corona virus gooit letterlijk en figuurlijk (weer) roet in het eten.

Dus nog even voor de zekerheid, het eten op 28 augustus, 11 en 25 september komt te vervallen en zullen we zelf weer achter het fornuis moeten kruipen. Hoe jammer ook, maar we houden het zeker te goed. We houden u via de Dorpsketting op de hoogte.

Een groet met een traan namens het complete bestuur van de Ouderen Soos Stompwijk,

Trees, Aad, Jan, Agnes, Sjaan en Marijke

Een aantal weken geleden vertelde ik in mijn praatje dat het weer altijd een dankbaar gespreksonderwerp is. Deze week lijkt het me daarom ook een mooie gelegenheid om het eens over het weer te hebben.

“Wat is het warm he”

“Nou het is zeker warm”

“Zeg maar gerust wat is het heet”

“Nou het is zeker heet”

“De weermensen zeggen dat het een hittegolf is”

“Ja het zou wel eens een hittegolf kunnen zijn”

“Hoop dat het snel wat koeler wordt”

“Ja het zeker te hopen dat het snel koeler wordt”

“Het is hier in Nederland ook altijd van het ene uiterste in het andere”

“Zeker het kan nooit eens normaal gaan”

Zomaar hoe een willekeurig gesprek zou kunnen verlopen tussen twee mensen want eigenlijk ben je snel uitgepraat over het weer, het is warm of koud, het regent of de zon schijnt en dat is het wel. Wat mij betreft heeft de zon de afgelopen week wel genoeg geschenen, een beetje koeler zou heel welkom zijn. Maar iemand anders kan er geen genoeg van krijgen en daarom is het maar goed dat we het zelf niet voor het zeggen hebben anders zou het een mooi rommeltje worden.

Ondanks het corona virus zie je op het journaal beelden van de overvolle stranden, mensen zochten massaal verkoeling in de zee en helaas heeft dat ook een aantal levens gekost. Dus lieve mensen, geniet van ieder moment want het kan zo over zijn en het maakt niet uit waaraan.

Tot slot een grappig gedichtje over de zon en weet dat het in de schaduw ook heerlijk is:

Ik word snipverkouden

van de ventilator naast het bed

door mijn onlesbare dorst

moet ik constant naar het toilet

iedereen om mij heen wordt mooi bruin,

ik moet op zoek naar nieuwe vrienden

met een zwembad in de tuin

superleuk die zomerdagen

als een muggenmagneet

met een permanent parfum

van zonnecrème en zweet!

Een lieve groet namens het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Benoemde ik vorige week het feit dat we toch langzaam maar zeker af gaan tellen naar de herfst, zitten we nu ineens in een hittegolf. Ongelooflijk, wat een hitte. U zult u allemaal ongetwijfeld weten maar zorg goed voor uzelf met deze temperaturen. Genoeg drinken, blijf zoveel mogelijk binnen of in de schaduw en doe zo weinig mogelijk. Dat is trouwens een goed excuus om lekker niets te doen.

Mocht u zich toch niet helemaal lekker voelen neem dan iets met zout, nootjes ofzo of een eitje met zout.

Het is zelfs te heet om een wandelingetje te maken, de polder laten we deze week maar even links liggen.

Ook zult u wel gehoord hebben dat het virus weer volop in beweging is, nu ook in Den Haag. Een vestiging van Mac Donalds is gesloten omdat het personeel daar de besmetting had. Het is bijna niet tegen te houden, dat blijkt maar weer. Waar zal het eindigen? Zal het eindigen? En hoe gaat de wereld er dan uit zien? Het zijn allemaal vragen die mij bezig houden, niet goed ik weet het, maar ik krijg het niet uit mijn hoofd.

Maar één ding weet ik zeker, we gaan jullie weer terug zien op de dinsdagmiddag Soos. Het kan nog even duren maar wij zijn er klaar voor hoor, even de spulletjes afstoffen en dan kunnen we weer lekker gaan genieten van een gezellige middag. Tot die tijd….geduld is helaas een schone zaak!

Het in elkaar zetten van ons boekje is even uitgesteld, we telden namelijk een verschil van 2 inzendingen. We willen natuurlijk wel dat iedereen die zijn of haar gevoel opgeschreven of verteld heeft in het boekje komt dus driedubbele check en dan kan er hopelijk binnenkort gedrukt gaan worden. Wij zijn benieuwd naar het resultaat, u toch ook?

Het zonnetje zorgt behalve voor hitte ook voor andere dingen en dat wil ik u deze keer meegeven, ook al valt het niet mee, zeker niet in combinatie met het corona virus, we houden vol en genieten van alles wat er op ons pad komt.

De zon schijnt,

Er zijn geuren, kleuren,

Gedachten, emoties, geluiden,

Die ik niet kan duiden

Maar het voelt fijn,

Het voelt als gelukkig zijn!

Een lieve groet en een hele fijne week gewenst van het bestuur van de Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Het zal jullie niet ontgaan zijn: de Dorpsketting bestaat dit jaar 50 jaar en dat moet natuurlijk gevierd worden. Er zijn de afgelopen weken al wat stukjes van heeeeeel lang geleden geplaatst, wat erg leuk is om terug te lezen.

We kunnen natuurlijk niet alle geheimen prijs gaan geven maar wel dat wij van de Ouderen Soos Stompwijk 3 vrijdagmiddagen een gezellige maaltijd gaan verzorgen voor max. 12 personen per keer.

Meer mensen kunnen we helaas niet kwijt in verband met het Corona virus.

Op 28 augustus, 11 september en 25 september staan tussen 12.00 uur en 14.00 uur de tafels in het Dorpspunt feestelijk gedekt in afwachting van de feestelijke maaltijd.

Het is wel nodig om u op te geven voor deze maaltijd en de kosten die hieraan verbonden zijn bedragen € 5 p.p. Hiervoor krijgt u een heerlijk voor– hoofd en nagerecht.

Deze gezellige gezamenlijke maaltijd is niet alleen voor leden van de Ouderen Soos maar voor alle Stompwijkers. Wegens het beperkte aantal deelnemers per keer is het wel wie het eerst komt, wie het eerst maalt.

Wij hebben er zin in en hebben nu al trek en we hopen natuurlijk dat ons “restaurant” alle drie de data volgeboekt is. Hoe meer zielen hoe meer vreugd.

Opgeven kan bij Agnes Hofstede op 06-43412445 en in verband met het doen van de inkopen graag uiterlijk woensdag vóór de desbetreffende vrijdag.

Let op: U kunt maar 1x mee-eten en heeft u een dieet, geef dat dan ook direct door, als u zich opgeeft.

Hopelijk tot ziens op één van de vrijdagen,

namens het bestuur van de Ouderen Soos Stompwijk,

Trees, Aad, Jan, Agnes, Sjaan en Marijke