De eerste schaatser die de boeken in gaat op de nieuwe verbrede Ringsloot is Hans de Graaf. De tam-tam was al gegaan door het dorp en ik hoorde van die ene schaatser die daar bezig was. Omdat wij er vroeger ook altijd schaatsten moest ik er natuurlijk even naar toe, zonder schaatsen dat wel. Die heb ik na mijn laatste val weggedaan. Een verstandige beslissing denk ik. Maar mijn hart gaat toch wel sneller tikken want wat klinkt dat toch heerlijk, het geluid van die ijzers die over het ijs raspen. Een strakblauwe lucht, een mooie witte polder, veel wandelaars en één schaatser. Er is geen lint doorgeknipt, maar de eerste schreden zijn wel door hem gezet en dat dit aanstekelijk werkte bleek wel een dag later, er was al meer animo. Zaterdag nog wat drukker en heel gezellig met muziek, bier en erwtensoep, maar niet in vergelijk met de Vogelplas. Wat was het een zooitje ongeregeld in het dorp, zelfs met de handhavers op de Kniplaan. De weg stond vol en ik begreep van de bewoners dat er veel overlast was. Vandaag kan iedereen nog heerlijk genieten van het ijs en als de voorspellingen kloppen komen volgende week de voorjaarsbolletjes uit. Hopelijk kunnen we blijven genieten buiten, we komen elkaar tegen op gepaste afstand en kunnen toch even gezellig bijpraten.
Wat een prachtige week heb ik achter de rug. De sneeuw lijkt er voor te zorgen dat alles er glashelder en frisser ziet. De zintuigen worden op alle fronten geprikkeld, maar ook mijn emoties. Alles lijkt mij te raken.
De wollige kat in de sneeuw, het roodborstje in de sneeuw, de kraaien op het dak zich warmend aan de warme lucht uit de schoorsteen.
De school waar de verse sneeuw maar blijft liggen. Ik zie kinderen met sneeuwbalmakers, het is een soort tang waar in de bolle helften een bal gesmeed kan worden. Wat een uitvinding. Een stapel ballen ligt klaar voor de strijd. De tegenstanders, de jongens tegen de meisjes staan in rijen tegenover elkaar opgesteld en mogen om beurten gooien. Warme gloeiende wangen, pretogen en koude handen, waar niemand last van lijkt te hebben. Het doet mijn hart smelten.
Lief en leed. Wat verderop, houden veel mensen voorzichtig afstand langs de erehaag van Jan v.d. Krogt om hem de laatste eer te bewijzen. De bedrijfswagens, het personeel in bedrijfskleding, de vele boeketten achter op de laadbak, de saamhorigheid in bange tijden. Het samen dragen van het leed en steun op afstand bieden aan de achterblijvers. Mijn hart loopt hier vol van trots dat zoveel mensen bijeen gekomen zijn.
Mijn kleindochter die met haar zandbakspeeltjes in de sneeuw speelt en niet naar binnen te krijgen is. Haar liefde voor de kou, met haar Afrikaanse roots, zorgt ervoor dat ze verkouden is geworden en weer niet naar school mocht. Eerst vanwege corona, dus amper kunnen wennen, dan mag ze eindelijk, na een lange lockdown. Dan blijft de school op maandag toch nog een dag langer dicht vanwege de vele sneeuwval. Op dinsdag opnieuw in de startblokken, maar de verkoudheid verstoort opnieuw de plannen. De eerste schooldag wordt opnieuw dagen uitgesteld. Op vrijdag was het eindelijk zover en is ze de nacht ervoor wel 5 x wakker geweest, daar kon geen blijf-in-je-eigen-bedje-training tegenop. Ze vond het erg leuk en werd door haar vader met de slee van school gehaald. Hier is ze samen met Loïs haar artistieke kant aan het ontwikkelen.
Leny van Dijk– Oliehoek is afgelopen week in het ADO-stadion als eerste van de familie geprikt tegen het coronavirus. Er heerste toch enige blijdschap op de familie-app.
In deze heldere dagen kunnen de zonsop- en -ondergangen echt spectaculair zijn. Vogelplas de Starrevaart was echt adembenemend. De wankele rit op de fiets was het waard. Ik ben natuurlijk zuinig op mijn nieuwe heupen en deze week mag ik weer voor controle naar het UMCG Groningen afreizen. Dan moet je wel in goede staat zijn. Ik was geheel ingepakt om van de zonsondergang te genieten.
Nu ken ik mensen die zich hier niet aan storen en zelfs in de vrieskou een paar maal per week dippen in het ijskoude water en hier ook nog ontzettend vrolijk van worden. Zie hier de zonsopkomst bij de Noord Aa plas. Ik zie Leen en Til van Haaster, Pien Hekkema en Tonny de Groot, echte die-hards.
In het kader van pluk-de-dag heb ik afgelopen week de samenwerking met Frans Oliehoek gezocht voor een reportage op vogelplas Starrevaart. Lekker in de buitenlucht zonder de ijzers onder te binden toch even de sfeer proeven. En hoe kan het lopen, op mijn familieapp kwamen mooie foto’s door van sneeuwpret en ik heb ze van de vogelplas retour gezonden. Krijg ik een filmpje terug van mijn zus die in Gelderland, Deventer woont met prachtige opnamen uit de lucht van dezelfde Vogelplas, de dag ervoor gemaakt door een drone. Toeval bestaat niet. Mede hierdoor is het een spectaculair filmpje geworden voor Midvliet. Zie ook Stompwijk.nl
Dan de rozenactie. De mooiste foto’s zijn ingeleverd en daar waren we heel blij mee. Zo blij dat we elke fotograaf een roos toegezegd hebben. Dat waren een paar bossen en pakweg 50 enkele rozen. Het heeft veel voeten in aarde gehad of beter gezegd in de sneeuw. Op zaterdag namen we een kijkje achter de schermen bij Royal Roses bij de familie Hogervorst. En het is werkelijk een prachtig gezicht. De hele familie was ingeschakeld om met elkaar aan de vraag te kunnen voldoen, zodat anderen de dag van de liefde kunnen vieren. Samen met mijn eigen Valentijn hebben we de rozen rondgebracht en dat was werkelijk een feest. Bij elke overhandiging een glimlach.
Onderweg prachtige plaatjes, van koeien met dikke wintervachtjes in de sneeuw. Een statafel op het ijs met een kratje bier erbij voor een après schaatsfeestje. Een wandeling langs de Drie Molens. Een ingevroren roos bij Ingrid van de Passie. Staalblauwe luchten weerkaatsen op het ijs, witte ganzen poseren op het ijs, het is echt een wondermooie witte wereld.
Het is alweer even geleden dat ik jullie meegenomen heb in het reilen en zeilen bij De Bles in crisistijd. Het is ook best moeilijk om daar een eenduidig uitleg over te geven. Het mag duidelijk zijn dat we een rampzalig jaar achter de rug hebben met heel veel minder omzet dan de vier jaren daaraan voorafgaand. Ik had verwacht ons eerste lustrum een stuk uitbundiger te kunnen vieren. Veel teleurstelling, maar tegelijkertijd hebben we ook onze veerkracht, doorzettingsvermogen en creativiteit kunnen tonen en hebben de medewerkers laten zien erg betrokken te zijn. “Elk nadeel heb zijn voordeel” is dus ook hier van toepassing.
Belangrijkste boodschap en reden om nu iets in de Dorpsketting te schrijven is dat De Bles de deuren niet definitief heeft hoeven te sluiten doordat jullie eten blijven afhalen. In de eerste lockdown was het wat drukker, maar dat is goed te verklaren. Toen wilde iedereen thuis blijven en de deur niet uit. Dat is nu veel minder het geval en er zijn heel veel meer aanbieders van eten voor thuis. Dat merken we. Maar ondanks dat, benaderden we afgelopen weekend wel het niveau van de eerste lockdown. Wat was het druk het gehele weekend! Heel veel dank daarvoor. Naast de vele bestellingen en het vertrouwen van onze dorpsgenoten zijn natuurlijk ook de overheidssteun en – niet op de laatste plaats – de forse huurcompensatie van onze huisbaas noodzakelijk om te overleven. Met deze drie zaken lijken we de crisis door te kunnen gaan komen. Op naar het voorjaar met mooi weer en opnieuw een groot terras in het centrum van het dorp.
Valentijnsboxen
Afgelopen zondag mochten wij bijna 100 Valentijnspakketten bezorgen in en om Stompwijk. We zijn overspoeld met enthousiaste reacties. Wat deze hele actie extra mooi maakt is dat hij van A tot Z uitgevoerd is door het medewerkersteam. Van de samenstelling, marketing en inkoop tot aan de logistiek. Zo hebben we hebben als bedrijf weer wat leuks kunnen doen voor onze gasten/klanten en veel van de medewerkers hebben kunnen leren van het organiseren of hebben hieraan lekker met elkaar kunnen meewerken. Goede gedaan, dames! En dank aan de gasten voor de vele bestellingen en de enthousiaste reacties.
De Snackbar
Het was even schikken toen onze El, ‘de Stompwijkse snackvrouw’, in december haar baan opzegde om elders aan het bakken te gaan. El leverde een grote bijdrage om de snackbar goed te laten draaien na de nodige opstartproblemen. Nadat El in de snackbar aan de slag ging, ging het al snel goed. El, hartelijk dank voor je inzet en het overdragen van al je kennis en ervaring. El nam afscheid, dus nu moesten we ineens opzoek naar een vervanger. En dat is na een zoektocht met vele kandidaten erg goed gelukt. We hebben onlangs Mickael aan ons team kunnen toevoegen. Mickael is inmiddels alweer ruim een maand aan de slag. Hij is een energieke en vakkundige kok. Een Fransman die met zijn gezin woonachtig is in Leidschendam. Mickael heeft vele jaren ervaring en heeft tijdens zijn meerjarige wereldreis in ontelbare keukens over de hele wereld zijn reisgeld bij elkaar gekookt. Nog groter dan zijn passie voor koken is zijn passie voor smaak. Zo brouwt hij bijvoorbeeld zijn eigen bier in verschillende stijlen en smaken en maakt hij zelf bijzondere sausen. Is Mickael dan niet overgekwalificeerd voor deze baan? Nee hoor. Hij is erg enthousiast, gemotiveerd en secuur en vindt het fantastisch om eten te bereiden.
Variatie
Om te kunnen voldoen aan de behoefte aan variatie in maaltijden proberen we regelmatig wijzigingen in ons aanbod door te voeren. Sinds vorige week zijn er weer diverse gerechten aangepast op de kaart en sinds afgelopen week zijn we aan de slag met een tweede weekmaaltijd. Daarmee creëren we extra variatie en bijkomstigheid is dat Mickael nu een van de twee weekmaaltijden voor zijn rekening neemt en zo zijn ervaring en ideeën tot uiting kan brengen. ‘Zijn’ hotdog ging afgelopen weekend maar liefst bijna 50 keer als een warm broodje over de toonbank. Deze week is de weekmaaltijd van Mickael Mac&Cheese (Mike&Cheese) en de weekmaaltijd uit de restaurantkeuken is kip kerrie met noodles en Aziatische groenten. Wij hopen ook aankomende week weer eten voor jullie te mogen bereiden. Het bestellen via de online bestelsite wordt steeds populairder en momenteel komt al meer dan een derde van de bestelling online binnen. Maar telefonisch bestellen is uiteraard ook prima.
Horen wij bij Zoeterwoude qua landelijk gebied? Ja, dat klopt. Met Zoeterwoude en Stompwijk bij elkaar zijn we iets groter, maar hebben we dan wat in de melk te brokkelen op de langere termijn?
Als kleine gemeente te midden van Leiden, Voorschoten, Leidschendam-Voorburg, Den Haag en Zoetermeer in, houden we stand tussen de grote steden in de toekomst? Er is de laatste jaren gelukkig wel wat gerealiseerd. De Stompwijkseweg is opgeknapt en de bouw van het Dorpspunt met hierin de school is een zeer grote vooruitgang. We hebben er lang op moeten wachten, maar het staat er wel.
Bouwen zonder problemen, dat gaat meestal niet. Dat hebben we gezien met de bouw van het Dorpspunt. Aan het bouwen in Stompwijk valt voor de gemeente Leidschendam-Voorburg zeker nog wat te verbeteren. Denk alleen al aan alle regeltjes naar de aanloop van een nieuw project. Maar zou de regelgeving in Zoeterwoude dan zoveel gemakkelijker zijn?? Zoeterwoude is misschien trots op het feit dat zij een gemeente zijn waar vorig jaar veel woningbouw heeft plaatsgevonden. Willen we dat in Stompwijk ook?? Kleinschalige woningbouw zou mooi zijn, maar zeker niet te veel. Het dorpskarakter moet behouden blijven.
De aanleg van de rondweg vordert gestaag, dit gaat zeker niet zonder problemen, maar die horen erbij.
Ook in Zoeterwoude klaagt men over het verdwijnen van kleine winkels, daar zal met de samenvoeging van Stompwijk niets aan veranderen.
Zodra de rondweg klaar is volgt de Dr. v. Noortstraat, wat zeker noodzakelijk is. Maar als Stompwijk gaat onderzoeken of Stompwijk bij Zoeterwoude aansluiting kan vinden, gaat dit plan waarschijnlijk de kast weer in. Dan gebeurt er de eerste 10 jaar niets aan de weg vrees ik.
Koning Winter regeerde deze week het land met strenge hand. Wat een kou, wat een vorst en wat een sneeuw. Lang geleden dat de wereld zo wonderlijk wit was, een prachtig gezicht maar ook helaas veel ongemakken. Zelfs het eenvoudige klusje van de kippen voeren en eitjes rapen werd een hele onderneming. Dik aankleden naar beneden schuifelen, het water ontdooien, eten geven en 1 dag haalden we de eitjes bevroren uit het hok. Die konden dus rechtstreeks de kliko in. Dan maar wat extra hooi in het hok zodat ze een lekker warm nestje konden maken en de rest van de week geen last meer gehad. We zaten er wel bovenop hoor, wat de kippies deden dat deden wij ook en zo haalden we toch steeds warme eitjes onder hun kontjes vandaan!
Maar persoonlijk ben ik blij dat het weer gaat dooien, de kou is funest voor mijn lijf en ben aan alle kanten stram en stijf. Dus we gaan gewoon weer door onderweg naar de lente! Wij hopen in elk geval dat er geen leden in de sneeuw gevallen zijn, benen of heupen gebroken, maar we hebben niets gehoord dus we gaan ervan uit dat iedereen heel is gebleven.
Dan is ook in Stompwijk het vaccineren tegen het Covid-19 virus begonnen. Mijn eigen moedertje heeft ook de eerste prik gehad, ze moest ervoor naar het Ado stadion om 19.00 uur ’s avonds. Het liep als een trein, de spuit zat er zo in, daarna moest ze even een kwartier wachten in een leunstoel en kon mijn zus de pas ophalen waarop stond dat ze de eerste vaccinatie gehad had en de afspraak voor de 2e op 19 maart. Buiten een beetje een stijve arm heeft ze verder nergens last van dus dat gaat wel goed komen. Ook het eerste lid van ons bestuur heeft de eerste prik gehad, toch wel een beetje bijzonder vind ik. Voor ons zal het nog wel even duren voordat we aan de beurt zijn, we zijn dan wel ziek maar zijn nog jong en eerst zijn de ouderen aan de beurt. We wachten geduldig.
Verder was het dus een rustige week, buiten had je eigenlijk niets te zoeken dus maken we het binnen maar gezellig, houtkachel lekker aan, troost eten, aan onze hobby werken en een filmpje kijken op Netflix. Dan komen we de dagen ook wel door. De hotline met mijn moeder was dag en nacht open, elke flintertje nieuws werd uitgebreid besproken.
Ik moet echt een compliment aan de redactie van de Dorpsketting maken, wat een prachtige ketting vorige week. Vol met foto’s van sneeuwpret, prachtige vergezichten en grappige foto’s van mens en dier die genoten. Schitterend gedaan, ik heb begrepen dat het een hele klus was maar, en ik denk dat ik voor alle lezers spreek, het was een genot om de Ketting te lezen. Heb dat dan ook meerdere keren gedaan, want als e het maar één keer doet dan mis je een heleboel. Steeds zie je weer een andere foto of lees je weer een ander nieuwtje. Chapeau!!
Hopelijk kunnen we vanaf volgende week heel rustig richting onderstaande gedachte gaan:
Met mijn snoetje in de zon,
Met een wijntje, lekker fris
Zou ik heel even vergeten
Dat het nog winter is
Duw jouw warmte hart
Eens dichter tegen mij aan
Zodat mijn koude lichaam zich kan verwarmen
En in jouw ritme mee kan gaan
Het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk wenst al haar leden een hele fijne week, blijf gezond en weet dat we aan jullie denken.
Agnes, secretaris
P.S.: Ik ben nog steeds dagelijks telefonisch bereikbaar voor een praatje, al dan niet met een lach en een traan. Dus als ik u niet bel, schroom niet en bel mij. Ik kijk er naar uit. 06-43412445
Afgelopen zaterdag werden we verrast door een bezoek van de Gemeentebelangen. Normaal gesproken worden alleen de ondernemers in het zonnetje gezet, maar ze vonden het tijd, dat de verenigingen eens verrast zouden worden. Omdat er wegens de corona dit jaar geen carnaval gevierd kan worden ontvingen we een heerlijke valentijnstaart. Om ons een steuntje in de rug te geven. Wij waarderen dit heel erg. Bedankt hiervoor, namens de Gaanders.
Ik vind het heel moeilijk dat er ineens een virus is. Waar komt het vandaan? Het moet weer weg, maar hoe? Zijn wij niet te vroeg begonnen met het versoepelen van de regels? Meerdere landen hebben hun Lock Down opgeheven maar moesten al heel snel weer op slot omdat er weer een nieuwe golf van het virus doorbrak.
Ik begrijp heus wel dat er brood op de plank moet komen bij ondernemers maar als dit virus niet overgaat valt er straks sowieso niets meer te doen.
Mijn dag kom ik wel door, hoewel het wel heel rustig is en een beetje saai. Mijn buurvrouw in de flat is pas gestorven, ze zijn nu haar huisje aan het leegruimen. Haar dochter kwam met een hele tas met kaarten maar dat waren allemaal gekochte kaarten en daar heb ik niets aan. Ik heb een trilhand en ik heb doordruk kaartjes. Dat gaat prima en doe ik thuis ook wel. Verder lees ik graag en via de Margriet kon je een puzzelboekje bestellen, dat heeft mijn dochter gedaan. Ik had ook al een boekje bij de Aldi gekocht en verder doe ik aan Mandela kleuren.
M’n dochter komt regelmatig met haar kinderen op bezoek, dan gaan we beneden in het speeltuintje zitten omdat we daar genoeg afstand kunnen houden. De jongste is 2 maanden, ik heb nog een foto waarop ik de baby vast heb net voordat het niet meer mocht van de regering. Die foto koester ik. De andere kleinkinderen zijn op een leeftijd dat ze wel snappen dat ze nu niet kunnen knuffelen en gaan gewoon lekker spelen.
Ik vind het wel moeilijk dat ik nu zelf niet meer naar de winkel kan. Mijn hulp doet de boodschappen en de zware klussen in huis. Eerst kwam er elke week ook nog een vrijwilligster, maar sinds het virus komt zij niet meer. Ze doet nog wel af en toe een boodschapje als ik het vraag en ook de mensen uit de flat willen boodschappen voor mij meenemen. Maar ik vind het moeilijk om te vragen, je belast er dan andere mensen mee die toch ook op leeftijd zijn. Maar ik doe het toch maar.
Ik denk dat de regels iets te snel versoepeld zijn. Verschillende landen hebben de regels ook versoepeld maar zijn toch weer op slot gegaan. En ik hoorde op televisie dat er ook dieren besmet waren met het virus (een nertsenfokkerij) en die kunnen het weer over brengen op mensen. Dat is niet goed. Ik vind ook wel dat we veel te veel nieuws over het virus horen, ik heb nu alleen maar de zaterdagkrant, maar zelfs die staat helemaal vol.
Ik hoop dat er toch een medicijn ofzo wordt uitgevonden waardoor het virus wat minder erg wordt en op den duur verdwijnt. Ik ben de oudste van 12 kinderen, ik heb alleen nog twee broers over. De ene is 87 en die heeft waarschijnlijk in februari corona gehad. Toen was het echter nog niet zo bekend, maar hij heeft op de carnavalswagen gezeten en is daarna heel erg ziek geworden. Hij knapt nu wel een beetje op gelukkig.
Als de Soos weer zou mogen beginnen en de taxi rijdt weer dan kom ik ook meteen weer. Ik mis het echt. Ik ben al vanaf het begin bij de Soos, mijn man is in 2004 overleden en dit is elke week een leuk uitje. Ook ben ik heel blij dat ik de Dorpsketting elke week opgestuurd krijg, nou blijf ik weer op de hoogte, de leuke stukjes van Agnes en van alles wat er georganiseerd wordt. Wat ik ook erg lief vond is dat ik van een lid van de Soos een kaartje kreeg en een ander lid belde mij op. Dat is gezellig. Ik heb ook een kaartje teruggestuurd.
Ik hoop tot snel.
Greet van Lieshout
Leiden (tegenwoordig Zoeterwoude)
(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)
Hierbij breng ik jullie op de hoogte van mijn aanstaande verhuizing. Ik verhuis van de Bovenmeerweg 5, Stompwijk naar Meppel. De Dorpsketting ontvang ik nu op papier en die mag wat mij betreft tot juni op de Bovenmeer bezorgd blijven worden. Dan kunnen de nieuwe bewoners Stompwijk alvast leren proeven.
Hartelijk dank voor al die mooie Kettingen en ook in de toekomst veel succes met jullie vele mooie werk.
In december stuurde ik een berichtje dat mijn moeder de Dorpsketting vaak niet ontving, wat waarschijnlijk met de manier van verzending te maken had. Ik heb contact met Yvon hierover gehad. En ik wil met plezier doorgeven dat de verzending op deze manier perfect aankomt. Daarom dit berichtje, om het jullie even te laten weten en te bedanken voor de moeite die jullie hiervoor genomen hebben. Bedankt!!!
