Zaterdagavond heb ik me, na een dagje Antwerpen, van de bank af moeten schrapen om naar de Jamm session te gaan. Een bij elkaar getrommeld gezelschap, die wat van zich wil laten horen. Nog ietwat slaperig mengde ik me rond de klok van half elf in het gezelschap waar op de voorgrond easy lissening achter-grondmuziek live werd gespeeld en belangrijker nog gezongen. Vier op elkaar afgestemde stemmen van Elly, Lucienne, Carla en Ton zongen onder begeleiding van een gitaar al om bekende nummers. Ik maak links en rechts wat praatjes met moeizaam ingeburgerde nieuwkomers in ons dorp. Beide meiden gaven aan dat het toch een lastig klusje is om die vaste patronen te doorbreken. Een lesje dus om wat meer uitnodigend te zijn ten opzichte van nieuwe bewoners. Hierdoor is het optreden van Karina en Koen mij ietwat ontgaan, maar bij een nummer van Jannis Joplin werd het even tijd om de nek te strekken om ze toch wat meer aandacht te kunnen geven. Eric Fontein heeft natuurlijk ook van zich laten horen in een gevarieerd optreden onder begeleiding van het accordeons-echtpaar Aad en Jeanne Paardekooper met oud Hollandse nummers die zelfs de mensen achter de bar aan het dansen krijgt. Muziek waarbij je bijna bij ging inhaken en meedeinen maar ook Italiaanse liederen. Je spreekt in dit geval niet meer over liedjes. Wat een kunstenaars zoals die over de toetsen vliegen.
Ook Arjan Wildschut kwam best uit de verf met de nummers van Randy Newman en Elton John. Hierna stond Something Els Ammerlaan op het programma, die inderdaad met iets anders kwam. Nummers van de Pointers sisters, met ondersteuning van Sandra, Krezip en Anouk kwamen tot leven. Er zit flink geluid in die Els die de nummers in ieder geval voor mijn gehoor haarscherp imiteerde, ondanks haar keelontsteking van die week. Bedankt Albert-Jan, de medicijnen hebben geholpen. Een aantal speciale nummers voor José van Clearens Clearwater Rivival. Een lekker venijnig gezongen lied over “I hate everything about you’ door, ik denk, Arjan en Sandra.
Hierna ging Bas Paardekooper, die zijn gevoel voor muziek waarschijnlijk met de paplepel heeft ingegoten, zich helemaal uitleven op zijn gitaar. Hier samen met Els op de foto.
Zijn gezicht doet helemaal mee met zijn gitaar en het is hard werken voor hem. Zijn vader begeleidt hem op de toetsen en blijft vrij koel onder dit muzikale
geweld, iedereen is goed wakker. Maar ik trek het niet langer en verlaat om die reden het goed gevulde café om zingend thuis te komen.
Volgens jaar april mag iedereen weer met elkaar musiceren, zingen en uitleven en staat het programma minder vast. Nog even geduld dus.
Petra
