Tot stomme verbazing van mijn vrouw heb ik, geheel op eigen ini tiatief, de tuin opgeruimd. Vervol gens heb ik enkele fietsen onder han den genomen die hard aan een op knapbeurt toe waren en als toetje hing ik ook nog een badhanddoekenrek op in de badkamer, foutloos, dat wil zeg gen dat mijn vrouw haar goedkeuring gaf. Mijn energie is momenteel onuit puttelijk en daar wil ik voor honderd procent gebruik van maken omdat het eigenlijk niet zo vaak voorkomt. Want ik zit het liefst achter de pc of op de bank (lees: horizontaal). En dan met name in de wintermaanden, want dan is er gewoon weinig te doen. Vind ik. Ja, als er nu een goede schaatsvloer zou liggen, of een flink aantal cen timeters sneeuw, ja, dan krijg je mij actief. Maar het is het altijd net niet. Noem het een winterdepressie of noem het gewoon dwarsheid. Want ik kan natuurlijk ook naar de Uithof gaan en de schaatsen onderbinden. Maar dat doe ik niet, het is niet echt èn vaak veel te druk. Daar hou ik niet van, dan voel ik me opgesloten en krijg ik het benauwd. Nee, geef mij maar een ijsvloer van puur natuur, een bevroren rivier kris kras door de polder met aangrenzende dorpjes en leuke kroegjes…. Door mijn dwars heid hebben mijn kinderen nog niet de mogelijkheid gehad om te leren schaatsen. In de afgelopen negen jaar heeft er wel eens een ijsvloer gelegen, maar elke keer als ik het ijs op wilde gaan was er wel een excuus te vinden om het niet te doen. Bijvoorbeeld dat ik de jongens te jong vond of dat we simpelweg niet de juiste maat schaatsen voor ze in huis hadden. Wat dat laatste betreft had ik natuur lijk naar de winkel kunnen gaan maar dan kom je erachter dat je niet schaatsen moet kopen als er buiten geschaatst kan worden….. uitver kocht! Gelukkig hoor ik de mannen niet echt klagen dat ze nog niet kun nen schaatsen, en die keren dat ze dat wel deden dan verwees ik ze naar hun skeelers….Maar toch knaagt het aan me. Toen ik hun leeftijd had kon ik al schaatsen, sterker nog, ik ging nog snel óók! Ik begon op ‘ijzertjes’, daarna de Friese Doorlopers en tot slot echte Noren (met stalen neuzen..) Ik gun hun ook de lol die ik altijd ondervond op het ijs, de warme chocolademelk en de blozende meisjes in warme truien. Nu ik in een energieke fase van mijn leven zit beloof ik mezelf om mijn kinderen in de komende winter schaatsen te leren, desnoods op kunstijs! Zij moeten ‘het gevoel’ meekrijgen. Ik spring van de bank en hang ook nog even de pas aangeschafte elektrische tanden borstels op in de badkamer. Daarna bekijk ik de kast waar de teevee op staat en inspecteer de achterkant die helemaal los ligt. Mijn vrouw had al halverwege het afgelopen jaar een aanvraag tot herstel bij me ingediend, in drievoud want vrou
wen houden er nu eenmaal van om alles tig keer te zeggen. Voordeel daarvan is dat ik het dan ook écht niet vergeten kan en dat bleek dus ook maar weer. De klus zal ik komende week gaan klaren (beloof ik mezelf..), in ieder geval vóór het einde van de week, want mijn ouders komen twee dagen over de vloer. Maar eerst nog even mijn computer schoonmaken en mijn administratie eens flink uit dunnen! Ja, ik ben lekker bezig al zeg ik het zelf. Mijn gezin zwijgt in alle toonaarden en kijkt mij argwanend aan. Is dit hun papa? Is dit mijn echtgenoot? Is dit dan een midlife crisis?
Arjen Veldhuizen
