Tegen beter weten in wilden we maar niet geloven dat Ans Luiten ongeneselijk ziek was. Ook zelf was ze er van overtuigd dat ze haar ziekte kon overwinnen. Aanvankelijk zag het er ook naar dat het haar ging lukken, maar het heeft niet zo mogen zijn. Op 22 december is ze menselijkerwijs veel te jong overleden. Ans werd slechts 47 jaar.
Ans maakte vanaf 13 oktober 1994 deel uit van het bestuur van de Dorpsketting. Eerst als gewoon bestuurslid en vanaf 1 december 1998 als voorzitster. Bij alles wat Ans deed, was zij zeer betrokken en je kon op haar bouwen. Dat gold ook voor het bestuur van de Dorpsketting. Ze had oog voor nieuwe ontwikkelingen en dacht daar ook graag in mee. Tegelijkertijd hield ze altijd scherp in de gaten dat het karakter van de Dorpsketting als blad voor en door de Stompwijkers niet verloren ging. Vanwege haar ziekte kon Ans de laatste bestuursvergadering niet meer bijwonen. Haar telefoontje dat ze niet meer kon komen, moet zwaar voor haar zijn geweest. Ze moest iets opgeven waar ze zich zo betrokken bij voelde en waar ze zoveel plezier aan beleefde. Maar ondanks haar afnemende gezondheid bleef ze vol belangstelling vragen wat er de laatste bestuursvergadering allemaal aan de orde was geweest en of de vergadering zonder haar leiding niet teveel uit de hand was gelopen. Het is typerend voor haar nuchtere karakter.
Naast haar bestuursfunctie heeft Ans ook een aantal jaren deel uitgemaakt van de redactie van de Dorpsketting. Aanvankelijk tussen andere activiteiten door en het afgelopen jaar één van de vaste krachten die elke maandagavond met veel inzet de Dorpsketting maken.
Haar medewerking aan de Dorpsketting is slechts één van de vele dingen die Ans heeft gedaan. Vooral met de jeugd heeft ze veel opgetrokken. Vele jaren heeft zij zich ingezet voor HVS en later voor Stompwijk ’92. Ook is zij jarenlang kampleidster geweest op de zomerkampen van de NKS. Verder was zij één van de drijvende krachten achter de weekendkampen waaraan heel veel Stompwijkse kinderen buitengewoon veel plezier hebben beleefd.
Ans was een Stompwijkse in hart en nieren. Ze hield van deze gemeenschap en heeft er veel voor betekend. Haar was niet snel iets teveel. Het is nauwelijks voor te stellen dat ze er niet meer is en we zullen haar erg missen. Dat geldt niet alleen voor ons, maar nog meer voor haar familie. Het vroege overlijden van Ans confronteert ons weer eens met de betrekkelijkheid van alle dingen. Laten we ons koesteren met de goede herinneringen die we aan haar bewaren.

Het bestuur van de Dorpsketting