Theater

Voor entertainment moet je normaal gesproken de deur uit maar wij konden laatst gewoon thuis blijven! De jongens hadden ons uitgenodigd voor een theaterspektakel waar Joop van den Ende van zou gaan kwijlen. De voorstelling heette ‘De Drie Broertjes’ en was te zien in de (slaap)kamer van zoon Youri. Nadat de kaartjes geknipt waren met een voor mij zeer bekend uitziende perforator (die ik al een tijdje kwijt was..) mochten wij het theater betreden alwaar twee stoelen voor ons gereed stonden. Het enige licht wat wij zagen was het licht van Sven’s discolamp dus de sfeer was er al. Nu de show nog. Youri, gekleed in een groene gevechtsjas met de naam VELDHUIZEN boven de linker borstzak, nam het woord. Hij had dat van tevoren opge chreven maar het lukte hem niet om het vlot op te lezen vanwege de slordigheid, dus het grote licht moest maar even aan. Uiteraard konden wij het niet laten hem er op te wijzen dat netjes schrijven toch wel een voordeel is, maar zoals het een echt jochie van 10 jaar betaamt, reageerde hij daar niet op. Wij werden welkom geheten en de reden van deze uitvoering was het feit dat vorige jaar (!) mijn vrouw jarig was geweest en ik onlangs, we moesten het maar zien als een extra cadeautje. We gingen er eens goed voor zitten toen Sven, gekleed in Clown outfit, broertje Sil, gekleed als indiaan/cowboy, aanspoorde om het van tevoren geoefende dansje ten uitvoer te brengen. Youri regelde de muziek en na drie pogingen had hij het juiste nummer, zo’n ‘ boing, boing’ nummer, waarna hij zich bij zijn broers aan sloot. Youri en Sven gingen aardig gelijk op maar Sil was steeds net effe te laat, maar daar dat weer een grappig gezicht was namen wij dat voor lief. Na de dans was het tijd voor wat acrobatische en cabareteske toeren want ze weten: papa en mama houden van Circe du Soleil en lachen. Het slot van het spektakel was een liedje en een dansje en daarna werden wij, na een staande ovatie onzerzijds, bedankt voor de aandacht en mochten wij weer het theater verlaten. Maar niet zonder lege handen want bij de deur werd ons een pakje aangeboden, een extraatje want we waren immers jarig geweest. De inhoud? Allebei kregen we een pakje shag…dus het raadsel van de verdwenen tabak was óók ineens weer opgelost!
Ach ja, kinderen nemen niet alleen maar ze geven dus ook. Dit zijn van die momenten die je later, als zij volwassen zijn, naar voren kan halen bij een eerste ontmoeting met een vriend/of vriendinnetje zodat hij/zij (goh, wat ben ik modern!) een goede indruk krijgt van haar/zijn vriendje. En mochten er ooit kinderen komen dan is het onze taak om dit nageslacht op de hoogte te brengen van wat hun vader allemaal uitgevreten heeft…
Ik kan niet wachten!
Arjen Veldhuizen