De rapporten zijn binnen en ik kreeg ze direct voor mijn neus toen ik thuis kwam van mijn werk: “En dan krijgen we een cadeautje, hé pap?” vroegen de studentjes in koor. “Ook goeiemiddag!” antwoordde ik terwijl ik mijn helm afzette. Vervolgens liep ik naar boven om wat luchtiger kleding aan te doen. Maar onze jongens gaven niet op en renden achter mij aan de trap op. Maar toen ik mijn ‘En nou is het afgelopen!’ blik aan hen toonde, dropen ze met de rapporten tussen de benen weer af. Even later zat ik gezellig naast mijn vrouw in de tuin aan een lekker bakkie koffie met voor me een stapel papieren van de jongens, het resultaat van een jaartje school. De jongens bleven rond de tafel draaien want ze wilden natuurlijk wel mijn reactie zien. Ooit kreeg ik ook een rapport mee naar huis, zo’n blauw boekje met een uil (van wijsheid..?)op de voorkant. Dan rende ik naar huis om het te laten zien en vervolgens via de achterdeur weer naar buiten om het rapport aan de buren en de rest van het dorp te laten zien…Dat leverde altijd heel wat op! Daar kon ik de eerste week van de Grote Vakantie aardig wat toverballen en zoethout van kopen. Terwijl ik het werk van Sil bekijk krijg ik tegelijkertijd uitleg van hem. Op zijn Sil’s zal ik maar zeggen: bijna niet te verstaan. Toch gaat het wat dat betreft steeds beter. Hij krijgt twee keer per week Logopedie en sinds kort lukt het hem om ‘gewoon’ zijn naam te zeggen. Voorheen wist ie het niet of er kwam wat uit wat meer op de naam Sven leek dan op zijn eigen naam. Toen ik bijna klaar was duwde Sven zijn rapport in mijn handen want hij vond het allemaal te lang duren. Met Sven, nu groep 3, gaat het over het algemeen goed. Hij leest al op niveau Avi 5 en hangt graag de clown uit in de klas. Maar met rekenen is hij wat trager terwijl zijn grote broer altijd veel te snel was (en daardoor stomme fouten maakte..). Dan Youri. Groep 5. Eindelijk, hij heeft zijn Leesdiploma! Hij liep al een jaar te roepen dat hij dat diploma had maar we zagen maar niets. Foutje van de Meester of zoiets. Ja, ook zij kunnen fouten
maken. Ik bekijk zijn cijfers en vergelijk ze met eerdere metingen in het jaar. Ietsje er bij en ietsje er af was mijn conclusie, en het bijschrift van de Meester vertelde mij dat Youri hard gewerkt had en daar was ik erg blij mee. Toen ik de hele stapel opzij had gelegd begonnen de jongens direct weer over de cadeautjes dus moest ik ze uitleggen dat ze het een en ander door elkaar haalden. “Kijk, als je je laatste rapport krijgt dan kun je die aan de mensen om je heen laten zien en misschien krijg je dan wel iets. Als een soort beloning. En als we op zomervakantie zijn dan mogen jullie iets voor jezelf kopen. En daar bedoel ik nu dat cadeautje mee!” Zuchtend lieten Youri en Sven hun koppies hangen en Sil besloot daar maar aan mee te doen want hij had geen flauw idee wat er nu precies aan de hand was. Verveeld en mopperend liepen ze naar binnen en ploften neer op de bank. “Maar..!”
riep ik hen na, “jullie mogen nu wel een ijsje pakken! Dat hebben jullie wel verdiend!”
Ik heb ze nog nooit zo snel zien opstaan en even later hadden ze, al likkend aan een raket, weer het hoogste woord. En wij even rust…
Arjen Veldhuizen