De kinderen lagen zaterdagnacht pas om middennacht in bed…. Ja, ja, het is een schande maar nu niet direct gaan bellen met de kinderbescherming want we konden er eigenlijk niets aan doen. Het was de schuld van de Gemeente Leidschendam Voorburg want zij organiseerden de Vlietdagen en zodoende verschenen wij met het hele gezin zaterdagavond aan de Vliet, ter hoogte van de Wijkerbrug omdat dáár stomtoevallig familieleden wonen én de gastheer stomtoevallig zijn verjaardag vierde: “Je hebt lekker veel mensen uitgenodigd!” werd dus vaak geroepen door de visite en een van de kleinkinderen van de jarige, zes jaar, vond dat Opa wel veel werk gehad moest hebben om al die uitnodigingen te schrijven….
Maar goed, wij stortten ons in het feestgedruis en nestelden ons in het gras langs de Vliet en genoten van de prachtige weersomstandigheden waarbij ik kan toevoegen dat dát dus eigenlijk óók de schuld van het nachtbraken was! Onze jongens waren helemaal door het dolle heen want A het was donker, B er waren nog meer kinderen en C de gastvrouw had heerlijk snoepgoed en echte cola! En toen kwamen de bootjes die feestelijk versierd waren, candlelightshipping om precies te zijn, maar naast veel lichtjes was er ook muziek of er werd aan boord gezongen en ja, ik heb meegezongen met ‘Piet Hein zijn naam was klein’ en ‘My Bonnie is over the ocean’. Vervolgens moest ik aan de jongens uit gaan leggen wie die Piet Hein dan wel mocht wezen… Hierna gingen we ons weer tussen de visite bewegen en bewogen de jongens zich tussen de struiken van het appartementencomplex waarna ze bloedend tevoorschijn kwamen omdat de struiken daar niet van gediend waren én ze korte broeken aan hadden! Sven vond het wel stoer want, zei hij terwijl het huilen hem nader stond dan het lachen, dan krijg je echte littekens…We gaven hem toen maar een doekje (servetje) voor het bloeden en even later rende hij weer de donkerte in van de spannende, lange avond. Het wachten was nu op het vuurwerk en volgens de planning zou dat om half elf beginnen maar in de praktijk gaat dat natuurlijk anders. Uiteindelijk begonnen ze twee keer ‘een Stompwijks kwartiertje’ later met knallen en wij neigden elkaar een Gelukkig Nieuwjaar te wensen omdat wij het simpelweg niet gewend zijn en omdat we ook nooit naar Scheveningen gaan waar ze elk weekend vuurwerk hebben. Maar het wachten was de moeite waard want het was prachtig. Alle aanwezige kinderen vonden dat ook want we zagen ze tijdens de hele uitvoering doodstil naar de hemel kijken gelijk Aardbewoners die een Alieninvasie zien naderen. Na de laatste knal werden mijn vrouw en ik ineens wakker en realiseerden we ons dat het al flink na elven was dus direct klonk het bevel uit onze kelen richting kinderen dat ze iedereen dag moesten zeggen want we moesten naar huis. Verbazing! De jongens snapten er niets van en begonnen meteen met klagen dat zij nooit iets mochten, maar daar zijn onze oren inmiddels immuun voor. Vijf minuten later zaten we op de fiets en vlogen we over de nieuwe fietsbrug óver de A4 de wijk Leidschenveen in en na een geslaagde landing lagen ze na een kwartiertje in bed…totaal afgestoffeerd!
Uitgeput zitten wij nog even beneden op de bank en ik bekijk in Het Krantje het programma van de volgende dag: Om tien uur ontbijt bij de sluis, aangeboden door Burgemeester en Wethouders….
het zal wel niet druk geweest zijn…. Arjen Veldhuizen