Dit weekend zwommen de kinderen uit onze regio hun kringkampioenschappen. In de wedstrijden die eerder dit jaar waren gezwommen hadden de kinderen gelegenheid om zich bij de eerste 18 te zwemmen. Dit betekende dat Bart Pardon, Sanne en Jelsie van Ruijven weer op de startblokken mochten verschijnen.
Bart zwom alleen de schoolslag en de vrije slag. Bart had al een lange tijd geen medaille gewonnen dus was Bart er op gebrand om op de schoolslag toe te slaan. Maar eerst moest hij de 100 meter vrije slag afwerken. Daar werd Bart heel knap 8e met een mooi PR (persoonlijk record). Dus zat het wel goed met de vorm. Daarna de schoolslag. De spanning nam toe omdat er al twee valse starts waren van andere jongens. Bart liet zich niet uit zijn concentratie halen. Ook tijdens de race liet hij door technisch goed te blijven zwemmen zien dat hij niet van zijn stuk gebracht was door de valse starts. Dit leverde hem de felbegeerde zilveren medaille op.
Sanne mocht op 7 nummers starten waaronder 1 estafette met clubgenootjes. Vorig jaar had Sanne bij deze wedstrijd alleen maar gouden medailles naar huis genomen. De lat lag dus hoog. Na de eerste 4 gouden medailles stond Sanne klaar voor de 100 m. schoolslag. Vanaf de start lag ze gelijk voor en deze voorsprong hield ze vol tot het laatste keerpunt. Maar toen kreeg Sanne een koekje van eigen deel. Daar waar Sanne gewend is toe te slaan op de laatste 25 meter, kwam nu een meisje uit Voorhout snel opzetten. Aan de finish bleek Sanne een mooi PR gezwommen te hebben, maar haar vingers waren 2 cm te kort voor een eerste plaats. Blij met haar eigen PR en het feit dat haar zwemvriending uit Voorhout eindelijk een gouden medaille haalde verliet ze het water. Maar daarna werd de tas verder gevuld met gouden medailles.
Jelsie zwom zaterdag de 100 m. vrije slag en de 100 m. schoolslag. Dit leverde twee zilveren medailles op. Geïnspireerd door haar zus behaalde Jelsie zondag de gouden medaille op de 50 m. vlinderslag. Daarna de 100 m. rugslag. De scheidsrechter wachtte erg lang met het startsignaal en toen dit signaal kwam, schoot Jelsie met haar voet weg. En de uitspraak ‘de tour de france wacht op niemand’ is ook van toepassing bij deze spannende zwemwedstrijden. Dus moest Jelsie er hard achteraan. Ze maakte haar uitspraak na haar laatste training waar (mam, ik heb zo goed de rugslag geoefend). Ze kon als eerste het keerpunt maken en daarna werd een grote voorsprong opgebouwd. Na de finish hing ze aan één arm aan het startblok en had haar duikbril al afgedaan om te zien hoe de strijd om de tweede plaats zou aflopen. Waarna een brede glimlach kwam richting een trotse trainer en trotse moeder verscheen.
Ilona van Ruijven