We schrijven het jaar 1961.
Foto van Bemmelen komt schoolfoto’s maken.
We zitten op de kleuterschool en ik ben 5 jaar. Het jaar ervoor ben ik met mijn verjaardagscadeau, een breekbare babypop, voor het eerst naar school gegaan. Mijn 3 zusjes en broer zaten hier al, dus de overgang was niet echt groot. Ik heb hier mijn eerste herinneringen liggen aan bijvoorbeeld de waterbak in de klas waar je met bootjes in kon varen of je kleihandjes kon afwassen. Ik voel bijna weer die stugge klei waar dan een asbakje voor vaderdag mee gebakken kon worden. De zandbak waar duizenden zandtaartjes in gebakken zijn. Natuurlijk de zwemvijver op het schoolplein. De stangen op het plein waarover je kon koppeltje duiken en heel soms, als je bijvoorbeeld Jona van der Meer heette, kon je je rokje over de stang gooien en dan maar in het rond blijven draaien. Dat is mij nooit gelukt, ook niet het bommetje (dubbele draai in één sprong) maken met touwtje springen. Jaren later heb ik hier mijn heupen de schud van gegeven. In de klas was ook een keukentje, poppenhoek en in de hal kon je met auto’s spelen. Vooral de jongens lagen dan plat op hun buik de auto’s voort te bewegen met bijpassende geluiden. In het keukentje konden we zogenaamd koken en echte thee zetten met water. Bij het uitschenken van de thee mocht ik drie suikerkorreltjes aftellen en in het plastic kopje doen en dan met elkaar lekker high teaen. Ook heb ik een herinnering dat we met elkaar aan lange tafels zitten en dan knippen en plakken om mooie werkjes te maken. Dat doen we tegenwoordig met de computer die toen nog lang niet in zicht was. Of lekker verven met een leeg blad op een soort ezel (daar moet ik ook nog ergens een foto van hebben, poserend bij een Karel Appel).
Het lijkt erop dat we strenge instructies hebben gekregen om vooral niet te lachen, de monden zitten allemaal strak dicht. Goeie vraag: wie heeft er ooit een non zien lachen? Alleen Rita Disseldorp achter het strijkijzer trekt voorzichtig haar mondhoekje omhoog. We zijn allemaal rol bevestigd bezig met een pop op schoot. Annie Knijnenburg, heeft ze voor de gelegenheid krullen gezet of had ze die altijd? Dan kom ik met een feestelijke strik in mijn haar, naast mij Mieke Waaijer de tweeling Lenie en Ellie Lelieveld en Mary Janson. Korte sokjes in tuttige pantoffeltjes want we mochten zo te zien niet met de schoenen in de klas. Dat klinkt dan weer hygiënisch voor die tijd, maar het zal meer tegen slijtage geweest zijn. Piepkleine stoeltjes die nog steeds in functie zijn en vele kinderkontjes hebben gedragen en waar je nu met je knieën in je nek op zit. Ik kom alle meiden nog regelmatig tegen en ik hoop ze op 22 juni bij de reünie tegen te komen en anders met de kermis.
Petra Oliehoek– van Es