De kerstviering in de kerk begon voor mij al als vernieuwing op het altaar. Pastoor Broeders, die er achteraf al langer was, voor mij dus nieuw als Scheveninger. Hij begeleidde duidelijk, in woord en gedachten de dienst. En, zoals de pastoor vermeldde, in een schoon gemaakt en gepoetst kerkgebouw. Het parochie zangkoor, bracht de liederen in een kleine bezetting ten gehore.

Onderweg naar Het Blesse Paard, klokte temperatuur in de auto naar 15 graden, ook dat is nieuw in de december maand van 2015. De bollen komen al uit de grond, terwijl de winterbanden geen dienst doen.

Bij binnenkomst in Het Blesse Paard, waar de verf amper droog was, en de vloeren nog nat waren, kon je zien dat er hard gewerkt was. Met man en macht is men bezig geweest, om de KBO te ontvangen voor de kerstdiners. Vernieuwd, strak en aangepast aan deze tijd, de meerwaarde voor het dorp Stompwijk.

Aanpassen was dan ook de opzet voor de Bles met ’n creatieve uitstraling en ’n klantvriendelijk bediening. Het eten smaakte heerlijk dat maakt de Bles, zoals het hoort. De nieuwe uitstraling heeft meer rust in de zaal  gebracht. Het optreden van Hoop en Zegen, bracht het Kerstgevoel bij de mensen binnen, die uit volle borst mee zongen, als zegen naar hoop.

Na een heerlijk nagerecht wat er prima uitzag, was er koffie met een gepast likeurtje en ’n bonbonnetje, de finale van kerstdiner.

Zo’n dag vliegt al kletsend voorbij, en voor dat wij het weten staan de oliebollen straks alweer op de tafel. Wij kijken uit naar 2016. Dus kort gezegd voor herhaling vatbaar.

Wij wensen iedereen Fijne Kerstdagen, en ’n gezond 2016 toe en bedanken het bestuur voor deze fijne dag.

Wybo Suijten

Wij scheiden het hele jaar door

Wie is er niet grootgebracht met de wereld van scheiden.  Om de natuur te sparen scheiden we steeds meer materialen zoals plastic, bruin glas, wit glas, karton, papier, batterijen, lampen, neonbuizen en verlichting. Witgoed, bruingoed, klein elektrisch zoals scheerapparaten  enzovoort. Verfwaren, ijzer, puin, tuinafval, groenteafval. Overbodig hout, etensresten, olie en vetten, mest uit de stallen van kippen, varkens en koeien en dan hebben wij het nog niet over wat de industrie ons achterlaat. En wat de consument aan overbodige spullen overhoudt wordt bij de bak zet. Het is zo maar een greep uit het geheugen.

Wat mij nu zo opvalt is, dat juist nu veel mensen gaan scheiden. Ineens raak je links en rechts je vrienden en vriendinnen kwijt. Zou die nieuwe (vlam) partner wel helemaal het einde zijn dan?

In ieder geval wel het einde van je relatie en voor je partner, je kinderen, kleinkinderen en ouders. Die eerste verdwaalde vlinders vergeet je  toch nooit meer en de tweede serie vlinders sla je gelijk dood voor rust in de tent. Als je auto een keer niet start, neem je ook niet gelijk een nieuwe auto. En ook na jaren trouwe dienst zet je hem niet aan de kant. Als je toch het besluit heb genomen te gaan scheiden, denk dan nog eens een keer na over wat je achterlaat. Liefde moet je juist delen met elkaar en dit keer (juist) niet scheiden.

Wij wensen jullie allemaal toch fijne feestdagen en een gezond en liefdevol 2016 toe.

Liefs en groet van Wybo en Lia Suijten

Vrijwilliger worden is een kunst

Vrijwilligers krijgen is een gunst

Vrijwilligers hebben is een geluk

Vrijwilliger blijven een meesterstuk

Want vrijwilliger zijn

Is vrijwillig maar niet vrijblijvend

Is verbonden maar niet gebonden

Is onbetaalbaar maar niet te koop

Is positief denken en doen met als doel

Voor de ander en jezelf een goed gevoel

Want daar alleen kan liefde wonen

Daar alleen is het leven goed

Waar men blij en ongedwongen

Alles voor elkander doet

Een zachte blik, een goede daad

Een vriendelijk woord, een blij gelaat

Al lijkt het soms weinig wat je doet

Je geeft veel meer dan dat je zelf vermoedt

Bedenk dus, je bent beslist niet overbodig

Want iedere vrijwilliger is hard nodig

Karin van Es

Blij word ik van Henk van Leeuwen als hij bezig is de eendjes te voeren, het zijn er heel wat en dat in de baggersloot !

Henk is altijd in een goed humeur en de eenden kwaken gezellig terug.

Ria Luiten

Wij worden heel erg blij van alle mooie activiteiten die de Maerten van den Veldeschool voor de kinderen en hun ouders verzorgt. Die variëren van kriebelbeestjesexcursies tot leren rekenen terwijl je gymoefeningen doet. En van gewoon goed onderwijs tot een prachtige kerstviering waarbij de schooldirecteur achter het orgel zit. Het enthousiasme spat ervan af. Dat kan alleen met een team van leerkrachten dat zicht optimaal inzet. Heel hartelijk dank daarvoor!

Familie Luk-van Santen

17 december, na een mooie kerstviering, geleid door Pastoor Walter Broeders, ging men voor het kerstdiner naar het verbouwde Blesse Paard. Het ziet er heel modern uit, maar voor ons ouderen wat kil. Wellicht ontstaan door tijdgebrek omdat ze van de week nog driftig bezig waren.

Bij binnenkomst werden we welkom geheten met een kop koffie en heerlijk gebakje. Tijdens de borrel las Jan van Rijn een heel mooi gedicht voor, het was erg toepasselijk voor deze tijd.

Het diner was, zoals we gewend waren, prima verzorgd en er was vanaf 13.00 uur een muzikale omlijsting door Arie Paardekoper.

Tegen 15.30 uur kwam de groep “Op Hoop van Zegen” optreden. Ze hadden een speciaal kerstprogramma met kerstliedjes, die aan één werden geregen middels het bekende verhaal. Er werd door de mensen uitbundig meegezongen.

Maar zoals jullie weten, aan alles komt een eind, zo ook aan deze gezellige dag.

Nel van der Zwan, namens het bestuur

Marjolein

Wordt blij van het voorbereiden van de kerstviering in de kerk.

Nu het ‘s avonds half 5 al donker is, wordt ze blij van lichtjes om haar heen.

Lilia

Wordt op haar beurt bij van blije mensen.

Want een glimlach bepaalt hoe jij je voelt en ook hoe de mensen zich voelen die jij tegenkomt.

Kortom een win-win effect. Iedereen blij!

Het jaar 2015 was er een vol emoties: angst en spanning hebben we gevoeld om alle ellende die Nepal heeft getroffen, maar ook enorme blijdschap en trots om wat een klein dorp als Stompwijk kan betekenen. Mei was onze actiemaand, met als hoogtepunt de benefiet bij de Zingende Zaag. De geweldige sfeer van die dag staat ons nog heel goed bij. Iemand zei tegen ons: “Het is net of jullie Nepal een beetje dichterbij hebben gebracht.” Zo voelde het inderdaad. De actie heeft in totaal wel €18.047,09 opgebracht. Ongelofelijk veel geld, waar we een hoop mee hebben kunnen doen.

Lokale projecten

Graag geven we een opsomming van wat we met het geld gedaan hebben. We hebben goed lopende lokale projecten gesteund:

Vlak na de aardbeving hebben we via Portal Shelters 400 mensen tijdelijk onderdak kunnen bieden in de zwaar getroffen provincie Kavre, ten zuidoosten van Kathmandu. De materialen die de mensen kregen om de 48 shelters te bouwen zijn opnieuw te gebruiken in hun nieuwe huizen.

CAM Nepal is een organisatie die kunst maken met kinderen. Na alle traumatische ervaringen die veel kinderen hebben meegemaakt, geeft CAM hen de kans om zich te uiten en even ergens anders aan te denken dan de ellende waar ze in zitten. Van mei tot augustus heeft CAM met ruim 5.000 kinderen gewerkt.

We hebben Bharat Regmi geholpen (de man die op de Maerten van de Veldeschool kwam presenteren) om de school in Nalang, Dhading op te knappen. De vloer en de eerste verdieping van de school zijn vernieuwd. De donatie van Amigos is hierheen gegaan en het is gelukt om de verbouwingen voor de nieuwe crisis af te ronden. De kinderen krijgen les in de school, en niet langer buiten.

 Kennissen van ons

Ook hebben we veel mensen die we persoonlijk kennen, kunnen helpen: In het dorpje Chinkha (in het oosten van Nepal) hebben we mensen weer een toekomst gegeven door de aanschaf van een waterbuffel en de hulp bij het bouwen van nieuwe huizen.

We hebben een nieuwe inboedel kunnen geven aan Puru, een goede vriend van Ilse. Zijn huurhuis in Kathmandu was compleet verwoest en behalve de kleren die hij en zijn gezin die dag aan hadden, waren ze alles kwijt.

Groepen die buiten de boot vallen

Er zijn groepen die buiten de boot leken te vallen. Juist die mensen konden wij met ons geld bereiken.

Wij hebben drie gehandicapte kinderen en hun gezinnen kunnen helpen door stevige tenten voor hen aan te schaffen als tijdelijke opvang.

We hebben een bijdrage geleverd aan de opvang van mensen uit Langtang, waar de tweede aardbeving complete dorpen van de kaart heeft geveegd.

Dankbaarheid

Het gaat soms niet om de bedragen, maar meer om wat het betekent voor mensen. In het oosten sprak Mariska mensen wiens huis onbewoonbaar was geworden. Van de overheid hadden de mensen een klein bedrag gekregen, maar daarmee konden zij allen zeil aanschaffen om hun tijdelijke onderkomen droog te houden. Om deze mensen te kunnen helpen en om te zien hoe dankbaar ze dan zijn, dat is moeilijk te beschrijven. Soms is het juist het kleine wat je raakt. Bijvoorbeeld de dankbaarheid van de gezinnen met de gehandicapte kinderen in Kathmandu.

Het verhaal van Gomala

Gomala is een goede bekende van Mariska. Toen Mariska in 2000 vijf maanden in Nepal woonde voor haar afstudeeronderzoek, was Gomala haar buurvrouw. Het is een vrolijke vrouw, heel warm en vriendelijk. In oktober ging Mariska weer naar Chinkha en zocht haar op. Gomala’s huis is door de aardbeving zodanig beschadigd dat zij en haar gezinsleden er niet meer in durven te slapen. Koken doet ze wel nog binnen, maar slapen doen ze met het hele gezin buiten. Het gezin bestaat uit haar man, een zoontje van 6 en een volwassen dochter met haar zoontje van 5. Ze slapen met zijn allen in een soort overkapping van bamboe gevlochten matten.

Gomala heeft haar zoon verloren. Tijdens het zorgen voor de geiten is hij gevallen en dat heeft hij niet overleefd. Dit is ongeveer 7 jaar geleden gebeurd. Daarna werd ze onverwacht zwanger en kreeg ze een nieuwe zoon. Drie jaar geleden kwam ik bij haar met een oude foto van haar overleden zoon. Dat was verdrietig en mooi tegelijkertijd. Die foto had ze nog niet en bracht hem toch weer dichterbij.

Geld voor balken en een nieuw dak

Gomala en haar gezin zijn druk bezig materialen te verzamelen om een nieuw huis te bouwen. Uit het bos van de gemeenschap halen ze boomstammen, ook hakken ze stenen uit de rotsen. Dat lag allemaal al klaar toen ik er in oktober was. Met ons geld worden meer balken gekocht en een dak van golfplaten.

Met houten balken op je rug

Op dit moment is Bena (de man van Kopila, onze contactpersoon en degene die zorgt dat het geld op de juiste plek komt) naar Chinkha met nieuwe balken. Hij gaat ook kijken of de bouw al gestart is. Hij is zelf ook timmerman, dus kan goed helpen als het nodig is. Om in Chinkha te komen zal Bena proberen om het eerste stuk met een truck of tractor te gaan, zodat hij het hout makkelijker kan meenemen. Het hout moet het laatste stuk de berg op gesjouwd worden. Misschien kunnen de muilezels helpen, maar waarschijnlijk zullen de mensen het zelf moeten doen. Die berg op klimmen met een rugzak is al heel zwaar (het kostte Mariska ruim vier uur en een heleboel zweetdruppels), laat staan met houten balken op je rug… Maar goed, er is geen andere manier om in Chinkha te komen. Met behulp van dit hout, de boomstammen en de rotsstukken maken ze een nieuw, stevig huis. Met hulp van mensen uit het dorp en een beetje van ons. Dat we dit kunnen doen, maakt ons heel blij.

De nieuwe waterbuffel

Hier is ze dan, de nieuwe waterbuffel aangeschaft met het geld van ons project. Mariska was bijna vergeten om een foto te maken (daarom één in het donker…). De linker is de nieuwe waterbuffel. Rechts staat het kalf van de buffel die is gesneuveld bij de aardverschuiving. Bij elk huis waar we langs kwamen, kregen we melk. Dit als dank voor de door ons mogelijk gemaakte waterbuffel die ook in de toekomst voor melk zal zorgen.

Dankbare vader

Dit is de vader van Kopila en Maila. Hoe oud hij precies is weet hij niet (80+). Hij wilde de hele tijd bij ons zijn en met ons kletsen. Zijn dankbaarheid tonen voor het geven van de nieuwe waterbuffel. Hij bleef maar kletsen en omdat we de helft niet konden verstaan en hij dat in de gaten had, zei hij steeds: “Namaste”.

Politieke problemen

Helaas zijn de problemen voor Nepal nog niet voorbij. Na de aardbeving is er een politiek probleem ontstaan tussen India en Nepal waardoor Nepal inmiddels al drie maanden veel minder olie, benzine, diesel en gas heeft. De gevolgen hiervan merkt iedereen: medicijnen komen niet op tijd in ziekenhuizen, schoolbussen rijden niet, restaurants en hotels moeten sluiten, laat staan dat er gestart kan worden met de wederopbouw. Het is simpelweg niet mogelijk om voor een betaalbare prijs spullen te vervoeren. Deze problemen zijn zo groot en hebben zoveel gevolgen dat het een machteloos gevoel geeft.

Het laatste geld

Maar we willen ook nu juist wat bijdragen. Daarom besteden we het laatste geld van onze actie aan een groep van 80 mensen in Kathmandu die dringend hulp nodig hebben. Deze mensen hebben geen kostwinner. Het zijn gezinnen van sherpa’s (gidsen in de bergen) die zijn omgekomen tijdens hun werk en hun woonplaats hebben moeten verlaten na de aardbeving. Nu er overal een tekort aan is en vanwege de stijgende prijzen van alles wat geïmporteerd wordt, hebben deze mensen een nog groter probleem. Wij willen juist deze mensen voorzien van warme dekens voor de winter en een goed kooktoestel waarmee je op hout kunt koken. Dat geeft hen de ruimte om enigszins voorbereid de winter in te gaan.

Nogmaals bedankt!

U merkt, we hebben heel veel mensen kunnen helpen met de gulle bijdragen die u hebt geleverd. Nogmaals onze hartelijke dank, het laat weer eens zien waar een dorp als Stompwijk groot in kan zijn. En daar worden wij bijzonder blij van.

Ilse Verweirder

Mariska van Es-de Jong

Het spookt na de oproep in de Dorpsketting al een paar weken door mijn hoofd. Het moet toch niet zo moeilijk zijn om een paar regels op papier te zetten over dat onderwerp. Ik ben elke dag wel blij met iets of iemand. Maar omdat te verwoorden viel nog niet zo mee.

Totdat ik zaterdagavond samen met mijn man Aad uitgeput na een lange werkweek met een bel wijn op de bank lagen en al zappend op het concert stuitte van U2 dat 7 december in Parijs na de verschrikkelijke aanslagen werd gegeven. De lamlendigheid verdween op slag en we werden razend enthousiast. U2 de band die al 35 jaar deel heeft uitgemaakt van ons leven zo kwamen wij er al genietend achter.

Behalve de steen goeie muziek wordt er ook nog een serieuze boodschap uitgedragen waar je juist in deze kersttijd weleens stil mag blijven staan. Bij bijna elk nummer zat voor ons wel een herinnering of verhaal: Gloria, waar het voor ons allemaal mee begon. Voor Aad die in die tijd in het bestuur zat van een jeugdsoos en U2 hadden gecontracteerd. Voor mij dat ik de nog onbekende jongens tegen kwam op het parkeerterrein van de Groenoord hal.

Oktober, de geboortemaand van mijn vader Surrender en I wil follow, nummers die onverbrekelijk voor ons zijn verbonden met de Stompwijkse paardendagen. With or without you heeft eigenlijk geen uitleg nodig. Herinneringen en emoties samen delen, daar word ik nu blij van! YOU TOO?

Conny Oliehoek

Ik trof een heel gezelschap na de kerkdienst aan in de grote vergaderzaal aan de koffie. Volgens mij zijn ze al blij met het wekelijks contact met elkaar. (Petra)

Rita van der Meer is blij omdat haar kinderen en kleinkinderen klaar staan voor elkaar.

Leny van Ruijven wordt blij als haar kleindochter na het eten zegt: “Oma, wat heb je weer lekker gekookt”.

Aad van Boheemen wordt wel heel blij van de inzet van de vrijwilligers die zich inzetten bij de kringloopwinkel De Stal.

Aad van Leeuwen wordt blij van vrolijke en behulpzame mensen.

Zalig kerstfeest voor alle mensen.