Tijdens de feestdagen komen er waarschijnlijk ook mooie familie verhalen voorbij aan tafel, schrijf ze eens op en laat deze verhalen (liefst met foto) voortleven voor de komende generaties, in onze beeldbank of via een mooi artikel in Stompwicc. Wij kunnen helpen om het verhaal op te schrijven als dat zelf niet lukt.

Stichting Oud Stompwijk wenst alle sponsors, leden en (Oud) Stompwijkers gezellige Kerstdagen en een mooi, gezond 2018 waarin wij ons best blijven doen om weer veel mooie verhalen en foto’s van Stompwijk en zijn bewoners te bewaren voor de toekomst.

Stichting Oud Stompwijk,

Truus, Ria, Gerard, Aad en Pedro

Sinds afgelopen weekend is Midvliet tv in HD-kwaliteit te bekijken via de website van Midvliet (www.midvliet.nl). Wie de tv-uitzendingen of de kabelkrant in hoge kwaliteit wil bekijken, klikt op het linkerplaatje onder de kolommen met de koppen van het nieuws.

Mensen die Midvliet niet kunnen ontvangen, kunnen nu in full HD op de computer of tablet kijken. Wie een smart-tv heeft kan de stream op tv bekijken, waarbij het beeld beter is dan via Ziggo-televisie.

Als je nog oog hebt, voor het vuurwerk

en kan zien wat je werkelijk doet

en bewust bent je ogen te behouden

is een kort lontje het slechtste te vertrouwen

Het hardste vuurwerk verstoort, je totale gehoor,

die storing gaat de rest van je leven door

door een moment, vaak door andere gegooid,

ben jij het slachtoffer en van gehoor en ogen beroofd

Siervuurwerk is prachtig om te zien

als je geluk hebt misschien

laat het professioneel afschieten

om op afstand te genieten

zo bespaar je ogen en oren

en gaat er niets aan gezondheid verloren

Proost op de goede afloop van het jaar

en ook nog wat geld er voor bespaar(d)

op naar het nieuwe jaar 2018 gericht

met een goed gehoor en een perfect zicht

Wybo Suijten

Durven we alleen nog maar te dromen

Hoe we in de hemel kunnen komen

We lezen, belijden en we geloven

Terwijl ons geloof langzaam lijkt te doven

Hoe komen we toch aan het vertrouwen

Om eenmaal de hemel te aanschouwen

Wat kunnen we hier nu echt aan doen

En juist daar wringt nu net de schoen

Door ons eigen denken, doen en laten

Hebben we niet meer in de gaten

Dat we steeds verder af komen te staan

Van het feit, dat alles reeds is gedaan

Stop onmiddellijk met al je strijd

Je beseft niet half hoe je daardoor lijdt

Hoe je eenmaal in de hemel kunt komen

Is niet te begrijpen of om over te dromen

Het is ook nu nog niet te aanschouwen

Stel op Jezus Christus je vertrouwen

Hij heeft jouw plaats allang bereid

Als je Hem jouw zonden eerlijk belijdt

Geloof, dat Hij jou werkelijk wil geven

Een hemels, heerlijk en eeuwig leven

Ingezonden door Willie van Elk

Onder mijn kerstboom liggen dit jaar

Geschenken voor iedereen

Doosjes menselijke warmte

Zakjes vol geduld, liefde en respect

In mooie papiertjes gehuld

Aan ieder takje een wens

Iedereen vindt er wat

De een wat minder pijn

De ander minder geweld

En sommige zijn blanco

Daar is het de gedachte die telt

Verder brand ik een kaarsje

Dat het ieder goed zal gaan

Het kost me niets en ik kan blijven geven

Ik hoop dat je er blij mee bent

Al is het maar voor even…

 Gezellige feestdagen, een mooi voorspoedig en gezond 2018

Mieke Hogervorst

………..hebben wij gezongen tijdens de Kerstreis in Swetterhage. Veel respect voor de vrijwilligers die deze avond zo bijzonder hebben gemaakt. Na afloop ontvingen wij onderstaand gedichtje: een mooie kerstgedachte, die wij graag met u willen delen. Tevens wensen wij u een vredig Kerstfeest en een gezond en gelukkig 2018.

 De herders houden ‘s nachts de wacht

en zitten bij het vuur,

als plots een stem klinkt uit de nacht

raken zij overstuur

De engel zegt: “Wees maar niet bang,

ik breng een goed bericht:

in Betlems straten klinkt gezang,

een Redder zag het licht

Hij is gewikkeld in een doek,

zijn wieg een voederbak

ga naar een stal, als je Hem zoekt,

daar kreeg Hij onderdak”.

Het woord dat zegt: wie zoekt, die vindt

doet alle herders gaan.

zij vinden snel hun Koningskind

nieuw Licht in hun bestaan!

Tekst: Gert Jan de Bruin

Ria en Sjaak van Rijn

Het hoogtepunt was dat wij in september vorig jaar te horen kregen dat wij opa en oma werden. Helemaal gaaf natuurlijk. Met ons werden nog 14 inwoners van Stompwijk opa en oma. Een ware baby boom. De een na de ander ging bevallen en als een na laatste beviel Cynthia van onze kleinzoon Jax. Een ander hoogtepunt was dat Koos en ik al 20 jaar samen zijn en wij dit gevierd hebben afgelopen 12 augustus in De Bles.

Verder heb ik besloten om te stoppen bij de SOS. Ik ben begonnen in 2003 samen met Anja Luk en Yvonne Bregman. We hebben een leuke tijd met elkaar gehad, met veel hoogtepunten. Nu is het echter tijd voor een nieuwe lichting bestuursleden. Wij hopen van harte dat er nog mensen zich gaan melden.

Ik wens een ieder hier in Stompwijk

hele fijne kerstdagen en alle goeds voor 2018!

 Hélène v.d. Bosch

Uit de Armoedemonitor 2016 blijkt dat veel gezinnen met kinderen op de middelbare school moeite hebben om maandelijks rond te komen. De PvdA wil dat elk kind mee kan doen en maakt zich daarom hard voor de aanpak van armoede onder kinderen.

Vanaf 1 januari trekt PvdA-wethouder Nadine Stemerdink                     € 100.000,- per jaar extra uit om ervoor te zorgen dat gezinnen met een laag inkomen een extra steuntje in de rug krijgen. “In totaal gaat het om 2150 kinderen in Leidschendam-Voorburg die een tegemoetkoming krijgen in de kosten voor school, culturele- en sportactiviteiten of een computer. Zo zorgen we ervoor dat alle kinderen in onze gemeente, ongeacht het inkomen van hun ouders, mee kunnen doen.” Tot nu toe konden gezinnen die moeten rondkomen van een inkomen tussen de 110% en 130% van de bijstandsnorm geen gebruik maken van de gemeentelijke regelingen. Terwijl juist bij gezinnen met kinderen op het voortgezet onderwijs de financiële druk hoog is.

De extra middelen komen bovenop de ruim € 200.000,- die de wethouder eerder dit jaar al uittrok om de invoering van de schoolspullenpas mogelijk te maken. Met deze pas kunnen kinderen uit minimagezinnen schoolspullen, zoals boeken, schriften en sportkleding aanschaffen. De PvdA steunt deze aanpak en blijft zich in de gemeenteraad inzetten voor de verdere aanpak van armoede onder kinderen.

Uit AD: Wekelijkse serie over de D4 van Wilhelmus uit Voorburg.

Pieter de Leeuw is schrijver/journalist en vader van Marijn

Na de winterstop moet Marijn het doen zonder de steun van onze kaasboer. Elke zaterdag staat hij op de markt op de hoek van het Oosteinde en de Rozenboomlaan in Voorburg, samen met zijn jongere broer en één of twee schuchtere knechtjes. De kaasboer die Koen heet en uit Stompwijk afkomstig is, is een open en vriendelijke man. De eerste keer dat Marijn in zijn voetbaloutfit naast me stond, vroeg hij hoe de wedstrijd was gegaan. Gelukkig was er gewonnen. “En heb je nog gescoord?” Dat had Marijn niet, maar de royale aandacht van de kaasboer maakte veel goed. Dat bleef zo. Elke week stond Marijn na de wedstrijd klaar om mee naar de markt te gaan en Koen te vertellen wat de uitslag was en zijn persoonlijke aandeel in de wedstrijd kort samen te vatten. In de auto terug naar huis vroeg hij soms of het gek was als hij een schot of een schijnbeweging demonstreerde. Ik zei onveranderlijk dat de kaasboer dat zou waarderen, maar als we eenmaal naast elkaar voor zijn kraam stonden en aan de beurt waren, vond Marijn het net teveel gevraagd en stonden er altijd wel een paar klanten hinderlijk mee te kijken. Dus volstond hij met het noemen van de uitslag. Hij hoopte dat Koen het daarbij zou laten. De kaasboer verstond zijn vak en vroeg bereidwillig of Marijn gescoord had en iets later en iets wijzer geworden, soms een assist had gegeven. Vond ik dat Marijn te bescheiden was, vulde ik hem aan. De enkele keer dat ik geen kaas nodig had en Marijn na de wedstrijd vroeg hoe laat we naar de markt zouden gaan, gaf ik me gewonnen. De kaas kwam toch wel op en het was fijn om naar Marijn te kijken als hij het met de kaasboer over de wedstrijd had. In de ‘E’ werd het anders. Toen wilde hij alleen nog mee als de wedstrijd gewonnen was. Redelijke vermaningen hadden geen effect en dus ging ik met Anne, zijn twee jaar jongere zus, naar Koen om een pond kaas te kopen en te vertellen op welke maner de wedstrijd verloren was gegaan. “Maar wil hij dat zelf dan niet komen vertellen?” Ik haalde mijn schouders op. “Jongens worden groot’, misschien zei ik zoiets. Maar als er gewonnen was en zeker als Marijn een doelpunt had gemaakt, kon hij niet wachten om de gulle complimenten van de kaasboer in ontvangst te nemen. Nu gaat hij al een tijd niet meer mee. Na de wedstrijd, gewonnen of verloren, valt hij languit neer voor de Playstation en speelt hij net zo lang gewelddadige spelletjes tot ik zeg dat het mooi is geweest. Trouw vraagt Koen elke week hoe Marijn het heeft gedaan. Met een dankbare glimlach vertel ik wat er gebeurd is.

Maar na de kerst houdt Koen er mee op. Misschien wordt hij een dagje ouder of vindt zijn vrouw het gezellig als hij op zaterdag een keertje thuis is. Marijn zuchtte toen hij het bericht hoorde. Hij zei dat hij na de eerstvolgende wedstrijd mee zou gaan om nog een laatste keer het opgewekte commentaar van onze kaasboer te horen. Maar op deze zaterdag is de uitwedstrijd tegen SEV afgelast. Volgende week dan maar.